Του Αλέξανδρου Λασκαράτου
Γενικού Γραμματέα των Πράσινων Αλληλεγγύη
Περιμένοντας χθες την αναγγελία της απόσυρσης των ΗΠΑ από τη Σύμβαση του Παρισιού για το Κλίμα, που είχε ήδη από μέρες γίνει γνωστό ότι θα γίνει, σκεφτόμουν να γράψω κάτι για να πληροφορήσω σχετικά τους φίλους αναγνώστες της ιστοσελίδας μας που ίσως να μην είχε υποπέσει στην αντίληψή τους, η είδηση αυτή. Τι να πληροφορήσω που εδώ έγινε χαμός!!! Σε όλα τα κανάλια, ραδιόφωνα, σε όλες τις ιστοσελίδες, η απόφαση Τραμπ πρώτη είδηση!
Ηγέτες ευρωπαϊκών χωρών (Γερμανία, ΗΒ, Ιταλία, Γαλλία (με ένα καταπληκτικό διάγγελμα του Εμμανουέλ Μακρόν στην τηλεόραση), Γιούνκερ), ηγέτες άλλων χωρών (Καναδάς, Κίνα, Ινδία) αλλά και προσωπικότητες των ΗΠΑ (Ομπάμα, γερουσιαστές, δήμαρχοι, κ.ά.,) εξέφρασαν την έντονη αντίθεσή τους στην απόφαση Τραμπ και τόνισαν ότι γι’ αυτούς η συμφωνία του Παρισιού είναι “ζωντανή” και θα κάνουν ότι είναι δυνατόν προκειμένου να υλοποιηθεί.
Σίγουρα είναι πολύ θετικά όλα αυτά και συμβαίνει για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία, να υπάρχει μια τέτοια ισχυρή ομοψυχία σε πολιτικό επίπεδο για θέμα που εθεωρείτο μέχρι τώρα “περιβαλλοντικό”. Οι λόγοι είναι νομίζω βασικά δύο:
1.- η ολοένα αυξανόμενη ευαισθητοποίηση της παγκόσμιας κοινής γνώμης στα θέματα υπερθέρμανσης του πλανήτη και κλιματικής αλλαγής, από τη αλόγιστη χρήση των ορυκτών καυσίμων και τα αέρια θερμοκηπίου που αυτά εκλύουν στην ατμόσφαιρα. Η ευαισθητοποίηση και αφύπνιση της κοινής γνώμης είναι αυτή που μετέτρεψε ένα αρχικά μη-πολιτικό θέμα σε πολιτικό.
2.- η σταδιακή ανάπτυξη σε διάφορες χώρες της Δύσης των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ), των υβριδικών και ηλεκτρικών αυτοκινήτων σε τιμές σχετικά ανταγωνιστικές με τα συμβατικά, κ.ά., με άλλα λόγια η προστασία από την υπερθέρμανση του πλανήτη, αρχίζει, με τη βοήθεια της σχετικής τεχνολογίας, να “συμφέρει” οικονομικά.
Υπάρχει, όμως, ένα σημαντικό στοιχείο που δεν μπαίνει, μέχρι τώρα, στο σχετικό δημόσιο διάλογο και αυτό είναι η αλλαγή νοοτροπίας σε ότι αφορά την κατανάλωση και την καθημερινότητά μας. Δηλαδή αν κατασκευάσουμε ηλεκτρικά αυτοκίνητα των 600 ίππων που τρέχουν με 300 χιλιόμετρα την ώρα (διάβασα κάπου ότι ήδη κατασκευάζεται τέτοιο αυτοκίνητο), είμαστε εντάξει; Αν ζούμε στη Χαλκίδα ή την Κόρινθο, εργαζόμαστε στην Αθήνα, και κάνουμε κάθε μέρα 200 χιλιόμετρα πήγαινε-έλα είμαστε εντάξει; Μήπως πρέπει στη ζωή μας να αναζητήσουμε περισσότερη ποιότητα και όχι ποσότητα;
Αυτή όμως είναι μια άλλη συζήτηση που ίσως την κάνουμε άλλη φορά. Για την ώρα ας περιοριστούμε στα θετικά μηνύματα που βγήκαν σαν αντίδραση στην κοντόφθαλμη και “καουμπόϋκη” απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα