Του Αλέξανδρου Λασκαράτου

Γ. Γ. των Πράσινων Αλληλεγγύη

Τα πρόσφατα γεγονότα με την παραίτηση/αποπομπή του Νίκου Κοτζιά από την κυβέρνηση, έδειξαν με τον πιο ξεκάθαρο και γλαφυρό τρόπο την απόλυτη κυνικότητα του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, αλλά και την πλήρη υποταγή του συνόλου του υπουργικού συμβουλίου στο δόγμα “η καρέκλα πάνω απ’ όλα” Στην απόλυτα δικαιολογημένη αντίδραση του Ν. Κοτζιά στις, εκτός κυβερνητικής γραμμής, πρωτοβουλίες του Πάνου Καμένου στις Η.Π.Α. με τα περί plan B στο Σκοπιανό, και τα περί φιλοξενίας και άλλων αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα, ο Α. Τσίπρας αντί να αδειάσει τον ΥΠΕΘΑ της κυβέρνησης, τήρησε ίσες αποστάσεις, εξαναγκάζοντας στην ουσία τον Ν. Κοτζιά σε παραίτηση. Το ίδιο έκανε ο πρωθυπουργός όταν ο Π. Καμένος, ξέροντας ότι εάν η αιτία της αποχώρησης του Ν.Κ. ήταν τα όσα έκανε και είπε στις Η.Π.Α. θα έχανε το παιχνίδι των εντυπώσεων και θα το φορτωνόταν πολιτικά, με μία αστραπιαία κίνηση το γύρισε και έθεσε θέμα διαχείρισης των μυστικών κονδυλίων από τον ΥΠ.ΕΞ. Στην οργή του τελευταίου, ο πρωθυπουργός και πάλι τήρησε “ίσες αποστάσεις”, προκαλώντας την οριστική αποχώρηση του βαλλόμενου.

Ο Πάνος Καμένος, με το αθώο baby face, αποδείχτηκε άσσος στο παιχνίδι των εκβιασμών, ξέροντας ότι ο Αλ. Τσίπρας θα πούλαγε και τον επί μήνες στενό του συνεργάτη και αρχιτέκτονα της συμφωνίας των Πρεσπών (για την οποία τόσο περηφανεύεται), προκειμένου να μη χάσει την εξουσία.

Εντυπωσιακή και η σιωπή όλων των υπόλοιπων μελών του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου κανένας και καμία δεν τόλμησε να πάρει τον λόγο, θυμίζοντας τις on camera συνεδριάσεις επί Α. Παπανδρέου με το βωβό υπουργικό συμβούλιο να ακούει τον μονόλογο του πρωθυπουργού.

Στον αγώνα Τσίπρα-Καμένου σημειώστε 2.

Στο δόγμα “η καρέκλα πάνω απ’ όλα”, πρώτοι απ’ όλους χαμένο, με πολλά μηδενικά, είμαστε βέβαια εμείς.