του Αλέξανδρου Καταγή – Έτος 2018 και υπάρχει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που στηρίζει, μετά από τόσα χρόνια κρίσης, την κεντροδεξιά παράταξη του τόπου. Λες και δεν φέρει ευθύνη το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας για την κατάντια την σημερινή. Να με συγχωρούν φίλοι ΝεοΔημοκράτες, αλλά δεν χρειάζεται κάποιος πέρα της κοινής λογικής να το αντιληφθεί. Τόσα χρόνια διακυβέρνησης αρκούν ως απόδειξη. Και αυτή η αντιφατικότητα των εγχώριων κεντρο-δεξιών; Δεν έχουν προβληματιστεί ποτέ που στην Ευρώπη επικρατεί η κεντροδεξιά σε εθνικές κυβερνήσεις και σε θεσμικά όργανα της Ένωσης και είναι αυτή που κρατά την πιο σκληρή γραμμή κατά της Ελλάδας; Άγνωστο.

Έτος 2018 και υπάρχει ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας που στηρίζει, μετά από τόσα χρόνια κρίσης, την κεντροδεξιά παράταξη του τόπου. Λες και δεν φέρει ευθύνη το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας για την κατάντια την σημερινή. Να με συγχωρούν φίλοι ΝεοΔημοκράτες, αλλά δεν χρειάζεται κάποιος πέρα της κοινής λογικής να το αντιληφθεί. Τόσα χρόνια διακυβέρνησης αρκούν ως απόδειξη. Και αυτή η αντιφατικότητα των εγχώριων κεντρο-δεξιών; Δεν έχουν προβληματιστεί ποτέ που στην Ευρώπη επικρατεί η κεντροδεξιά σε εθνικές κυβερνήσεις και σε θεσμικά όργανα της Ένωσης και είναι αυτή που κρατά την πιο σκληρή γραμμή κατά της Ελλάδας; Άγνωστο.

του Νίκου Χρυσόγελου
συμπροέδρου των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην Athens Voice εδώ

Η αποχώρηση άλλων 80 μελών από τους Οικολόγους Πράσινους κλείνει οριστικά έναν κύκλο που ξεκίνησε το 2007. Τα περισσότερα μέλη και στελέχη που διαμόρφωσαν μεταξύ 2007 με 2013 ένα πολιτικό κίνημα που είχε την δυνατότητα να αλλάξει την πορεία της χώρας σήμερα δεν είναι πλέον μέλη των Οικολόγων Πράσινων. Άλλοι φύγαμε πιο νωρίς, άλλοι έφυγαν πιο αργά, και με κάποιες/ους που παραμένουν ακόμα στους ΟΠ μπορεί να συνεχίσουμε να είμαστε φίλοι και στο μέλλον. Είναι, όμως, ξεκάθαρο πλέον ότι η υπόθεση της πολιτικής οικολογίας δεν εκπροσωπείται από το σημερινό “ενσωματωμένο στον κυβερνητικό Σύριζα” σχήμα των Οικολόγων Πράσινων που διαθέτει μια σφραγίδα (από το μακρινό παρελθόν) αλλά όχι περιεχόμενο.

των Μιχάλη Τρεμόπουλου, Νίκου Χρυσόγελου

πρώην ευρωβουλευτών (ομάδα των Πράσινων)

(το άρθρο δημοσιεύθηκε και εδώ )

Σε ένα επικίνδυνο και ρευστό διεθνές πλαίσιο, όπου οι ένοπλες επεμβάσεις τείνουν να αντικαταστήσουν τον διάλογο και την ειρηνική επίλυση των συγκρούσεων, αυτό που ξεχωρίζει είναι η απομάκρυνση από τις αρχές της ανοιχτής κοινωνίας και η ενίσχυση του μοντέλου της αυταρχικής δεσποτείας, με ηγέτες μουσολινικής κοπής (Πούτιν, Τραμπ, Ερντογάν κ.α.) και άλλους που έλκονται από το αντιδημοκρατικό μοντέλο της Κίνας ή ανοίγουν τον δρόμο για την άνοδο εθνικιστικών και λαϊκιστικών κινημάτων.

Είναι πράγματι εντυπωσιακό. Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες διαδηλώνουν με αίτημα που οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Υποτίθεται η ασυμβίβαστη στάση θα φέρει τη …νίκη, δηλαδή καμία αναφορά της Μακεδονίας στο όνομα της γειτονικής χώρας. Αλλά δεν ξέρουν ότι έτσι συνεχίζουν σε ένα δρόμο που οδηγεί στην κόλαση, δηλαδή στην κυριαρχία της σημερινής ονομασίας της που για 140 χώρες είναι “Μακεδονία”; Σκέφτομαι: είναι δυνατόν ένας μέσος άνθρωπος να ακολουθεί σε τόσο σοβαρά θέματα το θυμικό του και μόνο και να μην σκέφτεται μερικές απλές αλήθειες; Και αν ξαφνικά συνειδητοποιήσουν ότι διαδηλώνοντας… παραδίδουν στην πραγματικότητα το όνομα της Μακεδονίας στην γειτονική χώρα;