Που υπάρχει η ελπίδα για τους νέους και τις νέες;

 του Αλέξανδρου Καταγή

 

Έτος 2018 και υπάρχει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που στηρίζει, μετά από τόσα χρόνια κρίσης, την κεντροδεξιά παράταξη του τόπου. Λες και δεν φέρει ευθύνη το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας για την κατάντια την σημερινή. Να με συγχωρούν φίλοι ΝεοΔημοκράτες, αλλά δεν χρειάζεται κάποιος πέρα της κοινής λογικής να το αντιληφθεί. Τόσα χρόνια διακυβέρνησης αρκούν ως απόδειξη. Και αυτή η αντιφατικότητα των εγχώριων κεντρο-δεξιών; Δεν έχουν προβληματιστεί ποτέ που στην Ευρώπη επικρατεί η κεντροδεξιά σε εθνικές κυβερνήσεις και σε θεσμικά όργανα της Ένωσης και είναι αυτή που κρατά την πιο σκληρή γραμμή κατά της Ελλάδας; Άγνωστο.

Θα μου πείτε τώρα, γιατί η κεντροαριστερά δεν φέρει ευθύνη; Σαφώς και φέρει, μάλιστα μεγάλη. Οι σοσιαλδημοκράτες στην Ευρώπη στάθηκαν ανίκανοι να εμπνεύσουν, να οραματιστούν και εν τέλει να διαχειριστούν την κρίση που διέπει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Τουλάχιστον, η κεντροαριστερά, όμως, στην Ελλάδα πλήρωσε το τίμημα εκλογικά και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών έχουν γυρίσει την πλάτη στο άλλοτε δυνατό ΠΑΣΟΚ και αμφιβάλλω για το νέο εγχείρημα με το Κίνημα Αλλαγής. Ένας από αυτούς είμαι και εγώ, όντας πρώην σοσιαλδημοκράτης, που προσωπικά νιώθω υπερήφανος που δεν είμαι πια, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζω και μερικά θετικά.

Για την “αριστερά” του ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται καν να ειπωθεί κάτι. Ο, τι πιο νεοφιλελεύθερο έχει υπάρξει ποτέ, α-τιμώντας και συμπαρασύροντας δυστυχώς την αριστερά εν γένει στην Ελλάδα.

Και, όμως, κάπου σε αυτή την σαθρή πολιτική κατάσταση (για φασισταριά, βλέπε Χρυσή Αυγή, και καιροσκόπους τύπου Λεβέντη και Καμμένου, ούτε καν αξίζει να αναφερθώ) υπάρχει ένας μικρός χώρος που εκπροσωπεί την πολιτική οικολογία (δεν αναφέρομαι στους Οικολόγους Πράσινους που έχουν ενσωματωθεί στον Σύριζα), αλλά στους Πράσινους-Αλληλεγγύη, που είμαι μέλος τους τα τελευταία χρόνια. Ένα πολιτικό κόμμα πράγματι δημοκρατικό και ριζοσπαστικά προοδευτικό, ακολουθώντας τα χνάρια του ευρωπαϊκού πρασίνου κόμματος, του ΜΟΝΟΥ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥ προς την Ελλάδα στην εποχή της κρίσης.

Αγαπώ τη φύση, αλλά κανείς από τους παραπάνω δεν νοιάζεται (Σκουριές, εξορύξεις υδρογονανθράκων στην Ήπειρο). Θέλω πράγματι ίσα δικαιώματα για όλους (μετανάστες, ΑΜΕΑ, LGBT κοινότητα, Ρομά κ. α), αλλά κανείς από τους παραπάνω δεν ενδιαφέρεται ουσιαστικά . Θέλω ένα σύγχρονο κράτος με σαφή διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας, αλλά κανείς από τους παραπάνω δεν το τολμά. Θέλω επιτέλους να γίνει κατανοητό, πως αυτά που βιώνουμε τώρα είναι συνέπειες της κρίσης και όχι οι αιτίες, αλλά κανείς πάλι από τους παραπάνω δεν τόλμησε να έρθει αντιμέτωπος. Απαιτούνται βαθιές τομές και αλλαγές. Προσωπική μου εκτίμηση είναι, πως μόνο με τους Πράσινους Αλληλεγγύη μπορώ να βάλω το λιθαράκι μου. Μόνο με το πολιτικό οικολογικό κίνημα μπορούν να υλοποιηθούν. Παντού υπάρχουν άνθρωποι εξαιρετικοί σε όλους τους πολιτικούς χώρους και πληθώρα ενεργών πολιτών. Ας βάλουμε όλοι το λιθαράκι.

Posted on 21/04/2018 in Άρθρα

Share the Story

Back to Top