Αυτό που έχουμε ανάγκη περισσότερο από ποτέ, είναι η δυναμική παρουσία των οικολογικών και πράσινων ιδεών στο πολιτικό προσκήνιο, σε μια πλήρη αντιστοιχία με το πράσινο κύμα σε όλη την Ευρώπη. Μόνον η συγκρότηση ενός ισχυρού και ενωτικού πράσινου πολιτικού σχηματισμού μπορεί να εξαναγκάσει να αλλάξουν δραστικά οι πολιτικές. Οι επόμενες εθνικές εκλογές προσφέρουν μια σημαντική ευκαιρία για τη συγκρότηση ενός ελκυστικού και αξιόπιστου πράσινου πόλου, που να αφήνει πίσω του τις γνωστές παθογένειες, στοχεύοντας στην αυτόνομη εκλογική συμμετοχή και στην επαναπόκτηση της σύνδεσής του με την κοινωνία και τις πρωτοβουλίες των πολιτών.

Γι’ αυτό και το Οικολογικό Δίκτυο, που αποτελεί κοινωνική δικτύωση και όχι πολιτικό φορέα, παίρνει την πρωτοβουλία να καλέσει σε μια πανελλαδική συνάντηση για τη διερεύνηση μιας σαφούς προγραμματικής βάσης και ενιαίας οργανωτικής δομής τις ζωντανές οικολογικές πολιτικές δυνάμεις της χώρας.

Βασικά σημεία της πράσινης ατζέντας:

Σήμερα παρά ποτέ χρειάζεται μια εντελώς διαφορετική πολιτική, που θα έβγαζε τη χώρα από την πολλαπλή κρίση και θα την άλλαζε αλλά προς όφελος της κοινωνίας, ένα συνολικά διαφορετικό πολιτικό σύστημα, μια νέα στρατηγική για την κοινωνική και οικολογική βιωσιμότητα της χώρας. Λαμβάνοντας υπόψη τόσο τα πλανητικά προβλήματα όσο και τα διαρθρωτικά χαρακτηριστικά της χώρας που οδήγησαν στην κρίση, είναι φανερό ότι χρειάζονται βαθιές ανατροπές και δομικές μεταρρυθμίσεις, που θα άλλαζαν:

• το φθαρμένο πολιτικό σύστημα και τη θεσμική συγκρότηση της χώρας, που αναπαράγει τη διαφθορά, το κομματικό κράτος, τη γραφειοκρατία και τον σκοταδισμό, προωθώντας (στο πλαίσιο ουσιαστικών αλλαγών και σε ευρωπαϊκό επίπεδο) την εμβάθυνση της δημοκρατίας και της αυτοδιοίκησης, τον διαχωρισμό κράτους–εκκλησίας, τη βιωματική Παιδεία ελεύθερα σκεπτόμενων πολιτών, την ενίσχυση της αμεσοδημοκρατικής συμμετοχής των πολιτών στη διαμόρφωση και λήψη αποφάσεων, την αναδιάταξη του μονοπωλίου της εξουσίας από τα κόμματα προς την κοινωνία και νέους συμμετοχικούς θεσμούς, ώστε να μην είναι η πολιτική αποκλειστική υπόθεση των κομμάτων και της εκάστοτε κυβερνώσας μειοψηφίας, τον σεβασμό των ανθρώπινων, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων ως αναπόσπαστο στοιχείο μιας νέας κουλτούρας και καθημερινότητας,
• το οικονομικό – παραγωγικό – καταναλωτικό μοντέλο της χώρας, ώστε να μεταβούμε το γρηγορότερο προς ένα οικονομικό σύστημα μη εκμεταλλευτικό και καταναλωτικό, που θα θέτει σε προτεραιότητα τον πολίτη, το περιβάλλον, την υπεράσπιση των συλλογικών αγαθών (με τη μη ιδιωτικοποίηση πχ του νερού) και τις συνεργατικές μορφές της κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, μια οικονομίας που να είναι κοινωνικά δίκαιη, πράσινη, κυκλική, ζωντανή, που να προωθεί τη δίκαιη αναδιανομή και τα δίκαια των εργαζομένων, με έμφαση στην ποιοτική πρωτογενή παραγωγή, στην υγιεινή διατροφή, την απομάκρυνση από τη βιομηχανοποίηση της τροφής και της κτηνοτροφίας, τη χημική και μεταλλαγμένη παραγωγή, το αγρο-διατροφικό μοντέλο που απομακρύνεται από την τοπική προσαρμοστικότητα και υποδουλώνεται σε επιχειρηματικά μονοπώλια με μεγάλες δόσεις αυταρχικής επιβολής, το καταστροφικό μοντέλο του μαζικού τουρισμού κ.α.,
• τις κυρίαρχες κοινωνικές πολιτικές και τις κοινωνικές υποδομές, που είναι όλο και πιο αδύναμες και αναποτελεσματικές, αδιέξοδες, γραφειοκρατικές, σχεδόν αποκλειστικά επιδοματικές, που συντηρούν τα κοινωνικά προβλήματα κι αδιέξοδα, προς ένα καινοτόμο, στοχευμένο στην επίλυση των προβλημάτων μοντέλο, αποτελεσματικό σε σχέση με τους πολίτες που βρίσκονται σε ανάγκη και κοινωνικό αποκλεισμό, στην προώθηση “της υγείας για όλους”, τα δικαιώματα των παιδιών, την υγιή γήρανση, την ανεξάρτητη και αξιοπρεπή διαβίωση για όλους (συμπεριλαμβανομένων των ΑμεΑ), την κοινωνική συνοχή, την κοινωνική κατοικία, που να αντιμετωπίζει με πρόληψη την κρίση στην Υγεία (για αντιμετώπιση της αύξησης καρκινοπαθειών, καρδιοπαθειών, αυτοάνοσων κ.α.), με διαφάνεια και αλληλεγγύη αλλά και με χαμηλού κόστους λύσεις, όπως η προώθηση των γενόσημων,
• το ενεργειακό και μεταφορικό μοντέλο, ώστε να μεταβούμε σε ένα μοντέλο ενεργειακής δημοκρατίας, που θα βασίζεται στην ενεργειακή αποτελεσματικότητα και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την αποσύνδεση από τα ορυκτά καύσιμα και την αυξανόμενη κατανάλωση ενέργειας και φυσικών πόρων, και θα συμβάλλει στη μετατροπή των μεταφορικών συστημάτων προς συνδυασμένα συστήματα βασισμένα σε οικολογικές επιλογές (σιδηρόδρομος, τραμ, ποδήλατα κ.α.),
• τις περιβαλλοντικές πολιτικές, ώστε να μπει τέλος στη λιγνιτική εποχή και να προστατευτούν τα οικοσυστήματα, τα δάση, τα νερά και τις άλλες μορφές ζωής, να βάλουμε φραγμό στα συμφέροντα και τα κάθε είδους λόμπι (όπως των κυνηγών), τα οποία επιβουλεύονται τους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους (όπως στο «Ελληνικό» ή τα πρώην στρατόπεδα) ή υποσκάπτουν την ελληνική φύση και να συνεργαστούμε με τις περιβαλλοντικές και φιλοζωικές οργανώσεις,
• τις λαϊκίστικες, εθνικιστικές και ακροδεξιές λογικές και πολιτικές, που στηρίζονται στον φόβο και την ανασφάλεια για το μέλλον, καλλιεργούν τα πιο αρνητικά κοινωνικά ανακλαστικά, απειλούν το κοινό ευρωπαϊκό σπίτι, φέρνουν κοντά τη σύγκρουση και τον πόλεμο και υποσκάπτουν ένα μέλλον συνύπαρξης, αλληλεγγύης, ανοχής, ειρήνης, ευημερίας και δημιουργικού πνεύματος.

Για ένα νέο δημιουργικό κύκλο

Σήμερα δημιουργούνται προϋποθέσεις και γόνιμο κλίμα για να συναντηθούμε, πιο πλούσιοι σε εμπειρία και υπερβαίνοντας διαχωρισμούς άλλων εποχών, οι δυνάμεις του οικολογικού, εναλλακτικού και πράσινου χώρου και της αυτόνομης κοινωνικής δράσης, που κατανοούν ότι χρειάζεται να υπάρξει ένας νέος ενωτικός, πράσινος, αυτόνομος, κοινωνικός και πολιτικός φορέας, που θα συμβάλλει στις βαθιές, ριζικές αλλαγές, τις οποίες χρειάζεται η ελληνική κοινωνία. Οι καιροί είναι δύσκολοι αλλά η πρόκληση είναι μεγάλη.

Ανεξάρτητα από τις εκλογικές επιδόσεις, οι πράσινες προτάσεις έχουν γίνει κτήμα πολύ ευρύτερων κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων. Ζούμε σε μια ιστορική φάση που οι πράσινες πολιτικές αναδεικνύονται ως η μόνη εναλλακτική λύση ουσίας, γιατί στέκονται με ευθύνη απέναντι στο μέλλον, δεν εμπνέονται από την κερδοσκοπία, τον ανταγωνισμό και την ιδιοτέλεια αλλά από την αλληλεγγύη, τη συνεργασία και την εθελοντική αλλαγή του τρόπου ζωής προς μια ήπια, δίκαιη και λιτή αφθονία, αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τη βαθιά και πολύπλευρη κρίση που πλήττει όχι μόνο τη χώρα μας αλλά και τον πλανήτη (κλιματική αλλαγή, πόλεμοι για τον έλεγχο των πρώτων υλών και του πετρελαίου, διεύρυνση κοινωνικών ανισοτήτων, δημοκρατία που αντί να διευρύνεται απειλείται, τμήματα της κοινωνίας που μένουν πίσω και στρέφονται από ανασφάλεια σε λαϊκιστές κι ακροδεξιούς, κα).

Απέναντι στη διαπίστωση ότι όλοι οι πολιτικοί είναι ίδιοι, θα πρέπει να αντιτάξουμε ότι δεν μπορεί να αλλάξει ούτε η πολιτική ούτε η κοινωνία, αν δεν αλλάξουμε κι εμείς, αν δεν προσπαθήσουμε να τα αλλάξουμε όλα.

Είμαστε στην αρχή ενός νέου δημιουργικού κύκλου. Μετά το τέλος των ψευδαισθήσεων, χρειάζεται να συνδιαμορφώσουμε την εποχή των πραγματικών πράσινων λύσεων κι επιλογών.

Για να συζητήσουμε πάνω σε όλα αυτά, το Οικολογικό Δίκτυο οργανώνει μια πανελλαδική συνάντηση στις 9.6.2019, στις 14.00 στην Αθήνα, στο Welkommon Hostel (Καποδιστρίου 4, Εξάρχεια).

Οικολογικό Δίκτυο