Καταστρέφοντας και την ιστορία της πόλης.

Πολλά έχουν γραφτεί για την παρέμβαση στην οδό Αιγίου. Μια παρέμβαση καταστροφική για την πόλη, με πολλά κυβικά τσιμέντο, σε μια περίοδο που όλοι μιλάνε για κλιματική αλλαγή, τις επιπτώσεις στο ανθρωπογενές και φυσικό περιβάλλον και κατά συνέπεια στο μικροκλίμα μιας περιοχής.

Ας δούμε άλλη μία πλευρά αυτής της καταστροφικής παρέμβασης. Το θάψιμο των γραμμών του ΟΣΕ μέσα σε πολλά κυβικά μπετόν. Αυτή η παρέμβαση δείχνει και μια απαξίωση της ίδιας της ιστορίας της πόλης.

Η δημιουργία της σιδηροδρομικής γραμμής που ξεκίνησε το 1882 -1885 έδωσε άλλη διέξοδο στην πόλη του Ναυπλίου. Μια ώθηση στην οικονομική ζωή της πόλης. Το Ναύπλιο μετά την μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αθήνα και ουσιαστικά μετά την ναυπλιακή επανάσταση του 1862 έπεσε σε έναν μαρασμό κοινωνικό και οικονομικό. Η λειτουργία του τρένου από το 1885 λειτούργησε ανακουφιστικά για την ίδια την πόλη.

Αυτή η σιδηροδρομική γραμμή, που αν κοιτάξει κανείς τις σιδηροτροχιές με προσοχή γράφουν BOCHUM 1883 θα ήθελε περισσότερο σεβασμό. Δεν θα ήθελε θάψιμο. Έπρεπε να την αναδείξουμε σαν ένα στοιχείο της ιδίας της ιστορίας της πόλης. Δεν θάβουμε κομμάτια της ιστορίας μιας πόλης. Τα αναδεικνύουμε.

Η ανάδειξη θα μπορούμε να είχε πολλές μορφές. Ακόμα η χρήση των γραμμών με ποδηλασία πάνω σε ανενεργές ράγες τρένου θα αποτελούσε μια ξεχωριστή νότα ενδιαφέροντος και μετακίνησης. Θα μπορούσαμε να έχουμε κίνηση σε απόσταση 1.500 μέτρων.

Η πόλη για να επιβίωση και να είναι ανθρώπινη θέλει σχεδιασμό με σεβασμό στο περιβάλλον και φαντασία. Δυστυχώς κάτι τέτοιο δεν υπάρχει σε καμία παρέμβαση τα τελευταία χρόνια στην πόλη.