των Μιχάλη Τρεμόπουλου, Νίκου Χρυσόγελου

πρώην ευρωβουλευτών (ομάδα των Πράσινων)

(το άρθρο δημοσιεύθηκε και εδώ )

Σε ένα επικίνδυνο και ρευστό διεθνές πλαίσιο, όπου οι ένοπλες επεμβάσεις τείνουν να αντικαταστήσουν τον διάλογο και την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων, αυτό που ξεχωρίζει είναι η απομάκρυνση από τις αρχές της ανοιχτής κοινωνίας και η ενίσχυση του μοντέλου της αυταρχικής δεσποτείας, με ηγέτες μουσολινικής κοπής (Πούτιν, Τραμπ, Ερντογάν κ.α.) και άλλους που έλκονται από το αντιδημοκρατικό μοντέλο της Κίνας ή ανοίγουν τον δρόμο για την άνοδο εθνικιστικών και λαϊκιστικών κινημάτων.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες διαδηλώνουν με αίτημα που οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Υποτίθεται η ασυμβίβαστη στάση θα φέρει τη …νίκη, δηλαδή καμία αναφορά της Μακεδονίας στο όνομα της γειτονικής χώρας. Αλλά δεν ξέρουν ότι έτσι συνεχίζουν σε ένα δρόμο που οδηγεί στην κόλαση, δηλαδή στην κυριαρχία της σημερινής ονομασίας της που για 140 χώρες είναι “Μακεδονία”; Σκέφτομαι: είναι δυνατόν ένας μέσος άνθρωπος να ακολουθεί σε τόσο σοβαρά θέματα το θυμικό του και μόνο και να μην σκέφτεται μερικές απλές αλήθειες; Και αν ξαφνικά συνειδητοποιήσουν ότι διαδηλώνοντας… παραδίδουν στην πραγματικότητα το όνομα της Μακεδονίας στην γειτονική χώρα;

Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες και άνδρες διαδήλωσαν αυτές τις μέρες σε όλο τον κόσμο για το μέλλον, για τα δικαιώματα των γυναικών, για την ισότητα, για πιο συνεκτική κοινωνία.
Δεκάδες χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν στη Θεσσαλονίκη για το παρελθόν. Για το ποιος είναι απευθείας απόγονος του Αλέξανδρου…
Πολλά έχουν γραφτεί για την ιστορία, αλλά το σίγουρο είναι ότι συχνά γίνεται επιλεκτική χρήση της ιστορίας για διάφορους λόγους. Ξέρουμε κόμματα και πολιτικούς που έχτισαν την καριέρα τους γύρω από το “Μακεδονικό” και μετά ξέχασαν το “θέμα”. Ξέρουμε για οικονομικούς παράγοντες που χρηματοδότησαν τις “κινητοποιήσεις” στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και μετά βρέθηκαν με οικονομικά συμβόλαια στην γειτονική χώρα ή και πρωταγωνίστησαν στο λαθρεμπόριο την περίοδο του “εμπάργκο”. Ξέρουμε πολιτικούς που άλλα έλεγαν δημόσια και άλλα έλεγαν σε κλειστές συναντήσεις.
Στο πρόσφατο συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη πήραν μέρος εθνικιστές, ακροδεξιοί, νεοναζί, φιλόδοξοι πολιτικάντηδες, πολλοί αστείοι τύποι αλλά και απλοί πολίτες που έχουν μια συναισθηματική προσέγγιση, καθόλου ορθολογική πάντως, για το πώς λύνονται τα πολιτικά προβλήματα ή πώς διαμορφώνονται σχέσεις ασφάλειας και καλής γειτονίας. Όπως για παράδειγμα ότι διαδηλώνοντας, μπορούμε να πείσουμε τους γείτονες να αλλάξουν πλήρως όνομα και να μην χρησιμοποιούν την λέξη Μακεδονία, αν και κάποιοι από αυτούς ζουν στο δικό τους μύθο ότι είναι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου!