της Έφης Δόδουρα

μέλος του Συμβουλίου των Πράσινων

Πρόεδρος του φιλοζ. Σωματείου Θεσ/νίκης “ο Άργος”

Νομίζω πως έχει γίνει ήδη σαφής η σημασία της εκστρατείας «Τέλος στα κλουβιά», τόσο όσον αφορά την κακοποίηση τεράστιου αριθμού ζώων όσο και τις επιπτώσεις της κακοποίησης αυτής στην υγεία αρχικά των ζώων αλλά και, ως συνεπακόλουθο, στην υγεία των ανθρώπων που καταναλώνουν ζωικά προϊόντα. Η ίδια η πανδημία που μας ταλαιπωρεί μας θυμίζει πως η υγεία μας είναι στενά συνδεδεμένη με τη σχέση μας με τα ζώα. Θα ήθελα να επικεντρωθώ στην ιδιαίτερη σημασία που έχουν για την χώρα μας γενικά οι εκστρατείες για τα ζώα σε επίπεδο ΕΕ.

Η φιλοζωία στην Ευρώπη αλλά ακόμη περισσότερο στην Ελλάδα, είναι μία δύναμη αυξανόμενη. Στις μεγάλες πόλεις βλέπουμε ήδη τη διαφορά: οι Δήμοι αρχίζουν να στειρώνουν τα αδέσποτα, οι ταϊστές είναι περισσότεροι και δεν κρύβονται πια, τα κτηνιατρεία είναι γεμάτα από ζώα για στείρωση, ο βιγκανισμός κερδίζει έδαφος.

Λόγω του μεσογειακού μας ταμπεραμέντου, η Ελληνική φιλοζωία χαρακτηρίζεται από πάθος και ορμή αλλά και από έλλειψη οργάνωσης. Για παράδειγμα, το ν/σ του 2019 για τα ζώα συντροφιάς που αποσύρθηκε: ήταν μία από τις ελάχιστες φορές που ν/σ αποσύρθηκε στο στάδιο της διαβούλευσης και νομίζω η δεύτερη φορά που ψήφισμα συγκέντρωσε πάνω από 50.000 υπογραφές σε 2 μέρες.

Μέχρι πρόσφατα, μέχρι να δημιουργηθούν οι Πράσινοι, κι εγώ ένοιωθα πως ακόμη και η Ελληνική Οικολογία άφηνε σε δεύτερη μοίρα τα θέματα των ζώων σε σχέση με τα θέματα της μόλυνσης, της δικαιοσύνης και της μη βίας.

Μία άλλη ιδιαιτερότητα της φιλοζωίας στην Ελλάδα είναι πως κατευθύνεται κυρίως στα ζώα συντροφιάς και αυτό αντανακλάται στις νομοθετικές κινήσεις της εκάστοτε κυβέρνησης. Κάθε κυβέρνηση ασχολείται με το νόμο για τα ζώα συντροφιάς με πρόθεση να τον βελτιώσει αλλά δεν γίνεται το ίδιο με άλλα θέματα – κυνήγι, γούνες, αλιεία και φυσικά τα παραγωγικά ζώα. Και εδώ ακριβώς «χρειαζόμαστε» τους Ευρωπαίους Εταίρους μας.

Πριν χρόνια «τρέξαμε» και στην Ελλάδα την εκστρατεία για την κατάργηση των κλωβοστοιχιών στα ορνιθοτροφεία. Το ενδιαφέρον στη χώρα μας ήταν μικρό αλλά το αντίστοιχο σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, μεγάλο. Χάρη κυρίως στις άλλες χώρες, η κατάργηση των κλωβοστοιχιών έγινε Οδηγία της ΕΕ (Οδηγία 1999/74/ΕΚ) και μέσα σε λίγα χρόνια και η Ελλάδα θα έπρεπε να εναρμονισθεί. Φυσικά υπήρξαν διάφορες αναβολές και προσπάθειες για εξαιρέσεις αλλά ο τελικός στόχος ήταν απρόσμενα κοντά. Φανταστείτε πόσα χρόνια θα έπαιρνε για να γίνει κάτι τέτοιο αν γινόταν μόνο εντός των Ελληνικών συνόρων.

Συμπέρασμα: Ευρωπαϊκές εκστρατείες σαν το «Τέλος στα Κλουβιά» έχουν ιδιαίτερη σημασία για την χώρα μας και θα πρέπει να έχουν ουσιαστική συμμετοχή και στήριξη από τον Οικολογικό και τον Φιλοζωικό χώρο.

Τελειώνοντας, θέλω να πω ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» και ένα ακόμη πιο μεγάλο «Μπράβο» σε όσους δούλεψαν σκληρά για την επιτυχία της εκστρατείας και ιδιαίτερα στην Compassion in World Farming και τη «δική μας» Όλγα Κίκου. Περιμένουμε με αγωνία τα αποτελέσματα και προετοιμαζόμαστε για την επόμενη εκστρατεία: τις 9.000 Ελληνικές υπογραφές μπορούμε να τις κάνουμε 20, 50 ή και 100 χιλιάδες!

Το κείμενο ήταν η εισήγηση της Έφης Δόδουρα στην εκδήλωση “Τέρμα τα κλουβιά”, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 23.4.2021