Άρθρο του Νίκου Χρυσόγελου στην Ελευθεροτυπία για το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό

Κατεβάστε το άρθρο κάνοντας κλικ εδώ

 

Δεν θα αφήσουμε να καταστρέψουν τις ακτές μας

 

του Νίκου Χρυσόγελου

Ευρωβουλευτή των Πράσινων

www.chrysogelos.gr

“ΠΡΑΣΙΝΟΙ- Αλληλεγγύη, Δημιουργία, Οικολογία”

www.prasinoi.gr

 

Απαντώντας σε πρόσφατη σχετική ερώτησή μου, η Κομισιόν ξεκαθαρίζει “πως η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να μειώσει σε απόσταση μικρότερη των 100 μέτρων τη ζώνη απαγόρευσης δόμησης από τον αιγιαλό”. Για πολλά μπορούμε να κατηγορήσουμε τις κυρίαρχες ευρωπαϊκές πολιτικές όπως και για παραλήψεις ή αδυναμίες τους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Ακόμα όμως και σήμερα που διαπιστώνουμε υπαναχώρηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε θέματα περιβάλλοντος, τερατουργήματα όπως το νομοσχέδιο του Υπ. Οικονομικών για την “Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας” [1] δεν θα προέρχονταν από ευρωπαϊκό θεσμό. Πρόκειται για ελληνική «πατέντα», ακόμα κι αν κυβερνητικά παπαγαλάκια την πλασάρουν ως «μνημονιακή υποχρέωση».

Το νομοσχέδιο είναι απόφαση της Κυβέρνησης που δεν τηρεί καν τα προσχήματα. Υπονομεύει το μέλλον των φυσικών πόρων της χώρας και των παιδιών μας, παραβιάζει το Σύνταγμα, το Πρωτόκολλο για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης της Μεσογείου όπως έχει επικυρωθεί από την ΕΕ [2], τις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας για Θαλάσσιο Χωροταξικό Σχεδιασμό, τις Οδηγίες για Οικοτόπους [3] και τη Στρατηγική Περιβαλλοντική Εκτίμηση [4].

Τα παράκτια οικοσυστήματα πρέπει να προστατευτούν, να τα διαχειριζόμαστε με πολύ μεγάλη προσοχή καθώς αποτελούν, ιδιαίτερα στην Ελλάδα, την πρώτη γραμμή του αγώνα για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών. Προσφέρουν οικολογικές και παραγωγικές υπηρεσίες που εκτιμώνται σε πολλά δισεκατομμύρια ευρώ. Η απώλειά τους στο βωμό του κέρδους συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων θα έχει καταστροφικές συνέπειες και μεγάλο κόστος αποκατάστασης όταν τελειώσει το φαγοπότι. Οι ακτές, η θάλασσα και οι προστατευόμενες φυσικές περιοχές είναι ο πλούτος της Ελλάδας, ο πολιτισμός μας, κι αυτό το νομοσχέδιο έχει βαλθεί να τον καταστρέψει.

Με το σχέδιο νόμου καταστρατηγείται κάθε περιβαλλοντική και κοινωνική προστασία του αιγιαλού και της παραλίας και παραβιάζονται διεθνείς και ευρωπαϊκές υποχρεώσεις της χώρας. Με   γενικό πνεύμα «επιτρέπονται όλα αρκεί να υπάρχει επιχειρηματικό ενδιαφέρον», στις ακτές μπορεί να γίνουν τα πάντα, κατασκευές, μπαζώματα, κάθε είδους αυθαιρεσία, αρκεί να υπάρχει «επιχειρηματικό ενδιαφέρον»!

Επιστρέφουμε σε εποχή ληστρικής σχέσης με το περιβάλλον κάτι που, ίσως, ήταν δικαιολογημένο στο παρελθόν επειδή δεν είχαμε «γνώση» των συνεπειών μιας τέτοιας πρακτικής. Σήμερα ξέρουμε καλά τι μπορεί να σημαίνει αυτό και επιπλέον υπάρχουν ευρωπαϊκές και διεθνείς νομοθεσίες που η χώρα έχει υποχρέωση να τηρεί.

Και με δική μου παρέμβαση ως εισηγητής των Πράσινων σε θέματα Κανονισμού του  Ευρωπαϊκού Ταμείου Συνοχής, αυτό το ταμείο μπορεί να χρηματοδοτήσει έργα για αποκατάσταση οικοσυστημάτων που έχουν καταστραφεί, μεταξύ άλλων και παράκτιων οικοσυστημάτων. Το νομοσχέδιο κινείται σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, θα καταστρέψει τα παράκτια οικοσυστήματα περαιτέρω.

Το μοντέλο του νομοσχεδίου είναι αυτό μιας στρεβλής οικονομικής εκμετάλλευσης, που στρέφεται όχι μόνο εναντίον του περιβάλλοντος αλλά και εναντίον μιας υπεύθυνης και βιώσιμης οικονομίας μακροπρόθεσμα. «Ξεπερνάει» το γεγονός ότι ο αιγιαλός και η παραλία είναι δημόσιο αγαθό. Είναι καταστροφικό για τον τουρισμό και την οικονομία μας, καθώς θα επιτρέψει τη σοβαρή υποβάθμιση των ελληνικών παραλιών, που αποτελούν τον κύριο παράγοντα προσέλκυσης τουριστών. Υιοθετείται το Ισπανικό μοντέλο και αυτό της Αδριατικής. Οι παραλίες αφήνονται έκθετες σε κάθε είδους ιδιοτελή συμφέροντα, που θα μπορούν να τις εκμεταλλεύονται με μόνο γνώμονα το κέρδος, χωρίς μάλιστα να τους απαγορεύεται η παραχώρηση αποκλειστικής χρήσης.

Έχοντας ασχοληθεί χρόνια με την προστασία των ακτών και της θάλασσας, όχι μόνο τώρα ως ευρωβουλευτής των ΠΡΑΣΙΝΩΝ / ΠΡΑΣΙΝΟΙ – Αλληλεγγύη. Δημιουργία. Οικολογία, μπορώ να διαβεβαιώσω ότι ο συντάκτης του νομοσχεδίου έχει πλήρη «άγνοια» των ευρωπαϊκών και διεθνών υποχρεώσεων της χώρας σχετικά με την παράκτια ζώνη αλλά και των συνεπειών στο περιβάλλον, στην προστασία περιοχών και στην οικονομία που θα υπάρξουν αν το σχέδιο γίνει νόμος και εφαρμοστεί.

 

Όπως  επιβεβαίωσε πρόσφατα σε ερώτησή μου για την διαχείριση της παράκτιας ζώνης η Ευρωπαϊκή Επιτροπή

α) η Ελλάδα δεσμεύεται από το άρθρο 8.2 του Πρωτοκόλλου για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης

β) “Προσαρμογές” ή εξαιρέσεις επιτρέπονται μόνο για συγκεκριμένες, ειδικές και αιτιολογημένες περιπτώσεις και όχι φυσικά γενίκευση των εξαιρέσεων και εφαρμογή παντού πρακτικών που καταστρατηγούν την υποχρέωση προστασίας των ακτών.

γ) η Κομισιόν δεν έχει λάβει κανένα αίτημα από την Ελληνική κυβέρνηση που να ζητά εξαίρεση του συνόλου της επικράτειας από την ανάγκη προστασίας και ολοκληρωμένης διαχείρισης της παράκτιας ζώνης για λόγους «επιχειρηματικού συμφέροντος»!

Ο συντάκτης του νομοσχεδίου μπορεί να εισάκουσε λογής – λογής συμφέροντα που θέλουν να τακτοποιηθεί το “θεματάκι τους” με μια γενική διάταξη και το αυθαίρετό τους, αλλά αγνοεί παντελώς ότι το ισπανικό μοντέλο «όλα επιτρέπονται στις ακτές» όχι μόνο κατάστρεψε τις ακτές αλλά και είναι υπεύθυνο για την σημερινή οικονομική κρίση της χώρας, ενώ έχει “εισπράξει” και καταδίκες σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η κάθε είδους αυθαίρετη παρέμβαση στις ακτές που επιτρέπεται και με τον «νόμο» αν περάσει το νομοσχέδιο, θα οδηγήσει όχι απλώς σε μπαζώματα και κατασκευές, σε κλείσιμο παραλιών, σε καταστροφή παράκτιων κι ευαίσθητων οικοσυστημάτων αλλά και σε φυσική απώλεια των ακτών, μέσω της διάβρωσης. Ήδη η χώρα μας βρίσκεται στην 4η θέση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, από άποψη επικινδυνότητας και απώλειας ακτών λόγω διάβρωσης. Μια κατασκευή στην παράκτια ζώνη, όπως ένας μόλος, ένα λιμανάκι, μια πλατφόρμα μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια παραλιών αλλά και κτισμάτων ακόμα και σε σημαντική απόσταση από τον αιγιαλό. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η περιοχή του Τολού στην Πελοπόννησο όπου, εξαιτίας ενός μικρού λιμανιού για ψαρόβαρκες που φτιάχτηκε χωρίς σωστή μελέτη, χάθηκε μια παραλία πλάτους τουλάχιστον 8 μέτρων. Άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι ζημιές σε κτίρια που γίνονται σήμερα – πέρα από την απώλεια παραλίας – στον Πλατύ Γιαλό Σίφνου από την κατασκευή χωρίς να έχουν συνυπολογιστεί όλοι οι παράμετροι (πχ δυναμική ρευμάτων – ακτομηχανική) κατά την κατασκευή ενός «αλιευτικού καταφυγίου» από την πρώην Νομαρχία Κυκλάδων. Η θάλασσα έχει πάρει ήδη μάντρες και απειλεί σπίτια, τα τεχνικά έργα που απαιτούνται για προστασία της ακτής – προσωπικά αμφιβάλω αν αυτά θα λύσουν το πρόβλημα – έχουν κόστος 1.000.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίζεται η οικονομική ζημιά που προκαλείται πλέον στον τουρισμό. Παρά την απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου Ν. Αιγαίου, μετά από πρότασή μου, κανείς δεν έχει αναλάβει μέχρι σήμερα την ευθύνη αυτής της τεράστιας καταστροφής.

Καλούμε τους πολίτες και τους φορείς της κοινωνίαςτων πολιτών να τονίσουν την αντίθεσή τους στα σχέδια της Κυβέρνησης για ξεπούλημα και καταστροφή των παραλιών, συμμετέχοντας στη δημόσια διαβούλευση (http://www.opengov.gr/minfin/?p=4692) του Υπουργείου αλλά και στην καμπάνια που γίνεται για προστασία των ακτών.

[1] http://www.opengov.gr/minfin/wp-content/uploads/downloads/2014/04/aigialos.pdf

[2] http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/?uri=uriserv:OJ.L_.2009.034.01.0017.01.ELL

[3] http://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/ALL/?uri=CELEX:31992L0043

[4] http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=OJ:L:2001:197:0030:0037:EL:PDF

 

 

facebook.com/prasinoi  twitter.com/greensgr

Posted on 17/05/2014 in Άρθρα, Στα Media

Share the Story

Back to Top