του Αλέξανδρου Λασκαράτου
Γεν. Γραμματέα των ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Ανήμερα το πρωί του Δεκαπενταύγουστου, δύο από τα τρία κανάλια της δημόσιας τηλεόρασης, η ΕΡΤ1 και η ΕΡΤ3 είχαν απευθείας μετάδοση, η πρώτη από την Τήνο και η δεύτερη από το Βέρμιο, της σχετικής πανηγυρικής δοξολογίας για τον εορτασμό της Παναγίας. Και οι δύο εκκλησίες έχουν η καθεμιά τους και από μία θαυματουργή εικόνα της Παναγίας. Πλήθος κλήρου και πιστών και στις δύο περιπτώσεις. Και όλα αυτά τα μετέδιδε η δημόσια τηλεόραση προς δόξα της πρώτης φοράς αριστερά… (μη χάσουμε και τα εκατοντάδες χιλιάδες ψηφαλάκια που υπάρχουν κάπου εκεί). Πάλι καλά που δεν μας ανακοίνωσαν, όπως έκαναν παλιότερα, σε ποιά εκκλησία θα γιορτάσει τον Δεκαπενταύγουστο ο πρωθυπουργός, ο πρόεδρος της βουλής, ο τάδε και ο δείνα υπουργός. Ίσως να είναι και αυτό μια κάποια πρόοδος…
Όμως ο ίδιος ο πρόεδρος της δημοκρατίας, ο κ. Παυλόπουλος,, σε ύφος αυστηρού δημοδιδάσκαλου, έβαλε κατά κάποιον τρόπο τα πράγματα στη θέση τους. Από την Παναγία Σουμελά στο Βέρμιο, όπου παρέστη στη σχετική δοξολογία, προέβαλε “Την αξίωση της Ελλάδας να ζητήσει η Τουρκία «ειλικρινή συγγνώμη» για τη Γενοκτονία σε βάρος του Ποντιακού Ελληνισμού, ενώ χαρακτήρισε «αυθαιρεσία» των τουρκικών Αρχών το γεγονός ότι δεν επέτρεψαν να τελεστεί σήμερα η Πατριαρχική Λειτουργία στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα, λέγοντας ότι δεν πρόκειται να κάμψει το θρησκευτικό φρόνημα και την ιστορική μνήμη των Ελλήνων.” (http://www.nooz.gr/greece/i-tourkia-na-zitisei-suggnomi-gia-ti-genoktonia-ton-pontion).
Έχω πραγματικά βαρεθεί αυτό το «αυστηρό» ύφος και το κούνημα του δάχτυλου στους άλλους, το οποίο το μόνο που κάνει είναι να βάζει νερό στον μύλο των ακροδεξιών και των εθνικολάγνων. Το ίδιο βέβαια κάνουν προς εμάς και οι διάφοροι γείτονές μας. Η Ιστορία, όμως, δεν κρίνεται με όρους “ο καλός” και “ο κακός”.
Σε ότι αφορά στο θέμα της σφαγής των Ποντίων, εάν δηλαδή επρόκειτο για γενοκτονία ή για εθνοκάθαρση είναι αστείο να δημιουργούνται σχετικοί φανατισμοί και όσοι προτιμούν τον δεύτερο όρο, να θεωρούνται από όσους προτιμούν τον πρώτο, ως εθνικοί προδότες και μειοδότες, και να τροφοδοτείται ο ποντιακός ελληνισμός με πικρίες που το μόνο που κάνουν είναι να προσθέτουν πικρία στον ξεριζωμό και στα όσα φοβερά έχουν υποστεί στο διάβα της ιστορίας τους πριν από περίπου εκατό χρόνια. Η ορολογία μας μάρανε; Πάντως επειδή το θέμα είναι και νομικά πολύπλοκο, μπορεί κανείς να το ψάξει στο ίντερνετ. Ενδιαφέρουσες απόψεις και συζητήσεις μπορεί να βρει κανείς εδώ και εδώ .
Σε ότι αφορά τον εορτασμό του Δεκαπενταύγουστου στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα, να θυμίσω ότι η τουρκική κυβέρνηση το επέτρεψε και πραγματοποιήθηκε αυτό μια δυο φορές (δεν θυμάμαι πόσες), χοροστατούντος μάλιστα του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Για σκεφθείτε, αν υπήρχε ένα ιστορικό και ιερό τζαμί να ζητούσε (σχεδόν να απαιτούσε) η τουρκική κυβέρνηση να έρθουν από την Τουρκία να γιορτάσουν μια θρησκευτική τους γιορτή; Είμαστε έτοιμοι να δεχθούμε κάτι τέτοιο;
Νισάφι πια με τους εθνικοφανατισμούς από όποια πλευρά και να προέρχονται. Νισάφι με την αρχαιοελληνική καταγωγή μας. Ο Θ. Κολοκοτρώνης, ο Γ. Καραϊσκάκης, η Μπουμπουλίνα, ο Οδ. Ανδρούτσος, και πολλοί άλλοι που αγωνίστηκαν και έδωσαν το αίμα τους για την απελευθέρωση της Ελλάδας ήσαν Αρβανίτες, και με δυσκολία μιλούσαν ελληνικά. Αυτό σημαίνει ότι δεν αναγνωρίζουμε τον ρόλο τους στην επανάσταση του 1821; Σε μία γεωγραφική περιοχή όπου πριν υπάρξουν τα έθνη-κράτη υπήρχε για πέντε αιώνες μια αυτοκρατορία που ήταν ένα χωνευτήρι / συνοθύλευμα εθνοτήτων είναι αστείο και απίθανο να υποθέσει κανείς ότι μετά την απελευθέρωση και τον γενικό κατακερματισμό της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Ελλάδα θα κατοικούνταν από μία και μοναδική εθνότητα, και μάλιστα από τα κατευθείαν δισέγγονα του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα, του Σοφοκλή, του Περικλή και του Πυθαγόρα. Γι’ αυτό έχουμε και τσάμηδες, και βλάχους και αρβανίτες και αρμένιους που ζούνε στον χώρο της Ελλάδας αιώνες τώρα, και που αισθάνονται και είναι έλληνες.
Οι γάλλοι ονομάζουν αυτό που εμείς λέμε συνήθως φρουτοσαλάτα, δηλαδή διάφορα φρούτα ψιλοκομμένα (ροδάκινα, πεπόνι, σταφύλια, μήλα κ.λ.π.) και σερβιρισμένα μαζί, μία macédoine de fruits δηλαδή μία μακεδονία φρούτων, παραπέμποντας στον κατακερματισμό της περιοχής στους βαλκανικούς πολέμους! (περισσότερα πάνω σε αυτό, άλλη φορά…)
Το μυστικό για την ειρηνική συνύπαρξη σε έναν χώρο αλλά και σε μία γειτονιά χώρων. είναι η αποφυγή των φανατισμών και ο σεβασμός της διαφορετικότητας του άλλου. Από το ίδιο ψωμί που παράγουμε τρώμε όλοι.
