του Θάνου Κονταργύρη
Συναντηθήκαμε τυχαία. Η Βασιλική Γραμματικογιάννη ήρθε να καλύψει δημοσιογραφικά μία εκδήλωση στο Πράτο, ενός ευρωπαϊκού έργου μεσογειακής συνεργασίας το οποίο τρέχω, όπου συμμετείχε ο αδερφός της. Το έργο φέρνει τους κόσμους της Τέχνης και της Μόδας πιο κοντά με σκοπό με τη δημιουργικότητά τους να υποστηρίξουν νέα, βιώσιμα, οικολογικά και κοινωνικά υπεύθυνα μοντέλα κατανάλωσης και παραγωγής στο χώρο της κλωστοϋφαντουργίας και του ενδύματος.
Μιλήσαμε. Συμπαθήσαμε. Είδαμε ότι είχαμε κοινά ενδιαφέροντα. Μου μίλησε για την υποψηφιότητά της στις Ευρωεκλογές με την λίστα Πράσινοι-Αλληλεγγύη. Την συνεχάρη. Μερικές μέρες μετά μου προσέφερε να συναντήσουμε τον Νίκο Χρυσόγελο, τον οποίο είχα ακουστό από παλιά και με τον οποίο ανακάλυψα πολλές κοινές ή παράλληλες εμπειρίες, αντιλήψεις, προσεγγίσεις και γνωριμίες. Και έτσι μου πρότειναν να συμμετέχω και εγώ στη λίστα.
Δέχθηκα χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία την τιμητική τους πρόταση. Γιατί; Πρώτο από όλα, γιατί βρήκα απέναντι μου ενεργούς πολίτες αλλά όχι επαγγελματίες πολιτικούς: ανθρώπους φιλικούς, συμπαθητικούς, ανοικτούς, που ακούν, από τους οποίους δεν άκουσα προσωπικές επιθέσεις προς πολιτικούς αντιπάλους, αλλά πολιτικούς απολογισμούς, εκτιμήσεις και προτάσεις με ενδιαφέρον και επιχειρήματα, που ζουν προσωπικά και επαγγελματικά αυτό που πιστεύουν.
Αυτό ακριβώς με έπεισε ότι στις επόμενες ευρωεκλογές μπορεί η λίστα αυτή να συμβάλει να καταπολεμηθεί η αποχή και ιδίως η αποχή των νέων. Πιστεύω ότι η λίστα Πράσινοι-Αλληλεγγύη που απαρτίζεται από ενεργούς πολίτες, που δεν είναι επαγγελματίες πολιτικοί είναι σε καλή θέση να απευθυνθεί σε όσους η πολιτική έχει απογοητεύσει σε σημείο που ούτε να ακούσουν ούτε να ψηφίσουν θέλουν. Τους προτείνει ένα εναλλακτικό μοντέλο σχέσης με την πολιτική, ελκυστικό και δυναμικό. Για να το τονίσουμε καλό θα ήταν στις προεκλογικές μας συναντήσεις, ως υποψήφιοι, να λέμε, όσα έχουμε να πούμε, λακωνικά για να δώσουμε χρόνο στα ακροατήρια μας να μιλήσουν, να νοιώσουν ενεργοί πολίτες όπως ήμαστε και εμείς.
Η Ευρώπη είναι σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Ελπίζω να βοηθήσουμε, με αυτό το παρόν, να το ξεπεράσει παρά τις τεράστιες ατέλειες της (εκ των οποίων η απόλυτη έλλειψη αλληλεγγύης είναι η πιο δραματική και παράλογη) που σαν Έλληνες έχουμε υποστεί (και παλέψαμε) ιδιαίτερα. Η κλιματική αλλαγή ας γίνει η αφορμή να δώσουμε τη μάχη να αλλάξει κανόνες και λογική τόσο η Ευρώπη όσο και γενικότερα η πολιτική, για να εξυπηρετήσουν και οι δύο τα συμφέροντα των πολιτών και ιδιαίτερα αυτά των πιο αδύναμων εναντίων των πιο ισχυρών.
Η επείγουσα ανάγκη αντιμετώπισης της Κλιματικής Αλλαγής που είναι το κεντρικό θέμα της λίστας είναι τόσο δεδομένη που όλα τα κόμματα θα εντάξουν αναφορές (μαϊντανό) σε αυτήν. Με την μάχη αυτήν έχω κάποια οικειότητα: την έχω δώσει σε προηγούμενες βουλευτικές εκλογές, το 2013, με τους Γάλλους Πράσινους. Η λίστα Πράσινοι-Αλληλεγγύη είναι νομίζω στην πιο άνετη θέση στην Ελλάδα για να πείσει για την αυθεντικότητα, ικανότητα και αποφασιστικότητά της στο θέμα αυτό. Αυτή την φορά οι πολίτες (και ιδιαίτερα οι νεότεροι) θέλουν προτάσεις για το τι μπορούν να κάνουν οι ίδιοι, σαν πολίτες (και έχουμε προτάσεις) και ανθρώπους με γνώση, πίστη και όραμα που θα κάνουν ότι πρέπει, παρά τα ισχυρά λόμπι, για μία αποφασιστική πολιτική αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με όλα τα απαραίτητα μέσα και μέτρα (ένα ευρωπαϊκό New Deal ή Marshall plan όπως πχ προτείνει το κάλεσμα Finance-Climat https://www.pacte-climat.net/en/the-call/).
Τέλος, νοιώθω ιδιαίτερα άνετα ότι η αλληλεγγύη αναφέρεται στο τίτλο του κόμματος Πράσινοι-Αλληλεγγύη. Δεν είναι βιώσιμη μία περιβαλλοντική ευαισθησία, αντίληψη και πολιτική που δεν σέβεται και δεν αγωνίζεται και για την αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών της Ευρώπης (όπου πολλά πρέπει να γίνουν ακόμα) και του πλανήτη (όπου λίγα έχουν γίνει ακόμα), αλλά και για την αλληλεγγύη μεταξύ ανθρώπων, από όπου και αν προέρχονται, και ιδιαίτερα μεταξύ φτωχών και πλουσίων (όπου τα πράγματα μάλλον χειροτερεύουν) ή προσφύγων και ντόπιων (όπου, κάποιοι φανατικοί μάχονται να αλλάξουν τις ελληνικές παραδόσεις φιλοξενίας και τις ευρωπαϊκές παραδόσεις ασύλου). Το τελευταίο μέτωπο αυτό είναι το μόνο όπου έχουμε πραγματικούς εχθρούς, αλλά αυτό είναι τιμητικό και αξίζει.
Θα χαρώ, λοιπόν, να συμμετέχω με όλους όσους ήδη γνώρισα και όσους βρεθούν μαζί μας σε αυτή τη προσπάθεια, χωρίς μίσος για κανένα αντίπαλο, με προτάσεις, επιχειρήματα, σεβασμό και ανοιχτά αυτιά για όσους έρθουν κοντά μας και με αυτοπεποίθηση και αποφασιστικότητα να δώσουμε, μαζί, σε πολλούς, αν μη τι άλλο, το αίσθημα ότι μερικές φορές η πολιτική αξίζει και μπορεί να αλλάξει πράγματα.
Θάνος Κ. 14/4/2019