του Χάρη Κουγιουμτζόπουλου

δημοσιογράφου θεμάτων αυτοδιοίκησης

Ζούμε σε μια εποχή πολιτικής απαξίωσης και κοινωνικής απομάκρυνσης από το πολιτικό γίγνεσθαι, σε πρωτοφανή επίπεδα και για την Ελλάδα.
Η Δημοκρατία των Αλγορίθμων με την κυριαρχία της επικοινωνίας μέσω Social Media έχει δημιουργήσει κλειστούς ιδεολογικούς θαλάμους εικονικής πραγματικότητας,  τα λεγόμενα Echo Champers, όπου ο καθένας επικοινωνεί αποκλειστικά με τους ομοϊδεάτες του και με φίλους με κοινά ενδιαφέρονται, καταργώντας κάθε έννοια δημόσιου διαλόγου και διάχυσης πολιτικών ιδεών.

Την ίδια στιγμή η Κλιματική Κρίση είναι εδώ και για την Ελλάδα κοστίζει σε αποκαταστάσεις περισσότερο από τις ετήσιες υποχρεώσεις των Μνημονίων.
Οι πλημμύρες, οι τεράστιες πυρκαγιές, η ξηρασία και η υποβάθμιση της αγροτικής παραγωγής, η ακρίβεια, η ενεργειακή φτώχια και η πανδημίες πλήττουν τα οικονομικά αδύναμα στρώματα, κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και μεγαλώνουν τις κοινωνικές ανισότητες.

Παράλληλα η Ευρώπη αποδυναμώνεται οικονομικά και διπλωματικά και υποχωρεί σε αξίες που πριν από λίγο καιρό τις επέβαλε παγκοσμίως.
Αυτή η νέα πραγματικότητα οδηγεί και σε εσωτερική υποχώρηση σε θέματα: Δημοκρατίας, Κοινωνικού ελέγχου των Νέων Τεχνολογιών, Κράτους Πρόνοιας, κρατικού παρεμβατισμού κλπ.

Τα οικονομικά αδιέξοδα που οφείλονται στη κατασπατάληση των φυσικών πόρων και στο κυρίαρχο μετακαπισταλιστικό μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης σε συνδυασμό με τους επικοινωνιακούς διαχωρισμούς, οδηγούν στην επικράτηση του Λαϊκισμού και της Νεοφιλεύθερης και Ακροδεξιάς ρητορείας.

Αυτά τα αδιέξοδα συρρικνώνουν το Κράτος Πρόνοιας που αποτελούσε μέχρι σήμερα Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, εντείνουν τις κοινωνικές ανισότητες, παράγουν κρατικό αυταρχισμό, παραχωρούν όλο και περισσότερους τομείς της πολιτικής στις επιταγές της Αγοράς και δημιουργούν τεράστιες ζημιές στο περιβάλλον.

Το κράτος πρόνοιας και η κρατική παρεμβατικότητα ενοχοποιούνται εύκολα με εύπεπτες ταμπέλες και επικρατούν όλο και περισσότερο πολιτικές κρατικής συρρίκνωσης που οδηγούν όμως στο αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα από αυτό που επικαλούνται για δήθεν μείωση της φορολογίας και  καλύτερη αποτελεσματικότητα. Η μείωση του κράτους και του αναδιανεμητικού χαρακτήρα της φορολογίας, οδηγεί στην αύξηση των ιδιωτικών δαπανών, στην φτωχοποίηση και την περιθωριοποίηση όλο και ευρύτερων κοινωνικών ομάδων.

Με τεχνοκρατικά διλλήματα που επιβάλει η Αγορά και με την λογιστικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών, η κοινή γνώμη με κριτήρια φόβου, αποδέχεται την θυσία του Περιβάλλοντος, την συρρίκνωση των εργασιακών κεκτημένων και των δημοκρατικών ελευθεριών.

Την ίδια στιγμή η Κλιματική Κρίση που οδηγεί σε ερήμωση, σε συνδυασμό με τις πολιτικές αποικιοκρατίας που ασκήθηκαν στο παρελθόν και τις πολιτικές εξοπλισμών και μεγέθυνσης των αντιθέσεων που ασκούνται ακόμη και σήμερα, δημιουργούν τεράστια μεταναστευτικά ρεύματα και πιέσεις προς τον δυτικό κόσμο.

Στο πλαίσιο μιας τέτοια δυστοπίας,  οι Πράσινοι της Ευρώπης είναι η μόνη πολιτική δύναμη που υπερασπίζεται την αειφορία και την προστασία του Φυσικού Πλούτου και ασκεί ουσιαστική κριτική στο σημερινό και αδιέξοδο μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης.
Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μιλάει ευθαρσώς και κατηγορηματικά για τις ένοχες πολιτικές της Ε.Ε. που ανατροφοδοτούν τα αδιέξοδα.
Είναι η μόνη πολιτική δύναμη που μιλάει για την ανάγκη επενδύσεων και αντισταθμιστικών μέτρων αντιμετώπισης της Κλιματικής Κρίσης στις χώρες του Τρίτου Κόσμου.

Οι Πράσινοι της Ευρώπης αγωνίζονται για:
– Την διεύρυνση της Δημοκρατίας, της Διαφάνειας και την πάταξη της διαφθοράς.
– Την προστασία του Περιβάλλοντος με τις απαραίτητες θυσίες.
– Την Δίκαιη Πράσινη Μετάβαση και την αντιμετώπιση της Ενεργειακής φτώχειας με την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα.
– Την Βιώσιμη Κινητικότητα και τις Πράσινες Μεταφορές.
– Την αντιμετώπιση της Ανεργίας με την δημιουργία Πράσινων θέσεων εργασίας και την απεξάρτηση της εργασίας από την ανάπτυξη.
– Την προάσπιση της διαφορετικότητας και των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων συμπεριλαμβανομένων και των μεταναστών.

• Την Υγεία για όλους και την εμπέδωση των ίσων ευκαιριών.
• Την Υγιεινή Διατροφή και την κατάργηση των φυτοφαρμάκων και του συγκεντρωτικού ανήθικου τρόπου παραγωγής, ειδικά στην κτηνοτροφία.
• Την προστασία των ζώων και την Βιοποικιλότητα.
• Την Ασφάλεια σε συνάρτηση με τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η ενίσχυση της Πράσινης Ευρωομάδας στο Ευρωκοινοβούλιο είναι τεράστια σημασίας και για την Ελλάδα, καθώς η παραβίαση του Συντάγματος, η θυσία του Περιβάλλοντος, η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ενίσχυση των ισχυρών μέσω των επιδοτήσεων και η διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων τροφοδοτούνται με την ανοχή της Ευρώπης για λόγους πολιτικών ισορροπιών και εξυπηρέτησης συμφερόντων.

Ακραία εκτροπή αποτελεί το ΕΣΠΑ 21-27 όπου οι εξορύξεις ονομάστηκαν πράσινη ενέργεια και οι ασφαλτοστρώσεις και η ενίσχυση των αερομεταφορών πράσινες μεταφορές.

Όπως επίσης τεράστιας σημασίας είναι και η εκπροσώπηση των Ελλήνων Πράσινων στην Πράσινη Ευρωομάδα και στο Ευρωκοινοβούλιο, καθώς έτσι θα μπορέσουν να προωθήσουν με μεγαλύτερη ένταση τις ελληνικές πράσινες θέσεις, να ασκήσουν ασφυκτικούς ελέγχους στις περιβαλλοντικές και δημοκρατικές παραβιάσεις της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά και το κυριότερο να προωθήσουν την πολιτική ολοκλήρωση και την  ενοποίηση της Ευρώπης που για την Ελλάδα αποτελεί την μοναδική ελπίδα να σταματήσει να αποτελεί αποικιοκρατία για τις ευρωπαϊκές βιομηχανίες και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

Για την επιτυχία αυτού του στόχου χρειάζονται τρία στοιχεία:

Το πρώτο είναι η ενότητα και η συμμετοχή όλων όσων ενστερνίζονται τις Πράσινες θέσεις και ευαισθητοποιούνται από τις Πράσινες αξίες. Από τα ιστορικά πρόσωπα της πολιτικής οικολογίας μέχρι τους νέους που διαλέγουν τον δρόμο της συλλογικής δράσης και της αλληλεγγύης, χρειάζεται συστράτευση, ενεργοποίηση και συμμετοχή σε έναν ενιαίο ισχυρό πολιτικό σχηματισμό.

Ακόμη και όσοι νιώθουν σήμερα πολιτικά απογοητευμένοι, ένα νέο Πράσινο Κόμμα μπορεί να δώσει την αισιοδοξία της βούλησης.
Είναι καθοριστική η ενεργή συμμετοχή όλων.

Το δεύτερο είναι ο εκσυγχρονισμός, η ευφυία και η καινοτομία στην επικοινωνιακή στρατηγική καθώς οι Πράσινοι αποτελούν μείζονα απειλή για τα ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα που ελέγχουν τα ΜΜΕ, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και ένα περιθωριακό (μέχρι και εξτρεμιστικό –  ριζοσπαστικό το ονομάζουν) πολιτικό οικοσύστημα για τους αλγόριθμους των Social Media. Οι Πράσινοι έχουν θέσεις πολύ συγκεκριμένες και συνεπείς. Χρειάζεται όμως μια ευρεία ομάδα φίλων και μελών να τις επικαιροποιήσουν επικοινωνιακά, να τις κωδικοποιήσουν και να τις οπτικοποιήσουν, αφού σήμερα το μέσω είναι η εικόνα. Σε αυτήν την στρατηγική η συμβολή κάθε δεξιότητας είναι απαραίτητη.

Και το τρίτο είναι η μαζική οικονομική ενίσχυση από τους πολλούς.

Για να αποκρυσταλωθεί στην ελληνική κοινή συνείδηση ότι μόνο οι Πράσινοι προωθούν πραγματικές ριζικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις σε Ευρωπαϊκό και Εθνικό επίπεδο που απαντούν στην Κλιματική Κρίση, τις κοινωνικές ανισότητες και στα αδιέξοδα του σημερινού μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης, χρειάζονται επικοινωνιακές πολιτικές με χρήματα.

Οι Πράσινοι δεν έχουν ούτε επιχειρηματικά συμφέρονται από πίσω τους, ούτε χρηματοδότες, ούτε συναλλάσσονται με εταιρείες, ούτε είναι στην κουλτούρα τους οι εξαρτήσεις.

Η ίδια η δομή τους και η συμμετοχικές διαδικασίες τους επιβάλουν απόλυτη διαφάνεια και δεν επιτρέπουν καμία συνεννόηση κάτω από το τραπέζι.

Η μόνη πηγή χρηματοδότησης μπορεί να είναι οι απλοί πολίτες που επιθυμούν να καλυφθεί το μεγάλο πολιτικό κενό που υπάρχει σήμερα, με την προώθηση συγκροτημένων και συνεκτικών εναλλακτικών λύσεων στην Ελλάδα που αφορούν στο οικονομικό, κοινωνικό και παραγωγικό μοντέλο, και στην πολιτειακή λειτουργία.

Σήμερα ο πολιτικοποιημένος και ευαισθητοποιημένος κόσμος της δημοκρατίας, της οικολογίας και της αλληλεγγύης, παρακολουθεί σε κατάσταση πολιτικής κατάθλιψης μια μεθοδευμένη και συντεταγμένη κατασκευή του πολιτικού χάους και νιώθει απομονωμένος και ανήμπορος να αντιδράσει.

Ένα δυνατό Πράσινο Ελληνικό κόμμα και μια ισχυρή Πράσινη Ευρωομάδα αποτελούν την μοναδική ελπίδα να μπει και πάλι μετά από πολλά χρόνια σε κινηματική και παραγωγική τροχιά το πολιτικό γίγνεσθαι και να επικρατήσει μια ιδεολογία που να μπορεί να μετατρέψει σε ύλη το όραμα των διεκδικήσεων και της βελτίωσης της ζωής.

Είναι στοίχημα για κάθε πολίτη προσωπικά να κάνει το βήμα.