Η 1η Μάη δεν θα έπρεπε να είναι μόνο μια επέτειος «αγωνιστικών αναμνήσεων» της εργατικής τάξης ή «διεκδικήσεων» που, όμως, έρχονται από το μακρινό παρελθόν αλλά και μια ευκαιρία για αναζήτηση σύγχρονων λύσεων στα σημερινά προβλήματα, στις σημερινές συνθήκες.

Η σημερινή αντιπολίτευση θυμήθηκε καθυστερημένα τους αγώνες των εργαζομένων, αφού ευθύνεται, σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή διάλυση της μεσαίας τάξης και την απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση αντιδρούσε σε κάθε μεταρρύθμιση, ανεξαρτήτως αν ήταν σωστή ή όχι, αν χρειάζονταν ή όχι, ενώ υπόσχονταν: Πλήρη  επαναφορά της Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, 751 ευρώ κατώτατο μισθό, διπλασιασμό του επιδόματος ανεργίας σε όλους τους ανέργους, απαγόρευση απολύσεων και επαναφορά του “βέτο” στον υπουργό, κατάργηση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης, κατάργηση της “ζούγκλας” και του “εργασιακού μεσαίωνα” στην αγορά εργασίας, άμεση επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων. Όταν ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας ξέχασε όλα αυτά που υπόσχονταν, και προσπαθεί να διαμορφώσει ένα αφήγημα «σκληρών διαπραγματεύσεων» για την διάσωση των υποσχέσεων. Όμως, χωρίς στρατηγική για την εργασία και την οικονομία ήταν αναμενόμενο ότι τίποτα από αυτά δεν θα ήταν σε θέση να τηρήσει, όπως κι έγινε. Συνέβαλε έτσι και η σημερινή κυβέρνηση στην περαιτέρω απορρύθμιση και διάλυση της εργασίας.

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ τιμάμε τους αγώνες των εργαζομένων που οδήγησαν σε κατακτήσεις όπως το 8ωρο, οι άδειες, η ασφάλιση. Όμως, ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών δεν έχει πλέον εργασία και αυτό από μόνο του τα αλλάζει όλα. Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ θεωρούμε ότι χωρίς αντιμετώπιση της ανεργίας, δεν υπάρχει λύση ούτε για τα άλλα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα της χώρας (δημοσιονομική κρίση, χρέος, ρήξη κοινωνικής συνοχής, φτωχοποίηση), ούτε βελτίωση της ποιότητας ζωής.

Για να μην ακούγονται εξωπραγματικά και υποκριτικά οι ανακοινώσεις πολιτικών και πολιτειακών παραγόντων, κομμάτων και φορέων για τους «αγώνες των εργαζομένων» θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι απαιτούνται πολιτικές και στρατηγικές για την επίλυση των ιδιαίτερων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν 3 ομάδες:

–            Οι άνεργοι, που είναι οι μεγάλοι χαμένοι της κρίσης,

–        Οι (ακόμα) εργαζόμενοι, που έχουν πληγεί, σε μεγάλο βαθμό, από την κρίση και βιώνουν μεγάλες αδικίες και διευρυνόμενες ανισότητες,

–         Το πρεκαριάτο, (λατινικό precarious, που σημαίνει αβέβαιος, ανασφαλής),  όσοι/ες πλέον δεν έχουν μια σταθερή και μόνιμη δουλειά, σταθερό ωράριο και κάποια κοινωνική ασφάλεια, όπως είχαμε συνηθίσει να προσφέρει η εργασία τις τελευταίες δεκαετίες. Άνδρες και γυναίκες που είναι υποχρεωμένοι/ες να μετακινούνται, να αλλάζουν εργασία και τόπο, να εξασφαλίζουν μόνοι/ες τους όχι μόνο το εισόδημα αλλά και την ασφάλεια/περίθαλψη/μελλοντική διασφάλιση που χρειάζονται

12 σημεία που προτείνουμε οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ για την απασχόληση

Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ προτείνουμε 12 σημεία που θεωρούμε ότι μπορούν να συμβάλλουν στην δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων νέων θέσεων εργασίας:

1. Σταθερό φορολογικό πλαίσιο για τις επιχειρήσεις,ιδιαίτερα τις μικρομεσαίες και κοινωνικές και τους ελεύθερους επαγγελματίες, όχι μόνο για όσες κάνουν επενδύσεις πάνω από 200 εκατ όπως προβλέπει ο Αναπτυξιακός Νόμος για να ξέρουν πώς μπορεί να κινηθούν τα επόμενα χρόνια.
2. Μείωση της φορολογίας και της επιβάρυνσης της εργασίας και μεταφορά της φορολογίας σε άλλους τομείς.
3. Φοροαπαλλαγές σε δωρεές και κεφάλαια (ιδιαίτερα μέσα από σχήματα crowd–fundingή συνεταιρισμών) που στοχεύουν στην δημιουργία νέων θέσεων εργασίας ή ενισχύουν κοινωνικές/πράσινες επενδύσεις, στο πλαίσιο ενός νέου μοντέλου οικονομίας και ενός νέου Πράσινου Κοινωνικού Συμβολαίου.
4. Ουσιαστικό διάλογος με τους ίδιους τους ανέργους κι ενεργοποίηση τους (για να μην περιμένουν παθητικά) με υποστηρικτικά προγράμματα, ώστε να διαμορφωθούν συνεκτικές πολιτικές και να αξιοποιηθούν καλές πρακτικές αντιμετώπισης της ανεργίας.
5. Ευέλικτα, κατάλληλα, φιλικά στους χρήστες χρηματο-οικονομικά εργαλεία, που θα αφορούν/στοχεύουν στους ανέργους, θα τους βοηθάνε να ξεκινήσουν μια νέα επιχείρηση (κάθε μορφής), χωρίς δυσανάλογη επιβάρυνση και κόστος.
6. Μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές και φορολογία για 2 έτη που θα αφορά σε όσους/ες – μακροχρόνια ανέργους ή νεοεισερχόμενους στην αγορά εργασίας – ξεκινάνε μια επιχείρηση ή προσλαμβάνονται σε κάποια υπάρχουσα(συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιχειρήσεων).
7. Πακέτο κινήτρων για την δημιουργία συμπράξεων μεταξύ Πανεπιστημίων- Ερευνητικών Κέντρων-Επιχειρήσεων (ιδιαίτερα μικρομεσαίων και κοινωνικών) που θα εντάξουν τόσο νέους επιστήμονες και αποφοίτους πανεπιστημίων όσο και μακροχρόνια ανέργους μεγαλύτερων ηλικιών σε κοινωνικές-πράσινες οικονομικές δραστηριότητες (όπως για παράδειγμα: πράσινη ενέργεια, μείωση-ανακύκλωση-επαναχρησιμοποίηση αποβλήτων, βιομηχανικές συνέργειες/βιομηχανική οικολογία, πράσινη χημεία, διαπολιτισμική συνύπαρξη, κοινωνική καινοτομία, πολιτισμός κα). Αυτό προϋποθέτει μεγαλύτερη αυτονομία των πανεπιστημίων και δυνατότητα να συνεργάζονται μεταξύ τους αλλά και με επαγγελματικούς και κοινωνικούς φορείς με την μορφή “clusters”
8. Ρήτρα αλληλεγγύης γενεών που θα περιλαμβάνεται σε κάθε προϋπολογισμό αλλά και ενίσχυση της αυτονομίας ενός Ταμείου Αλληλεγγύης των Γενεών που θα συγκεντρώνει πόρους όχι όνο από τον κρατικό προϋπολογισμό αλλά και άλλες πηγές (πχ δικαιώματα εκπομπών αερίων που αλλάζουν το κλίμα, φόρος στα απόβλητα, κα). Σε κάθε νομοθέτημα πρέπει η αιτιολογική έκθεση να αναφέρεται και στην επιβάρυνση των σημερινών και μελλοντικών γενεών που προκαλείται από την συγκεκριμένη πολιτική.
9. Τα 2,5 δις Ευρώ που έχουν καταβάλει τα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι υπέρ του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας(παρά το γεγονός ότι αυτός έχει καταργηθεί, κι ενώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει πολιτική για την εργατική κατοικία) θα πρέπει να διατεθούν στοχευμένα για την δημιουργία βιώσιμων θέσεων εργασίας σε μικρομεσαίες και κοινωνικές/συνεργατικές επιχειρήσεις με διαφανείς και αυτοματοποιημένες διαδικασίες.
10. Μείωση της γραφειοκρατίας και της πολυνομίας, ώστε να μπορεί να δημιουργηθεί μια επιχείρηση, ιδιαίτερα μικρομεσαία και κοινωνική, που έχει θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία και το περιβάλλον με απλό κι ελάχιστα γραφειοκρατικό τρόπο, γρήγορα, χωρίς περιττά έξοδα.
11. Ένα σχήμα «βασικού εγγυημένου εισοδήματος»(περιλαμβάνονταν ήδη στο 1^ο Μνημόνιο αλλά καμία κυβέρνηση δεν θέλησε να το εφαρμόσει) είναι πιο απαραίτητο από ποτέ.  Είναι αναγκαία η σταδιακή μετάβαση από τα σκόρπια και αναποτελεσματικά επιδόματα προς ένα ολοκληρωμένο σύστημα «βασικού εγγυημένου εισοδήματος» για όλους κι όλες. Το ζητούμενο είναι να διαμορφώσουμε κατάλληλο σχήμα ώστε να ανταποκρίνεται στις δικές μας ανάγκες και πραγματικότητες.
12. Διαμόρφωση σαφούς πλαισίου για την οικονομία διαμοιρασμού, που τα τελευταία χρόνια εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς στηριγμένη κυρίως από τις νεότερες, εξοικειωμένες με τις νέες τεχνολογίες γενιές, κι αποτελεί, ανάμεσα στα άλλα, και μια καλή διέξοδο για αύξηση της απασχόλησης με τρόπους που δεν έχουν ανάγκη από σημαντικά αρχικά κεφάλαια