Χιλιάδες τόνοι απειλές και εννέα τόνοι βλακείας

 Του Αλέξανδρου Λασκαράτου

Γεν. Γραμματέα των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Με πρόσφατη ανάρτησή του στο διαδίκτυο το ΙΚ (ISIS) απειλεί την Ισπανία με νέες μαζικές επιθέσεις http://news247.gr/eidiseis/kosmos/toisisapeileithnispaniameneoaimatokulisma.4815644.html

Στο βίντεο, που αναρτήθηκε στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης, εμφανίζεται ένας άνδρας να μιλά ισπανικά με αραβική προφορά και να δηλώνει: «Με τη βοήθεια του Αλλάχ, η αλ Ανταλούς (ονομασία της Ισπανίας όταν βρισκόταν υπό μουσουλμανική κυριαρχία) θα γίνει ξανά αυτό που ήταν στο παρελθόν, χώρα του χαλιφάτου.
Η τζιχάντ δεν έχει σύνορα. Εξαπολύστε τζιχάντ όπου κι αν βρίσκεστε», προτρέπει τους υποστηρικτές του ΙΚ ο ίδιος άνδρας το πρόσωπο του οποίου φαίνεται καθαρά και ταυτοποιήθηκε ως ο Αμπού Λάις αλ Κουρντούμπι. Η μητέρα του είναι η Τομάσα Πέρες, 41 ετών από τη Μάλαγα και ο πατέρας του ένας 42χρονος Μαροκινός, ο Αμπντελάχ Άχραμ, ο οποίος έχει εκτίσει ποινή φυλάκισης για τη συμμετοχή του σε εξτρεμιστικές οργανώσεις.
«
Ο Αλλάχ ας δεχθεί τη θυσία των αδελφών μας στη Βαρκελώνη. Ο πόλεμός μας εναντίον σας θα διαρκέσει έως το τέλος του κόσμου», τονίζει.

Τα παραπάνω δείχνουν ότι στις προθέσεις του ΙΚ είναι το πρόσφατο αιματοκύλισμα στη Βαρκελώνη, να έχει συνέχεια. Κήρυγμα μίσους χωρίς τέλος, και χιλιάδες τόνοι απειλές.

Από την άλλη, διαβάζουμε στην ειδησεογραφία, ότι η πριγκίπισσα του Μαρόκου Λάλα Σάλμα, σύζυγος του βασιλιά του Μαρόκου, Μοχάμεντ ΣΤ’ πήγε για διακοπές στην Κρήτη, ξεκουράστηκε και αναχώρησε. Αυτό δεν είναι είδηση, αφού κάνει πλέον τακτικά την διαδρομή Μαρόκο – Κρήτη. Εντυπωσιακό είναι όμως το τι κουβαλά η εστεμμένη όταν πηγαίνει στο νησί για διακοπές! Λοιπόν έχουμε και λέμε.

Εννέα τόνους ζύγιζαν (όσο 450 αεροπορικές βαλίτσες κοινών θνητών) με τα ρούχα της υψηλοτάτης. Μάλιστα, χρειάστηκε να έρθει άλλο αεροσκάφος για τις αποσκευές κι άλλο για την πριγκίπισσα.

Με άλλα λόγια εννέα τόνοι βλακείας!

Το πρόβλημα, όμως, βρίσκεται αλλού: μήπως η ξεδιάντροπη και προσβλητική αυτή συμπεριφορά, ξεκομμένη από την πραγματικότητα της φτωχής χώρας στην οποία ζει η “γαλαζοαίματη πριγκίπισσα” (η αποκοπή από την πραγματικότητα, θυμίζει την Μαρία-Αντουανέτα που ήθελε να μοιράσει παντεσπάνι στον πεινασμένο γαλλικό λαό), θα έπρεπε να απασχολήσει τους μαχητές του ΙΚ; Μήπως θα έπρεπε να ασχοληθούν με τη φτώχεια και την απουσία δημοκρατίας στις χώρες από τις οποίες προέρχονται (σε πρώτη ή δεύτερη γενιά); Όχι για να στρέψουν εκεί τη βία τους, αλλά για να συμπαρασταθούν στα αδέλφια τους που ζουν σε συνθήκες συχνά άθλιες και χωρίς ανθρώπινα δικαιώματα, σε αντίθεση με τους ίδιους που ζουν σε πολύ καλύτερες συνθήκες;

Χώρες όπως το Μαρόκο, από τις οποίες προέρχεται μεγάλος αριθμός τζιχαντιστών, έχουν εμφανή τα σημάδια της φτώχειας, με ορδές ζητιάνων στους δρόμους της Καζαμπλάνκα, του Μαρακές και του Ραμπάτ. Το μέσο μηνιαίο εισόδημα είναι κοντά στα 190 Ευρώ μόνο, αλλά και αυτό είναι εξαιρετικά ανισοκατανεμημένο και στα χέρια πολύ λίγων με τους περισσότερους να ζουν με ένα-δύο ευρώ τη μέρα. Στην Καζαμπλάνκα σε πλησιάζουν στο δρόμο πιτσιρικάδες που, και σε σπασμένα γαλλικά, σου προτείνουν ρολόγια Rolex!, ή αν δεν δείξεις ενδιαφέρον σου προτείνουν χασίς, και αν ούτε και αυτό σε ενδιαφέρει, τότε σου προτείνουν την αδελφή τους που είναι très jolie! Τυνήσιος ταξιτζής που ζούσε κάποιες δεκαετίες στις Βρυξέλλες, μου έλεγε ότι δεν πήγαινε πια διακοπές στην πατρίδα του, γιατί η φτώχεια και η ανέχεια τον αρρώσταινε. Εκεί μου έλεγε πως υπήρχαν οικογένειες που “προσφέρανε” την κόρη τους, για να εξασφαλίσουν το φαγητό της ημέρας…

Εννοείται βέβαια πως για δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα δεν συζητάμε για καμία από αυτές τις χώρες, που κυβερνώνται είτε από ανελεύθερα και αυταρχικά “βασιλικά” καθεστώτα, είτε από στρατιωτικά (καμουφλαρισμένα ή μη), εξίσου ανελεύθερα και αυταρχικά. Αυτό δεν ισχύει μόνο στις φτωχές χώρες της Βόρειας Αφρικής (Μαρόκο, Αλγερία, Τυνησία, Αίγυπτος, Λιβύη), αλλά και στις πλούσιες χώρες του Κόλπου (Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Εμιράτα, κλπ.) όπου η λέξη “ανθρώπινα δικαιώματα” είναι άγνωστη. Η περίφημη “αραβική άνοιξη”, όπου εκδηλώθηκε, κράτησε πολύ λίγο και ξέρουμε πως κατέληξε.

Μήπως, λοιπόν, οι “μαχητές” του ΙΚ θα έπρεπε να προβληματιστούν για αυτήν την κατάσταση στις χώρες προέλευσής τους, και να αρχίσουν έναν ειρηνικό ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα για περισσότερη ισότητα και δημοκρατία, αντί να σκορπούν τυφλά τον θάνατο; Μήπως αντί για το ιδεολόγημα που λέει “για όλα (τα προβλήματά μας) φταίνε οι άλλοι”, να δούνε που φταίνε οι ίδιοι για την άθλια κατάσταση στις χώρες τους; Αναμφίβολα, η Δύση έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για όσα έγιναν από την εποχή της αποικιοκρατίας μέχρι και σήμερα στις χώρες αυτές, είναι όμως δεδομένο ότι 1. η ιστορία δεν ξαναγράφεται και 2.- για τα όσα της καταμαρτυρούν για σήμερα, έχουν μερίδιο ευθύνης και τα σάπια καθεστώτα των χωρών τους για τα οποία δεν λένε και δεν κάνουν τίποτε. Ας ξεκινήσουν από τον σεβασμό της ανθρώπινης ζωής, και πρώτα απ’ όλα της δικιάς τους, ας παλέψουν για τα δικαιώματα των γυναικών, που είναι σήμερα ανύπαρκτα, ας στραφούν ενάντια στην εκμετάλλευση στην ίδια τους τη χώρα, και ας παλέψουν για περισσότερη δημοκρατία. Μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα για φως. Ας καταλάβουν επιτέλους πως ο “αγώνας” που δίνουν είναι αδιέξοδος.

Posted on 25/08/2017 in Άρθρα

Share the Story

Back to Top