Του Αλέξανδρου Λασκαράτου
Γεν. Γραμ. των Πράσινων Αλληλεγγύη
Πολλές οι αναφορές στο διαδίκτυο αυτές τις μέρες για τις θετικές εκτιμήσεις σε ότι αφορά την φετινή ωοτοκία της θαλάσσιας χελώνας Caretta-Caretta. Εκτιμάται, από τα μέχρι τώρα δεδομένα, ότι θα έχουμε αριθμό ρεκόρ φέτος στη Ζάκυνθο σε χελωνοφωλιές. Κατά συνέπεια εκτιμάται ότι θα έχουμε και ρεκόρ σε αριθμό από χελωνάκια που θα “σκάσουν μύτη” από την φωλιά τους κατά τα τέλη Αυγούστου/αρχές Σεπτεμβρίου για να πορευτούν προς τη θάλασσα και να ξεκινήσουν το μεγάλο ταξίδι της ζωής τους.
Κλειδί για την ερμηνεία αυτής της θετικής εξέλιξης αποτελεί η μειωμένη ανθρώπινη παρουσία και δραστηριότητα στις παραλίες λόγω του Κορονοιού, οι λιγότερες ομπρέλες και ξαπλώστρες, τα χαμηλότερα επίπεδα φωτισμού και θορύβου το βράδυ κλπ.
Η Ζάκυνθος προσελκύει, δυστυχώς, μεγάλο αριθμό τουριστών πολλοί από τους είναι χαμηλού οικονομικού βαλάντιου και πολιτισμικού επιπέδου, κυρίως βρετανούς, που θα χαρακτηρίζαμε ως “lower middle class”. Οι ουσιαστικά 24ωρες λειτουργίες των beach bars με την μουσική, με τις λεγόμενες “happy hours”, όπου τα ποτά κοστίζουν μισή τιμή από το κανονικό (και όπου οι περισσότεροι πελάτες είναι τύφλα στο μεθύσι) δημιουργούν μια αρνητική εικόνα και σίγουρα κάνουν ζημιά στις χελώνες.
Με άλλα λόγια ο υπ’ αριθμόν ένα εχθρός στην ωοτοκία της Caretta-Caretta είναι η υπερβολική παρουσία του ανθρώπου που έρχεται να ξεσπάσει τα απωθημένα του στις παραλίες που είναι εδώ και αιώνες οι φυσικοί τόποι ωοτοκίας (αναπόσπαστο μέρος του κύκλου ζωής) της θαλάσσιας χελώνας. Είναι βέβαια δυνατό να “ευλογούμε” τον κορονοιοό για το θετικό αντίκτυπο που είχε στις χελώνες; Φυσικά όχι. Ο κορονοιός υπήρξε υπεύθυνος για τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων σε όλη την υφήλιο καθώς και για την επιβολή ενός δύσκολου modus vivendi σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.
Αντίθετα, όμως, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε κάποια στοιχεία από το μάθημα που πήραμε χάρη στον κορονοιό για να πορευτούμε στο μέλλον σε μια προσπάθεια ειρηνικής και δημιουργικής συνύπαρξης με τις αξιαγάπητες Caretta Caretta (που υπάρχουν στη Γη πριν εμφανιστούμε εμείς). Ας μην ξεχνάμε ότι η σημερινή φήμη της παραλίας του Λαγανά, του Καλαμακιού, και άλλων κοντινών παραλιών, οφείλεται σε κάποιον βαθμό και στην παρουσία εκεί της Caretta Caretta.
Σε αυτό συνέβαλαν και συμβάλουν τα μέλη του συλλόγου ΑΡΧΕΛΩΝ που έχουν στόχο την παρακολούθηση, την καταγραφή των διαστάσεων, την καταμέτρηση των φωλιών και συνάμα την ενημέρωση του ελληνικού και ξένου κοινού με σχετικά φυλλάδια και posters. Στην αρχή όταν τους πρωτογνώρισα στα μέσα της δεκαετίας του ’80(!) (εικοσάρηδες-τριαντάρηδες τότε όλοι) είχαν αντιμετώπιση σχεδόν εχθρική από τους ντόπιους που φοβόντουσαν ότι η αξία των οικοπέδων τους θα μειωνόταν με την παρουσία αυτών των “χίπηδων” στο νησί τους. Ανοίγω μια παρένθεση για να πω ότι αυτόν τον εθελοντισμό χρειαζόμαστε, και όχι την οργάνωση συνάξεων (με είσοδο 50 ΕΥΡΩ) από επώνυμους, της τάχα μου υψηλής κοινωνίας, που θεωρούν ότι έπραξαν το καθήκον τους με ένα ποτό στο χέρι και πολλά χαμόγελα) σε φιλανθρωπικά γκαλά στη Ζάκυνθο!
Με αφορμή αυτό το άρθρο ήρθα σε επαφή με μερικούς από αυτούς τους χελωνάδες και για άλλους έμαθα νέα και καταχάρηκα. Στέλνω λοιπόν πολλούς χαιρετισμούς στον Δημήτρη Μαργαριτούλη (Ιδρυτή του ΑΡΧΕΛΩΝ) στον Μάκη Αράπη σημερινό του Πρόεδρο, την Ράνια, και την Λίλλη, τον Νίκο Χαραλαμπίδη (σημερινό Δ/ντή της Greenpeace Hellas, παλιό μου φοιτητή) και όλους και όλες των οποίων ξεχνάω σήμερα τα ονόματά τους και που σαν νέοι ήσαν χελωνάδες θέλοντας κάτι να προσθέσουν στην υπόθεση της προστασίας της θαλάσσιας χελώνας Caretta Caretta αντί απλά να κάνουν διακοπές στη Ζάκυνθο.
