Μια δημόσια ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που παραμένει επίκαιρη
Ο (τότε) ευρωβουλευτής των Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος, διοργάνωσε στις 5/3/2014 μια δημόσια ακρόαση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με θέμα Μια νέα προσέγγιση της Ευρωπαϊκής πολιτικής για τις ναρκωτικές ουσίες τον 21ο αιώνα. Η εκδήλωση παραμένει επίκαιρη αφού με το θέμα ασχολήθηκε η ειδική σύνοδος του ΟΗΕ για την αξιολόγηση της πολιτικής για τα ναρκωτικά για την αξιολόγηση της πολιτικής για τα ναρκωτικά UN General Assembly Special Session (UNGASS) on Drugs in 2016 που ολοκληρώθηκε πρόσφατα .
Η εκδήλωση εκείνη διοργανώθηκε με την υποστήριξη της «Παγκόσμιας Επιτροπής για τις Πολιτικές για τα Ναρκωτικά» (Global Commission on Drug Policy) και του διεθνούς δικτύου οργανώσεων «International Drug Policy Consortium», και φιλοξένησε ομιλητές διεθνούς κύρους και υψηλής εκπροσώπησης όπως η πρώην πρόεδρος της Ελβετίας Ruth Dreifuss, ο Διευθυντής του Ευρωπαϊκού Κέντρου Παρακολούθησης Ναρκωτικών και Τοξικομανίας (EMCDDA) Wolfgang Götz, η αναπληρώτρια διευθύντρια της μονάδας για τα ναρκωτικά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής PaolaTardioli- Schiavo, η καθηγήτρια ψυχοφαρμακολογίας από το university college του Λονδίνου Valerie Curran, και ο Πρόεδρος της οργάνωσης International Drug Policy Consortium, Mike Trace.
Οι υφιστάμενες πολιτικές για τις ναρκωτικές ουσίες έχουν δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που καλούνται να λύσουν. Οι χρήστες των ουσιών, ιδιαίτερα οι προβληματικοί, παρουσιάζουν σταθερές τάσεις αλλά είναι πιο πολλοί από ποτέ, η προσφορά/ παραγωγή ουσιών έχει σταθερά αυξητικές τάσεις, όπως και τα κέρδη για το οργανωμένο έγκλημα, σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα των Ηνωμένων Εθνών για τα ναρκωτικά, ενώ παρουσιάζονται ανησυχητικές τάσεις πολυτοξικομανίας και διάδοσης του ιού HIV ανάμεσα στους χρήστες ενδοφλέβιων ουσιών [1].
– Σε παγκόσμιο επίπεδο υπολογίζεται ότι το 2011 είχαμε περισσότερους από 300.000.000 χρήστες παράνομων ουσιών, με αύξηση περίπου 18% μέσα στο 2008. Στην Ευρώπη έχουμε περισσότερους από 85 εκατομμύρια χρήστες κάνναβης και περισσότερο από το 30% του πληθυσμού έχει δοκιμάσει έστω και μια φορά στη ζωή του. οι προβληματικοί χρήστες σε παγκόσμιο επίπεδο είναι 15-39 εκατομμύρια άνθρωποι.
– Περίπου 14 με 16 εκατομμύρια άτομα, ηλικίας 15 με 64 χρονών, έκαναν ενδοφλέβια χρήση ουσιών το 2011 σε παγκόσμιο επίπεδο, και 1.600.000-2.800.000 άτομα από αυτούς έχουν προσβληθεί από τον ιό HIV, απόρροια αυτής της χρήσης,
– Οι κατασχεθείσες ποσότητες ουσιών είναι πιο πολλές από ποτέ, αλλά αποτελούν ένα μικρό μόνο ποσοστό των παραγόμενων ποσοτήτων ουσιών. Η παραγωγή ηρωίνης ξεπέρασε τα 195.000 εκτάρια (περίπου 4,800 μετρικοί τόνοι) και καταναλώθηκαν περισσότεροι από 375 μετρικοί τόνοι ηρωίνης από τους χρήστες, ενώ κατασχέθηκαν περίπου 653 τόνοι. Η παραγωγή κοκαΐνης ξεπερνάει σε έκταση τα 149.000 εκτάρια και οι 14-23.000.000 χρήστες κατανάλωσαν περισσότερους από 430 τόνους (στην Ευρώπη καταναλώθηκαν περισσότεροι από 123 μετρικοί τόνοι κοκαΐνης).
– Από τις κυβερνήσεις δαπανώνται υπέρογκα ποσά δισεκατομμυρίων σε μια αναποτελεσματική πολιτική αστυνόμευσης και ελέγχου, το 80% των συνολικών δαπανών στοχεύει στην αστυνόμευση και μόνο το 20% στη θεραπεία και πρόληψη.
– Τα κέρδη από το παράνομο εμπόριο έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, περίπου 300- 400 δις σε ετήσια βάση. Στην Ευρώπη η αγορά της κάνναβης υπολογίζεται σε 28-48 δισεκατομμύρια ευρώ ετήσια, η αγορά της ηρωίνης σε 14-22 δισεκατομμύρια ευρώ, της κοκαΐνης περίπου 23 δισεκατομμύρια ευρώ και των έκσταση περίπου 6 δισεκατομμύρια ευρώ.
– Το 2011 είχαμε περισσότερους από 240.000 θανάτους παγκόσμια που σχετίζονται με ναρκωτικά, ενώ στην Ευρώπη ξεπερνούν τις 8.500.
Ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών όπως εφαρμόζεται τα τελευταία 50 χρόνια έχει αποτύχει παταγωδώς γιατί δεν έχει καταφέρει να μειώσει ούτε τη ζήτηση ούτε τη προσφορά παράνομων ουσιών, ενώ παράλληλα έχει οδηγήσει σε αύξηση των βλαβών για τη κοινωνία, όπως μας ενημερώνει η έκθεση Reuter- Trauttman [2] που υλοποιήθηκε για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Επιτροπής το 2009. Χαρακτηριστικό αυτής της αποτυχίας είναι η συνεχώς αυξανόμενη εμφάνιση νέων επικίνδυνων συνθετικών και φυτικών ψυχοδραστικών ουσιών που δεν υπάγονται σε κανένα καθεστώς ελέγχου.
Οι κατασταλτικές πολιτικές που εφαρμόζονται και η ποινικοποίηση των χρηστών έχουν προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά από τις ίδιες τις ουσίες, όπως καταδεικνύουν πρόσφατες διεθνείς έρευνες [3] που εξετάζουν το κόστος της ποινικοποίησης των ουσιών και των χρηστών. Σύμφωνα με αυτές τις εκθέσεις ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών και η ποινικοποίηση της χρήσης ουσιών όπως εφαρμόζεται απειλεί τη δημόσια υγεία, εξαπλώνει ασθένειες και προκαλεί χιλιάδες θανάτους, υποδαυλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, προωθεί τον κοινωνικό στιγματισμό και αποκλεισμό, ενισχύει την εγκληματικότητα και σπαταλάει δισεκατομμύρια σε μια αναποτελεσματική εφαρμογή του νόμου.
Με δεδομένο ότι ένας στους τέσσερις ευρωπαίους πολίτες (τουλάχιστον 85 εκατομμύρια άνθρωποι) έχει κάνει ή εξακολουθεί να κάνει χρήση παράνομων ουσιών, πρέπει να βρούμε πιο ανθρώπινους, δίκαιους και αποτελεσματικούς τρόπους για να αντιμετωπίσουμε τη χρήση και την εξάρτηση από ουσίες.
Οι ασθένειες, οι θάνατοι και η εγκληματικότητα που σχετίζονται με τα ναρκωτικά θα αυξάνονται συνεχώς όσο αφήνουμε της ουσίες χωρίς έλεγχο και νόμιμη ρύθμιση στα χέρια του οργανωμένου εγκλήματος. Ογδόντα χρόνια μετά τη λήξη της ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική, αλλά και 50 χρόνια μετά την έναρξη του πολέμου κατά των ναρκωτικών θα έπρεπε να έχουμε μάθει ότι μέσα από την απαγόρευση δεν μπορείς να ελέγξεις ούτε τη προσφορά ούτε τη ζήτηση ουσιών, δεν μπορείς να ασκήσεις έλεγχο μέσα από καθεστώς παρανομίας, δεν προστατεύεις τους χρήστες, την υγεία και τα δικαιώματά τους, ενώ η μαφία και το οργανωμένο έγκλημα θησαυρίζει.
Σε παγκόσμιο επίπεδο υπάρχει μια σοβαρή κινητικότητα από επιστήμονες, πολιτικούς, ανθρώπους των τεχνών και των γραμμάτων για να υπάρξει μια αλλαγή των πολιτικών με έμφαση στη διασφάλιση της δημόσιας υγείας, των δικαιωμάτων των καταναλωτών ουσιών καθώς και των προγραμμάτων μείωσης της βλάβης, σταδιακής απεξάρτησης και επανένταξης στη κοινωνία, στηριζόμενα σε επιστημονικά δεδομένα, την αντικειμενική πληροφόρηση και τις διεθνείς καλές πρακτικές αντί για ιδεοληψίες και πολιτικές ηθικού πανικού.
Ήδη στα Ηνωμένα Έθνη έχει δημιουργηθεί ένα σημαντικό ρεύμα από χώρες που επιζητούν μια άλλη νόμιμη ρύθμιση της παραγωγής και διάθεσης ουσιών, με την Ουρουγουάη να έγινε πρόσφατα η πρώτη χώρα παγκοσμίως που νομιμοποιεί τη παραγωγή και διάθεση κάνναβης με στόχο να περιορίσει το οργανωμένο έγκλημα και να προστατεύσει τους καταναλωτές στη χώρα της. Πολλές πολιτείες στις ΗΠΑ έχουν ακολουθήσει παρόμοια τακτική, άλλες είναι έτοιμες να ακολουθήσουν, ενώ και στην Ευρώπη όπου έχουν εφαρμοστεί εναλλακτικά μοντέλα ελέγχου και ρύθμισης των ουσιών (Πορτογαλία, Ελβετία, Ολλανδία, Βέλγιο, Τσεχία) τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά.
Χρειαζόμαστε άμεσα μια ρεαλιστική και αντικειμενική εκτίμηση του κόστους/ οφέλους καθώς και της αποτελεσματικότητας των κατασταλτικών πολιτικών που ακολουθούνται αλλά και να εξετάσουμε σοβαρά εναλλακτικούς τρόπους νόμιμης ρύθμισης και ελέγχου των ουσιών, με βάση την επικινδυνότητά τους και έμφαση στη μείωση της βλάβης, την αποποινικοποίηση της χρήσης και τη πρόληψη.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει υπερψηφίσει από το 2004 την Έκθεση Κατάνια [4] που όμως δεν έχει βρει το δρόμο της εφαρμογής ως ενιαία Ευρωπαϊκή πολιτική. Είναι καιρός να ξαναδούμε σοβαρά τις συστάσεις Κατάνια, υπό το πρίσμα των πρόσφατων διεθνών εξελίξεων αλλά και των συμπερασμάτων της πρόσφατης ειδικής Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ για την αξιολόγηση της πολιτικής για τα ναρκωτικά UN General Assembly Special Session (UNGASS) on Drugs in 2016
[1] http://www.unodc.org/unodc/secured/wdr/wdr2013/Executive_summary.pdf
[2] http://ec.europa.eu/justice/anti-drugs/files/report-drug-markets-short_en.pdf
[3] http://www.countthecosts.org/sites/default/files/AWDR-exec-summary.pdf
[4]http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+REPORT+A6-2004-0067+0+DOC+XML+V0//EL
Σημαντικές εκθέσεις για το θέμα:
THE NEGATIVE IMPACT OF DRUG CONTROL ON PUBLIC HEALTH: THE GLOBAL CRISIS OF AVOIDABLE PAIN
2015
Ninety-two percent of the world’s supply of morphine is consumed by just 17 percent of the global population, with consumption primarily concentrated in the global north and 75 percent of the world’s population does not have access to any pain relieving drugs. The reasons for this have little to do with issues of cost or scarcity of supplies- and everything to do with the prohibition and repressive stand the world has taken on drugs. This Global Commission report explores the current crisis related to the lack of access to controlled medicines and makes concrete policy recommendations to Member States and UN agencies on ways to improve these conditions
TAKING CONTROL: PATHWAYS TO DRUG POLICIES THAT WORK, 2014
2014
The Commission’s 2014 report broke ground by advancing and globalizing the debate over drug control measures and its alternatives. Anticipating the 2016 United Nations General Assembly Special Session on drugs (UNGASS), the report provides clear-cut pathways for Member States. The five recommendations for more effective drug policies include: putting the health and community safety first, ensuring equitable access to controlled medicines, ending the criminalization of people who use or possess drugs, promoting alternatives to incarceration for low-level participants in illicit drug markets, including cultivators; and encouraging policy innovations such as legally regulated markets, beginning with, but not limited to cannabis, coca leaf and certain other psychoactive substances. Never had so many former world leaders spoken out in support of legal, regulation of currently illicit drugs.
THE NEGATIVE IMPACT OF THE WAR ON DRUGS ON PUBLIC HEALTH: THE HIDDEN HEPATITIS C EPIDEMIC
2013
The hepatitis C epidemic fueled by the “war on drugs” is sweeping amongst injecting drug users around the world, yet continues to be largely ignored. Access to preventive services is far too low and diagnosis and treatment are too expensive and inaccessible for most people in need. The report provides an overview of the hepatitis C virus, while exploring hot the ‘war on drugs’ and repressive drug policies are failing to drive transmission down. Hepatitis C is one of the harms caused by repressive drug policies, yet it s both preventable and curable when public health is the focus.
THE WAR ON DRUGS AND HIV/AIDS
2012
The global “war on drugs” is driving the HIV/AIDS pandemic among people who use drugs, although research has shown that repressive law enforcement forces users away from public health services and into hidden environments where HIV risk becomes markedly elevated. An assessments of the impacts concluded that many nations and international organizations tasked with reducing the drug problem have actually contributed to a worsening of community health and safety. The time for leadership is now.
REPORT OF THE GLOBAL COMMISSION ON DRUG POLICY
2011
The Global Commission’s first report broke the taboo on the issues of drug policy reform, unequivocally declaring that the so-called war on drugs had failed. This was the first time that high-level political figures, intellectuals and diplomats had come out clearly stating that the current approach was not working and that a new focus needed to be implemented. Recommendations included the decriminalization of all drugs, offering health and treatment services to those in need, as well as harm reduction measures such as substitution therapy, and focusing repressive actions only on violent organizations, in ways that undermine their power and reach.
The Global Commission on Drug Policy: A new report with a focus on Medicines!
This week, in New York, the Global Commission on Drug Policy released an important document that addresses what the commission considers to be the failed “War on Drugs.” Heard it before you say, but look who is among those saying it.
- Kofi Annan, former Secretary-General of the UN
- Michel Kazatchkine UN Secretary-General’s Special Envoy for AIDS in Eastern Europe and Central Asia
- the former Presidents of Brazil, Chile, Colombia, Mexico, Poland, Portugal and Switzerland
- Sir Richard Branson
While the report primarily addresses reforms that permit legal regulation as a means to undermine the power of organized crime, which thrives on illicit drug trafficking, I draw your attention to a key component of the report (the executive summary can be found here):
Ensure equitable access to essential medicines, in particular opiate-based medications for pain
“More that 80% of the world’s population carries a huge burden of avoidable pain and suffering with little or no access to such medication. This state of affairs persists despite the fact that the avoidance of ill health and access to essential medicines is a key objective and obligation of the global drug control regime.
“More governments need to establish clear plans and timelines to remove the domestic and international obstacles to such provision. They also should allocate the necessary funding for an international program-to be overseen by the World Health Organization (WHO) and developed in partnership with the United Nations Office on Drugs and Crime (UNODC) and the International Narcotics Control Board (INCB)-to ensure equitable and affordable access to these medicine where they are unavailable”
This has been the goal of the Pain and Policy Studies Group since its formation in 1996 and the work of its members before that. We look forward to ongoing work with our partners, the WHO, UNODC and INCB as well as the many organizations within civil society who are striving to make this a reality! Access to controlled medicines needs to be on the agenda of the UN General Assembly Special Session (UNGASS) on Drugs in 2016!