Του Αλέξανδρου Καταγή

Μέλους του προεδρείου

των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου αλλά και ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας θεωρούν τον τουρισμό ως το διαμάντι της ελληνικής οικονομίας. Όντως ο τουρισμός αποτελεί σημαντικό τομέα, μήπως, όμως, έχει εξιδανικευτεί; Πολλές νέες και νέοι “ξενιτεύονται” από τους τόπους της μόνιμης κατοικίας τους για εργασία σε περιοχές της χώρας με έντονη τουριστική δραστηριότητα.  Αφενός η ανεργία και η ανέχεια οδηγούν σε αυτή την εσωτερική κινητικότητα, αφετέρου οι ανάγκες της “βαριάς βιομηχανίας” σε έμψυχο υλικό πρέπει να καλυφθούν.

Φυσικά, όμως, σε τίποτα δεν θυμίζουν τα τουριστικά επαγγέλματα παλαιότερες εποχές, που οι οικονομικές απολαβές ήταν σχετικά υψηλές και οι συνθήκες εργασίας, στέγασης και επισιτισμού αξιοπρεπείς. Πίσω από τα πολυτελή ξενοδοχεία και τους χώρους διασκέδασης “εργάζονται” στρατιές υπαλλήλων για την κάλυψη των αναγκών των πελατών. Ακολουθούν, λοιπόν, ωράρια εξαντλητικά  των  10 – 12 ωρών ανά ημέρα με τις απολαβές να μην ξεπερνούν το ποσό των 25 ευρώ και χωρίς να αποζημιώνονται για τις υπερωρίες. Οι χώροι στους οποίους στεγάζονται, συχνά, δεν πληρούν κανόνες ασφαλείας, ενώ ο επισιτισμός τους παρουσιάζει ελλείψεις.

Ο τουρισμός αποφέρει μεγάλα κέρδη στους μεγάλους ομίλους που ασχολούνται με αυτόν και ο πολιτικός κόσμος τον παρουσιάζει ως το καμάρι της Ελλάδας για την ανάδειξή της διεθνώς. Όμως, το τίμημα είναι υψηλό για το εργατικό δυναμικό που κουβαλά το βαρύ φορτίο της τουριστικής ανάπτυξης. Ο ελληνικός τουρισμός δεν είναι μόνο οι εντυπωσιακές υποδομές σε χλιδάτες ξενοδοχειακές μονάδες και νυχτερινά μαγαζιά. Πίσω από αυτό το λαμπερό περιτύλιγμα υπάρχει η πραγματικότητα, που είναι ο εργασιακός μεσαίωνας.

Δυστυχώς, οι πολιτικές δυνάμεις περιορίζουν το ενδιαφέρον τους μόνο στην αύξηση του αριθμού τουριστών επισκεπτών και το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας στην κάλυψη των αναγκών της ως πελατών. Πως θα μπορούσε, άραγε, ο τουρισμός στην Ελλάδα να αποκτήσει ανθρωποκεντρικό χαραχτήρα;