Η διαρροή ραδιενεργού υγρού από έναν από τους «υψηλότερους πυρηνικούς κινδύνους στο Ηνωμένο Βασίλειο» – ένα ετοιμόρροπο κτήριο στο τεράστιο εργοτάξιο της Κάμπρια, γνωστό ως Magnox swarf storage Silo (MSSS) – είναι πιθανό να συνεχιστεί μέχρι το 2050. Αυτό θα μπορούσε να έχει «δυνητικά σημαντικές συνέπειες» εάν επιταχυνθεί, με κίνδυνο να επιβαρυνθούν τα υπόγεια ύδατα, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο.
Ρωγμές έχουν επίσης δημιουργηθεί στο σκυρόδεμα και την άσφαλτο που καλύπτουν την τεράστια λίμνη που περιέχει πυρηνική λάσπη δεκαετιών, μέρος ενός καταλόγου προβλημάτων ασφαλείας στο χώρο.
Οι ανησυχίες αυτές αναδείχθηκαν στο πλαίσιο μιας ετήσιας έρευνας του Guardian σχετικά με προβλήματα που εκτείνονται από την παραβίαση του κυβερνοχώρου, τη ραδιενεργή ρύπανση και την εργασιακή κουλτούρα στην τεράστια πυρηνική χωματερή.
Όμως τα προβλήματα δεν είναι μόνο σημερινά. Μια πυρκαγιά το 1957 στο Windscale, όπως ήταν παλαιότερα γνωστή η τοποθεσία, ήταν το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα του Ηνωμένου Βασιλείου μέχρι σήμερα. Μια έκθεση της ΕΕ το 2001 προειδοποίησε ότι ένα ατύχημα στο Sellafield θα μπορούσε να είναι χειρότερο από το Τσερνόμπιλ, την πυρηνική καταστροφή του 1986 στην Ουκρανία, που εξέθεσε πέντε εκατομμύρια Ευρωπαίους σε υψηλά επίπεδα ραδιενέργειας.
Ανησυχία σε Ιρλανδία και Νορβηγία
Είναι τέτοια η ανησυχία για τα πρότυπα ασφαλείας του, που αξιωματούχοι των ΗΠΑ έχουν προειδοποιήσει για την υποδομή του σε διπλωματικά τηλεγραφήματα, γνώση των οποίων επικαλείται ο Guardian. Μεταξύ των ανησυχιών τους είναι οι διαρροές από ρωγμές στο σκυρόδεμα στις τοξικές λίμνες και η έλλειψη διαφάνειας από τις βρετανικές αρχές σχετικά με τα ζητήματα του εργοστασίου. Να σημειωθεί ότι το Ηνωμένο Βασίλειο και οι ΗΠΑ έχουν μια σχέση δεκαετιών στον τομέα της πυρηνικής τεχνολογίας. Οι ανησυχίες σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας του Sellafield έχουν επίσης οδηγήσει σε εντάσεις με την ιρλανδική και τη νορβηγική κυβέρνηση.
Οι Νορβηγοί αξιωματούχοι ανησυχούν ότι ένα ατύχημα στο χώρο θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα νέφος ραδιενεργών σωματιδίων που θα μεταφερόταν από τους επικρατούντες νοτιοδυτικούς ανέμους στη Βόρεια Θάλασσα, με δυνητικά καταστροφικές συνέπειες για την παραγωγή τροφίμων και την άγρια ζωή της Νορβηγίας. Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα, ένα ραδιενεργό νέφος από το Sellafield θα μπορούσε να φτάσει στις νορβηγικές ακτές σε λιγότερο από 12 ώρες.
Η ιρλανδική κυβέρνηση προσπάθησε να αναλάβει δράση κατά της Sellafield παραπέμποντας την σε δικαστήριο του ΟΗΕ το 2006, λόγω ανησυχιών σχετικά με τις επιπτώσεις του εργοστασίου στο περιβάλλον.
Το 2019, το Sellafield ανέφερε διαρροή από τη μονάδα αποθήκευσης στο Γραφείο Πυρηνικής Ρύθμισης (ONR). Η διαρροή επιδεινώθηκε σημαντικά τα επόμενα δύο χρόνια και ένα έγγραφο που δεν είχε αναφερθεί προηγουμένως αποκαλύπτει ότι 2,3-2,5 κυβικά μέτρα ραδιενεργού «υγρού» διαρρέουν από την εγκατάσταση κάθε μέρα. Το υγρό αυτό είναι μια “σούπα” από ραδιενεργά ρινίσματα κράματος μαγνησίου διαλυμένα σε νερό, από απόβλητα περιβλήματος που περιβάλλουν τα αναλωμένα πυρηνικά καύσιμα Magnox.
«Δεν μπορούν να χειριστούν τη φωτιά ή τον αμίαντο στο εργοτάξιο, πόσο μάλλον την αποσύνθεση των υλικών πυρηνικού περιορισμού των πυρηνικών», δήλωσε ένας ανώτερος υπάλληλος του Sellafield στον Guardian.
Υπάρχουν επίσης σοβαρές ανησυχίες για το Β30, μια λίμνη που περιέχει πυρηνική λάσπη και περιγράφεται ως ένα από τα πιο επικίνδυνα βιομηχανικά κτήρια στην Ευρώπη.
Περιγράφεται από τους εργαζόμενους στο Sellafield ως «Dirty 30», γιατί περιέχει ραδιενεργή λάσπη από διαβρωμένες ράβδους πυρηνικών καυσίμων που χρησιμοποιούνται σε παλιούς σταθμούς παραγωγής ενέργειας, και το σκυρόδεμα και το ασφαλτικό του περίβλημα είναι γεμάτο ρωγμές. Οι ρωγμές αυτές έχουν επιδεινωθεί τους τελευταίους μήνες, σύμφωνα με πηγές του Guardian.
Πηγές που είναι εξοικειωμένες με τις εκθέσεις κινδύνου λένε, σύμφωνα με το Guardian, ότι περισσότερα από 100 προβλήματα ασφάλειας στην περιοχή αποτελούν θέμα σοβαρής ανησυχίας. Αυτά περιλαμβάνουν προβλήματα πυρασφάλειας, όπως η έλλειψη λειτουργικών συναγερμών εντός των λιμνών αποθήκευσης Magnox πρώτης γενιάς, μία εκ των οποίων είναι η Β30, καθημερινές διακοπές εργασιών λόγω έλλειψης προσωπικού με κατάλληλα προσόντα, εκπαιδευμένου στην πυρηνική ασφάλεια, και αυξανόμενους αριθμούς περιστατικών μόλυνσης και ακτινοπροστασίας.
Το έγγραφο του Νοεμβρίου του 2022, το οποίο είδε ο Guardian και το οποίο συντάχθηκε από τον τότε επικεφαλής πυρηνικό αξιωματούχο, Πολ Ρόμπσον, ο οποίος είναι επιφορτισμένος με την επίβλεψη της πυρηνικής ασφάλειας στο εργοτάξιο, αποκάλυπτε έναν «σωρευτικό κίνδυνο» που προκαλούν οι αδυναμίες σε διάφορους τομείς, από την πυρηνική ασφάλεια έως τη διαχείριση των κινδύνων από πυρκαγιά και αμίαντο. Το έγγραφο εστάλη στον Γιούαν Χάτον, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν προσωρινός διευθυντής της εγκατάστασης και πρόσφατα έγινε διευθύνων σύμβουλος του Sellafield.
Σύμφωνα με το ίδιο εσωτερικό σημείωμα, οι εργαζόμενοι που είναι επιφορτισμένοι με την εποπτεία της ασφάλειας στο Sellafield «παρατήρησαν στοιχεία που υποδηλώνουν διάβρωση των φραγμών πυρηνικής ασφάλειας (συμβατικών και περιβαλλοντικών)».
Αυτό, σύμφωνα με το έγγραφο, «μειώνει την αποτελεσματικότητα της προστασίας του εργατικού δυναμικού, του κοινού και του περιβάλλοντος από σημαντικά συμβάντα».
Το έγγραφο επιβεβαιώνει μαρτυρίες από εσωτερικούς, αξιωματούχους και διπλωμάτες που υποδηλώνουν σημαντικές ελλείψεις στην ασφάλεια του εργοταξίου. Υποδηλώνει ότι τα προβλήματα αυτά έχουν επιδεινωθεί την τελευταία δεκαετία, αυξάνοντας δραματικά τον κίνδυνο ενός μεγάλου περιστατικού σε έναν από τους πιο επικίνδυνους πυρηνικούς χώρους στον κόσμο.
Το πυρηνικό συμβάν το 1957
Στο Sellafield (τότε Windscale) συνέβη το 1957 ένα από τα χειρότερα πυρηνικά περιστατικά στον κόσμο. Εκδηλώθηκε πυρκαγιά όταν το καύσιμο ουρανίου αναφλέγεται μέσα στο Windscale Pile No.1 . Η ραδιενέργεια απελευθερώθηκε στο περιβάλλον. Το περιστατικό βαθμολογήθηκε με 5 στην κλίμακα 7. Η φωτιά κατέστρεψε σοβαρά τον πυρήνα και απελευθέρωσε περίπου 750 terabecquerels (20.000 curies ) ραδιενεργού υλικού. Κανένας κάτοικος από τη γύρω περιοχή δεν απομακρύνθηκε ούτε ενημερώθηκε για τον κίνδυνο διαρροής ραδιενέργειας.