του Ιωάννη Μανομενίδη

Κάτοικος Καλαμαριάς

Ιδρυτικό Μέλος των Πρασίνων

Ευκαιρίας δοθείσης, μέσα στον κορωναϊό, η νέα «δεξιάς αντίληψης» διακυβέρνηση του Δήμου Καλαμαριάς, συμπλέοντας με το ΤΑΙΠΕΔ αποδέχθηκε την «αξιοποίηση» και της παραλίας της Νέας Κρήνης. Εντελώς συμπτωματικά μάθαμε κι από την κυρία Goncharova, την διευθύντρια της αγαπημένης μας ποδοσφαιρικής ομάδας, το καμάρι της Βόρειας Ελλάδας, να δημοσιοποιεί την πρόθεση του ιδιοκτήτη της να την αναβαθμίσει μεταξύ των άλλων και με παραθαλάσσια ξενοδοχεία και Μαρίνα. Κοντά σε αυτά, δεν μπορεί παρά να συντάσσονται και οι πολιτευτές της «Πράσινης» Νέας Δημοκρατίας, να διαγκωνίζονται ποιος θα υπηρετήσει καλύτερα αυτό το… «όραμα».

Προφανώς, κατά την αντίληψη σας, κύριοι της κυβέρνησης (τώρα Βουλή – Κυβέρνηση, ή μήπως και Δικαιοσύνη, ένα και το αυτό έγιναν έτσι που τα μπλέξαμε στην Ελληνική Δημοκρατία) μία φυσική παραλία, χωρίς κτίσματα και λύματα, είναι προφανώς οπισθοδρόμηση. Επιπλέον φαίνεται ότι στην κουλτούρα σας, δεν υπάρχει όριο στο κτίσιμο. Δύο ξενοδοχεία στην Ν. Κρήνη θα μας δώσουν πολλές θέσεις απασχόλησης κι ως αντάλλαγμα θα πάρει ο Δήμος το στρατόπεδο Κόδρα να το κάνει πάρκο να παίζουν τα παιδιά. Δεν ξέρω εάν έχετε γιους ή κόρες, καθώς δεν μπορώ να ξεκαθαρίσω τη χροιά της φωνής που μου έρχεται από το μέλλον, ως βουλευτού μίας επόμενης κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να μας έχει κάνει copy paste των πατεράδων του και να προτείνει ακόμη δύο ξενοδοχεία στο Στρατόπεδο Σκόδρα, μιας και θα είναι εγκαταλειμμένα κι οι κάτοικοι θα συνεχίσουν να μουρμουρίζουν αυτά τα… «ανούσια» για ανοικτούς δημόσιους χώρους να περπατούν οι «άνεργοι νέοι»… Ακόμη και τότε μόνο το κτίσιμο θα έχουν τα «γαλάζια» παιδιά στο μυαλό τους.

Δυστυχώς, στην «γαλαζο-πράσινη» Νέα Δημοκρατία, ένα πιο φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον αποτελεί το «αποτρόπαιο» παρελθόν που ούτε να το ονειρευόμαστε δεν δικαιούμαστε.

Να είμαι ειλικρινής, κι εγώ δυσκολεύομαι πολύ να σκεφτώ πως θα μπορούσε να γίνει αλλιώς… Γέρασα και κάθε χρόνο και χειρότερα. Κι ακόμη άνεργους έχουμε και τα χρήματα που πήραμε, σπαταλήθηκαν και τα χρωστάμε. Μας έκοψαν και τις συντάξεις κι ακόμη μυαλό δεν βάλαμε. Μάλιστα δεν ντρέπονται τα κόμματα που μας οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση να προτείνουν τις ίδιες λύσεις που παρόμοιες ακούγαμε δεκαετίες τώρα… Θέλουμε, λέει, οι ιδιώτες «επενδυτές» να χτίσουν, να ξανακτίσουν και να ξανακτίσουν… Λίγη φαντασία βρε παιδιά!

Θυμάστε τον Μανιάτη; Που μοίραζε δικαιώματα από τα πετρέλαια στα ασφαλιστικά ταμεία; Πλέον μέχρι το 2030 που η ΕΕ θα έχει μειώσει την κατανάλωση υδρογονανθράκων στο 50%, κι ως εύλογη συνέπεια η ζήτηση τους θα πέσει δραματικά κάνοντας ασύμφορη την εξόρυξη τους; Ποιος δεν το βλέπει πλέον; Στο μεταξύ για να τα προστατέψουμε (τα πετρέλαια που ακούμε και δεν θα τα δούμε) αγοράζουμε αεροπλάνα και βαπόρια, και δεν θ’ αργήσει κι ο λογαριασμός με ένα νέο μνημόνιο, αφού είμαστε «περίτρανα ανίκανοι» (θα μας δώσουν και πατέντα) να σκεφτούμε κάτι σύγχρονο και βιώσιμο.

Δηλαδή κάτι άλλο, πέρα από το να χτίζουμε; Θα του… «πέσει ο κώλος» του επενδυτή (με το συμπάθιο, σχήμα λόγου) να μας φέρει και ρωσικές τεχνολογίες, εάν θέλετε, και να επενδύσουμε σε σύγχρονες βιομηχανίες; Να κατασκευάζουμε ανεμογεννήτριες, συσσωρευτές για αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας, ηλεκτρικά τρένα; Αλλά θα μου πεις, τι φταίει αυτός; Αφού «ξεπουλάμε»! Αλλά πόσες πολυκατοικίες ακόμη θα κτίσουμε; Υπογεννητικότητα έχουμε! Τα παιδιά μας έφυγαν κι έχουμε 2-3 σπίτια που δεν παίρνουμε ενοίκια με την ελπίδα να γυρίσουν. Ας μην αναφερθώ που δεν θέλουμε ούτε τους πρόσφυγες να τα κατοικήσουν…

                Κι ο λαός σας ακούει και σας ψηφίζει…

                Πολιτική και κοινωνία σε παρακμή…

Όμως, τουλάχιστο να μην κακίζουμε τους Ευρωπαίους που μας τα παίρνουν κοψοχρονιάς… εδώ διαφημίζουμε ότι τα βγάζουμε στο σφυρί… «Το καφενείο η Ελλάς! περάστε κόσμε…»

Αεροφωτογραφία από Google Earth της Παραλιακής Ζώνης Αρετσού Καλαμαριάς από την πλευρά της θάλασσας