του Αλέξανδρου Λασκαράτου
Γεν. Γραμματέα των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Τι σχέση μπορούν να έχουν τα ταξίδια και οι εκδρομές στην Παταγονία με τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο των Η.Π.Α.; Καμία θα μου πείτε. Κι’ όμως, πιστεύω πως στο βάθος υπάρχει σχέση.
Αφορμή για αυτές τις σκέψεις, μου δόθηκε από το πώς πέρασε το καλοκαίρι της μία γαλλίδα φίλη με τον άντρα της. Συνταξιούχοι εκπαιδευτικοί-φιλόλογοι και οι δύο. Αφού έκαναν διακοπές στην Ισπανία και στις δυτικές ακτές της Γαλλίας για λίγες μέρες, “χτύπησαν” και ένα ταξίδι στην Αργεντινή που περιλάμβανε Μπουένος Άιρες, βραδιές με μουσική και χορό ταγκό, και εκδρομή στην Παταγονία! Και σκεφτόμουν για την καλή μου φίλη, ποιος είσαι ρε Καραμήτρο, που κάνεις ένα ταξίδι-πακέτο χιλιάδων χιλιομέτρων για να πας στην άλλη άκρη του κόσμου, και να επισκεφτείς για λίγες ώρες ένα ακρότατο σημείο του πλανήτη μας, να μου στείλεις φωτογραφίες με τα περίφημα γαλάζια παγόβουνα, και νάχεις να λες ότι πήγες και εκεί, και ότι άκουσες και είδες ταγκό σε νυχτερινά κέντρα για τουρίστες; Που; Σε μία χώρα που για δεκαετίες βασανίστηκε από στυγερές και αιματοβαμμένες δικτατορίες και που σήμερα οι κάτοικοί της δεν ευημερούν, αλλά βρίσκονται μαζικά στους δρόμους διεκδικώντας το δικαίωμά τους για “ψωμί-παιδεία-ελευθερία”. (Στον αντίποδα, ένα άλλο ζευγάρι φίλων που σαν φοιτητές πριν δεκαετίες ταξίδεψαν σε Πακιστάν-Αφγανιστάν-Κατμαντού, με σακίδια στους ώμους, διανυκτερεύσεις σε σταθμούς λεωφορείων και τραίνων). Για το πρώτο δεν είχα ποτέ τα χρήματα και το ενδιαφέρον, και για το δεύτερο δεν είχα ποτέ τα κότσια.
Να επιστρέψω όμως στην Παταγονία. Τις τελευταίες δεκαετίες είμαστε μάρτυρες, εδώ στη δύση, μιας “οικονομικής ευημερίας” που οδήγησε σε μία όλο και αυξανόμενη υπερκατανάλωση αγαθών και υπηρεσιών, για να αυξήσουμε τα επίπεδα της αδρεναλίνης μας, όπως συμβαίνει με τη συχνή λήψη αντιβιοτικών όπου απαιτούνται όλο και μεγαλύτερες δόσεις για να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα. Έτσι π.χ. φτάσαμε, στην Ελλαδίτσα μας, να ανοίξουν τουριστικά γραφεία ειδικευμένα στην οργάνωση πακέτων ταξιδιών για νεόνυμφους σε Μαλβίδες, Πουκέ, Μαυρίκιο κ.ά., σε πολυτελή ξενοδοχεία με αποκλειστικούς πελάτες νεόνυμφους, σαμπάνιες και χοροεσπερίδες (τι θλίψη…).
Και επειδή η οικονομία είναι συγκοινωνούντα δοχεία, η υπερκατανάλωση κάποιων, οδηγεί σε στέρηση κάποιους άλλους, αλλά και την κοινωνία γενικότερα, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι αυτή η “σιωπηλή πλειοψηφία” των “μη ευνοημένων” είναι που έφεραν τον Τράμπ στην εξουσία των Η.Π.Α., και ενδεχομένως θα φέρουν την Μαρίν Λεπέν και άλλους στην Ευρώπη. Και επειδή κατά κανόνα αυτές οι κοινωνικές ομάδες έχουν συνήθως, λόγω στέρησης δυνατοτήτων, χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο, γίνονται εύκολα θύματα ξενοφοβικών και ρατσιστικών κελευσμάτων και χειροκροτούν όποιον νομίζουν ότι θα πάρει εκδίκηση για την περιθωριοποίησή τους.
Να, γιατί ο Ντόναλντ Τράμπ έχει τελικά σχέση με την Παταγονία.
Οι Γάλλοι έχουν μια πρόστυχη, αλλά εύστοχη ρήση: “Il ne faut pas péter plus haut que son cul” (δεν πρέπει να κλ… πιο ψηλά από κει που φτάνει ο κ… σου). Και αυτό έγινε, δυστυχώς, κατά κόρο τις τελευταίες δεκαετίες στη Δύση. ..