του Νίκου Χρυσόγελου

συμπροέδρου των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η εξουσία είναι ο καθρέπτης που δείχνει την πραγματική εικόνα των κομμάτων αλλά και των πολιτικών, όχι αυτή που θέλουν να προβάλλουν επικοινωνιακά. Δεν είναι αλήθεια ότι όσοι κι όσες αναλαμβάνουν θέσεις υπευθυνότητας θα διαφθαρούν ή θα αλλάξουν απόψεις ριζικά. Είναι μια δικαιολογία για όσους κι όσες δεν έχουν το σθένος και τις αξίες να είναι αυτό που θα έπρεπε να είναι οι πολιτικοί: συνεπείς με όσα ισχυρίζονται ως λόγους για να τους ψηφίσουν οι πολίτες, να έχουν την εντιμότητα να πουν κάναμε λάθος.

Προφανώς η συμμετοχή σε μια κυβερνητική ή άλλη πλειοψηφία σε θεσμούς που έχουν την εξουσία να λαμβάνουν αποφάσεις έχει πάντα το στοιχεία του συμβιβασμού, ο συμβιβασμός είναι μέσα στην πραγματική ζωή. Είναι αποδεκτός όταν δεν ανατρέπει πλήρως αξίες, θέσεις, αρχές, πολιτικές που έχει ένας φορέας, ένα κόμμα και ένα πρόσωπο.

Συχνά όμως βλέπουμε πολιτικούς και κόμματα να υιοθετούν απόψεις που είναι στον αντίποδα των όσων διακήρυσσαν τόσα χρόνια και υποτίθεται ήταν στον πυρήνα των αξιών τους. Είναι τέτοιο παράδειγμα είναι το θέμα των πυρηνικών όπλων. Υποτίθεται η αριστερά σε όλες τις εκδοχές της ήταν πάντα υπέρ του πυρηνικού αφοπλισμού κι αντλούσε δύναμη από τα κινήματα ειρήνης και πυρηνικού αφοπλισμού. Πρωτοστατούσε στην δημιουργία “ζωνών ελεύθερων από πυρηνικά όπλα” είτε αυτό ήταν πραγματικό είτε ήταν συμβολικό. Πόσα δημοτικά συμβούλιο υπό την πίεση της αριστεράς δεν ανακήρυξαν στο παρελθόν τις περιοχές τους ως αποπυρηνικοποιημένες ζώνες.

Και τώρα έρχεται η κυβέρνηση της αριστεράς, υποτίθεται. (με τη συμμετοχή ολίγον Οικολόγων Πράσινων (!) και ΑΝΕΛ) και καταψηφίζει στον ΟΗΕ την πρόταση για δεσμευτική νομοθετική συμφωνία για κατάργηση των πυρηνικών όπλων, που ήταν η κατάληξη μιας παγκόσμιας κινητοποίησης χιλιάδων κινημάτων και ενός συνόλου χωρών. Και αυτό δεν γίνεται κεντρικό πολιτικό θέμα, οι “αριστεροί” του ΣΥΡΙΖΑ δεν βγαίνουν να κράξουν την κυβέρνησή τους, οι “οικολόγοι-πράσινοι” δεν βγαίνουν στα κάγκελα που ο “υπουργός” τους συμμετέχει σε μια κυβέρνηση που καταψηφίζει έναν από τους λόγους που οδήγησαν στην δημιουργία των πράσινων κινημάτων και κομμάτων.  Αλλά και το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα έχει μεγάλη ευθύνη που ακόμα έχει στους κόλπους του ένα “κόμμα” που έρχεται σε πλήρη αντίθεση και ευτελίζει τις πράσινες πολιτικές.

Η απόλυτη εξαθλίωση στην πολιτική, η ανάδειξη ενός μοντέλου “πολιτικής” που αφορά μόνο στο βόλεμα και στην καρέκλα…