Τα πολιτικά όργανα των κομμάτων που συμμετέχουν στη συμμαχία ΠΡΑΣΙΝΑ & ΜΩΒ έχουτν εγκρίνει την Διακήρυξη και το Προγραμματικό Πλαίσιο της συνεργασίας για τις εθνικές και τις αυτοδιοικητικές εκλογές.  

ΠΡΑΣΙΝΟ & ΜΩΒ

Οικολόγοι Πράσινοι, ΠΡΑΣΙΝΟΙ, Κόμμα Πειρατών, Πράσινοι – Αλληλεγγύη,

Κόμμα για τα Ζώα, Βολτ, Κύκλος-οικοφεμινιστικό quίνημα

Συμμαχία για σύγχρονες, βιώσιμες, οικολογικές, οικονομικές και κοινωνικές απαντήσεις με αλληλεγγύη και σεβασμό σε ανθρώπους, φύση και ζώα, σε μια Πράσινη και Ομόσπονδη Ευρώπη  

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

Τα κόμματα και κινήσεις που υπογράφουμε, ενώνουμε τις δυνάμεις μας με φιλοδοξία και δέσμευση να είμαστε χρήσιμες και χρήσιμοι στην κοινωνία με συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις, σχέδιο και όραμα. Είμαστε ενεργοί πολίτες με σημαντική κοινωνική, επαγγελματική και επιστημονική εμπειρία, αυτόνομοι από σκοπιμότητες και συμφέροντα, υπέρμαχοι των ελευθεριών και των δικαιωμάτων. Φιλοδοξούμε να αλλάξουμε την καθημερινότητα, τις συνειδήσεις και την πολιτική. Είμαστε αντίθετοι με τις κυρίαρχες πολιτικές και έχουμε εναλλακτικές προτάσεις για ένα κοινωνικό, οικονομικό και θεσμικό μοντέλο που επικεντρώνει στην υπεράσπιση του συλλογικού συμφέροντος και των κοινών αγαθών, στην άμεση ανακούφιση του συνόλου της κοινωνίας από τις επιπτώσεις των πολλαπλών κρίσεων με αύξηση του βιοτικού επιπέδου, αλλά και σε ολοκληρωμένες μακροπρόθεσμες διεξόδους για τη φύση και τα ζώα, την κοινωνία, τον πλανήτη, στη βάση της αειφορίας.

Ποτέ άλλοτε τις τελευταίες δεκαετίες η Ελλάδα και ο κόσμος δεν βρέθηκαν ταυτόχρονα αντιμέτωποι με τόσες επείγουσες και αλληλένδετες κρίσεις:

• Μετά από την πολύχρονη οικονομική καθίζηση, την υγειονομική κρίση, την ενεργειακή κρίση και κερδοσκοπία και την πολεμική ένταση, μεγάλο τμήμα της κοινωνίας βουλιάζει στην εξαθλίωση. Οι ανισότητες είναι βαθιές και πρέπει να μειωθούν. Η ακρίβεια ακόμη και στα βασικά αγαθά οδηγεί τους πολλούς σε αδιέξοδο. Οικογένειες εργαζόμενων ζουν στη φτώχεια. Η ανεργία είναι εκρηκτική και έχει οδηγήσει σε ένα νέο κύμα μετανάστευσης. Ταυτόχρονα ερημώνει η μισή χώρα (οι ορεινές περιοχές και τα μη τουριστικά νησιά) από ενεργό πληθυσμό και οικονομική δραστηριότητα.
• Ομως, η κοινωνική και οικονομική κρίση συνδέονται με την κλιματική και οικολογική κρίση και πρέπει οι λύσεις να είναι συνεκτικές. Η κλιματική κρίση εξελίσσεται ανεμπόδιστα. Τα χρονικά περιθώρια για να την τιθασεύσουμε ολοένα στενεύουν. Τα κατεστημένα κόμματα μιλούν για το κλίμα ενώ επιμένουν στα ορυκτά καύσιμα και στις εξορύξεις. Η υπερθέρμανση και τα ακραία καιρικά φαινόμενα προκαλούν μεγάλες κοινωνικές αναστατώσεις και έχουν βαρύ οικονομικό κόστος που καμία κοινωνία δεν μπορεί να αντέξει. Οι διεθνείς οργανισμοί και η επιστημονική κοινότητα συμφωνούν ότι είναι η τελευταία μας ευκαιρία να σώσουμε τον πολιτισμό μας. Αν συνεχίσουμε στον δρόμο της κλιματικής αμεριμνησίας, τα παιδιά μας θα μάχονται για την επιβίωσή τους και τα εγγόνια μας για την ίδια τους τη ζωή.
• Το μέτωπο της πανδημίας είναι ακόμη ανοιχτά, το ΕΣΥ αποδυναμωμένο, το κόστος σε ζωές από τα βαρύτερα αναλογικά στον αναπτυγμένο κόσμο. Η υγεία παραμένει προνόμιο των πλουσιότερων. Οι πιο ευάλωτοι έχουν χειρότερη πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας. Χρειαζόμαστε μια ενιαία προσέγγιση της υγείας, των ανθρώπων, της φύσης, των ζώων και των οικοσυστημάτων. Το σύστημα υγείας δεν ανταποκρίνεται και δεν είναι ανθεκτικό στις κοινωνικές, δημογραφικές και περιβαλλοντικές αλλαγές. Η εισβολή της ανθρώπινης δραστηριότητας στην άγρια φύση ευνοεί την πιθανότητα εμφάνισης νέων, πιο μεταδοτικών και θανατηφόρων ασθενειών.
• Η ελληνική οικονομία βρίθει από στρεβλώσεις: βασισμένη υπέρμετρα στην κατανάλωση και τον μαζικό τουρισμό, με χαμηλά επίπεδα παραγωγικότητας στους υπόλοιπους τομείς, με τα χαμηλότερα ποσοστά απασχόλησης και πράσινων θέσεων εργασίας στην Ευρώπη, με μικρή εισχώρηση τεχνολογιών που μπορούν να καλυτερεύσουν τη ζωή μας, με έλλειψη διαφάνειας και ανταγωνισμού στην αγορά προϊόντων και υπηρεσιών. Η ανεργία των νέων παραμένει από τις υψηλότερες στην Ευρώπη.
• Η εκπαίδευση είναι ασύνδετη με τις ανάγκες μιας βιώσιμης και παραγωγικής οικονομίας και κοινωνίας· το δημόσιο σχολείο υποβαθμισμένο· η τεχνική εκπαίδευση παραμελημένη· η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο δυσβάσταχτη οικονομικά για τα μικρομεσαία στρώματα και σχεδόν απρόσιτη για τους φτωχούς. Το  εκπαιδευτικό σύστημα πρέπει να εφοδιάζει τους μαθητές και τις μαθήτριες με τις γνωστικές και συναισθηματικές ικανότητες που απαιτούν οι σύγχρονες προκλήσεις. Χρειαζόμαστε κριτική σκέψη, δημιουργικότητα και ικανότητες επικοινωνίας και συνεργασίας, όπως και τεχνικές ικανότητες, ειδικά πανω στις νέες και πράσινες τεχνολογίες. Η περιβαλλοντική και κλιματική εκπαίδευση και η αειφορία πρέπει να διαπερνούν όλη την εκπαιδευτική διαδικασία και τις σχολικές υποδομές.
• Η δημόσια διοίκησή μας είναι αναποτελεσματική, γραφειοκρατική και συχνά αδιαφανής. Η ψηφιοποίηση πρέπει να είναι ουσιαστικά καινοτόμα, να οδηγεί στη δραστική απλοποίηση των διαδικασιών και στη μείωση της γραφειοκρατίας.
• Σε παγκόσμιο επίπεδο τα φυσικά οικοσυστήματα καταπατούνται, ζούμε ήδη την 6η μαζική εξαφάνιση ειδών, ενώ φτάνουμε σε οριακή δυνατότητα πρόσβασης σε βασικές πρώτες ύλες, κρίσιμες για το σημερινό οικονομικό μοντέλο. Η στάση του ανθρώπου προς τα ζώα χρειάζεται ριζική αλλαγή, τόσο για ίδια τα ζώα, τη φύση, αλλά και για τους ανθρώπους. Όπως είπε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, «η αυτοκτονική εκστρατεία των ανθρώπων κατά της φύσης πρέπει να σταματήσει».
• Στην Ευρώπη, με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, επέστρεψε ο πόλεμος και οι βίαιες προσαρτήσεις εδαφών. Η απειλή του πυρηνικού πολέμου αναδύθηκε ξανά. Η ενεργειακή εξάρτηση από ορυκτά καύσιμα αλλά και η πρόσβαση στα τρόφιμα χρησιμοποιούνται ως όπλα πολέμου. Η κούρσα των εξοπλισμών δεν θα οδηγήσει στην ειρήνη αλλά σε διαρκή ανασφάλεια με περισσότερες στρατιωτικές δαπάνες. Ιδιαίτερα στην Ανατολική Μεσόγειο, αντί για επικίνδυνους ανταγωνισμούς για εξορύξεις υδρογονανθράκων έχουμε ανάγκη από μια Πράσινη Συμφωνία προς όφελος όλων των κοινωνιών και του περιβάλλοντος.
• Όσο οι κυβερνήσεις φαίνονται απρόθυμες ή ανίκανες να προστατεύσουν την κοινωνική συνοχή δημιουργείται πρόσφορο έδαφος για την άνοδο της ακροδεξιάς, τη συρρίκνωση της δημοκρατίας και την ενίσχυση του αυταρχισμού. Φαινόμενα όπως υποκλοπές, απειλές και διώξεις (SLAPPS) κατά δημοσιογράφων και πολιτών που μάχονται για τη διαφάνεια, οι αντισυνταγματικοί νόμοι σε βάρος των δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος επιβάλλουν την εγρήγορσή μας.
• Υπάρχει βάσιμη ανησυχία για μονιμότερους περιορισμούς δημοκρατικών διαδικασιών και ελευθεριών, για παράκαμψη της λειτουργίας δημοκρατικών οργάνων (συχνά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου), για τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης αλλά και για τις αποκαλύψεις για εκτεταμένες παρακολουθήσεις από την ΕΥΠ με κακόβουλα λογισμικά και άλλους μηχανισμούς.
• Τα δικαιώματα των γυναικών, των μειονοτήτων, των ΛΟΑΤΚΙ+ απέχουν πολύ από το να γίνονται σεβαστά. Η βία κατά των γυναικών, η ενδοοικογενειακή βία, οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί, η κακοποίηση και η έκθεση παιδιών απαιτούν θεσμικές αλλαγές και ενεργοποίηση της κοινωνίας για να καταπολεμηθούν. Χρειάζονται νέοι αγώνες για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων στη ζωή, την ελευθερία, την ασφάλεια, τη σωματική ακεραιότητα, για την ενσωμάτωση του φύλου σε κάθε πολιτική, για την αξιοπρέπεια όλων μας, ανεξάρτητα από κοινωνικοοικονομική κατάσταση, αναπηρία, φυλή, θρήσκευμα, ταυτότητα φύλου, ερωτικό προσανατολισμό, κ.ά.
• Η διαχείριση του προσφυγικού – μεταναστευτικού ζητήματος στηρίζεται στο δόγμα της αποτροπής, χωρίς μέριμνα για ουσιώδεις πολιτικές ένταξης. Οι καταγγελίες ανθρωπιστικών οργανώσεων για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εκθέτουν διεθνώς τη χώρα μας. Η μετανάστευση και οι μετακινήσεις προσφύγων θα εντείνονται, όσο η φτώχεια, οι πόλεμοι και η κλιματική κρίση αναγκάζουν τους ανθρώπους να εγκαταλείπουν τον τόπο τους. Απαιτούνται ολιστικές πρωτοβουλίες σε επίπεδο ΕΕ για τη διαχείρισή τους καθώς και πολιτικές κοινωνικής και επαγγελματικής ένταξης. Να καθιερώσουμε νόμιμους διαύλους εισόδου όσων εισέρχονται στην ΕΕ με αναλογική κατανομή τους σε όλα τα κράτη μέλη. Να ακυρωθούν στην πράξη τα κυκλώματα διακινητών και όσα οδηγούν στον θάνατο χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους.
• Έχουμε ευθύνη στις επόμενες γενιές. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύουμε σήμερα το μέλλον των παιδιών μας και των επόμενων γενεών, μεταφέροντάς τους τόσα βάρη και οικολογικά, κλιματικά, δημοσιονομικά και κοινωνικά χρέη.

Όλα αυτά έχουν αφετηρία σε μακροχρόνιες αδιέξοδες πολιτικές που πρέπει να αλλάξουν επειγόντως ριζικά. Σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, τα πράσινα κόμματα έχουν έγκαιρα προειδοποιήσει και αγωνιστεί:

• Για αποτελεσματικές πολιτικές ανάσχεσης της κλιματικής κρίσης, με βασικούς άξονες την κλιματική δικαιοσύνη, την έγκαιρη απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας με μοντέλα εξοικονόμησης και δίκαιης μετάβασης στις ΑΠΕ που βασίζονται στην αλληλεγγύη και την ενεργή συμμετοχή των πολιτών.
• Για τον τερματισμό της καταπάτησης των φυσικών οικοσυστημάτων.
• Για την ουσιαστική προστασία της της δημόσιας υγείας και εμπέδωση εναλλακτικών, υγιεινών συνηθειών και τρόπου ζωής, με έγκαιρη πρόληψη στις αιτίες (και) των λεγόμενων «υποκείμενων νοσημάτων», που τόσες ζωές κόστισαν στη διάρκεια της πανδημίας.
• Για οικολογικά και κοινωνικά όρια στην παγκοσμιοποίηση και την ανεξέλεγκτη επέκταση των μακρινών εφοδιαστικών αλυσίδων.
• Για πολιτικές περιορισμού ή κατάργησης της γούνας και του κυνηγιού, υπέρ ενός φυτοφαγικού και υγιεινού διατροφικού προτύπου και για συμπονετική διαχείριση του πληθυσμού των αδέσποτων ζώων συντροφιάς.
• Για την καταπολέμηση της διαφθοράς και τη θεσμική ενίσχυση της διαφάνειας, ως διέξοδο από τον φαύλο κύκλο των πελατειακών σχέσεων.
• Για «περισσότερη Ευρώπη», με κοινές πανευρωπαϊκές απαντήσεις στα μεγάλα κρίσιμα ζητήματα: για τη βιώσιμη μεταρρύθμιση της ευρωζώνης και αλληλεγγύη στον ευρωπαϊκό Νότο κατά την κρίση του χρέους, για στήριξη της εργασίας, για ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και του Κράτους Δικαίου απέναντι στην άνοδο της ακροδεξιάς και αυταρχικών κυβερνήσεων, για μία νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας σε όλη την Ευρώπη, τη Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.

Πέραν της Πολιτικής Οικολογίας, την τελευταία δεκαετία έχουν αναδυθεί και μια σειρά από νέα πανευρωπαϊκά πολιτικά ρεύματα με παράλληλους στόχους:

• Το Πειρατικό Κίνημα, με έμφαση στη διαφάνεια, την ελευθερία της πληροφορίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα,
• Το ρεύμα της Πολιτικής Φιλοζωίας, για χειραφέτηση και απελευθέρωση των ζώων από τις ανθρώπινες ανάγκες, φυτοφαγική μετάβαση και οικολογικό μετασχηματισμό.
• Το πανευρωπαϊκό, πραγματιστικό και προοδευτικό κίνημα Volt Europa, με όραμά του μια δημοκρατική, οικολογική, κοινωνική και οικονομικά ισχυρή Ομοσπονδιακή Ευρώπη και τις μεγάλες θεσμικές, οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές που τόση ανάγκη έχει η χώρα μας.

Σε ευρωπαϊκό επίπεδο ήδη οι δυνάμεις αυτές συμπορεύονται με επιτυχία στην ομάδα των Πράσινων/EFA στο Ευρωκοινοβούλιο και σε άλλα διεθνή προοδευτικά fora διαλόγου.

Η συμπόρευση αυτή αφορά και τη δική μας χώρα, όπου οι αντίστοιχες πολιτικές προτάσεις είναι ανάγκη να βγουν επειγόντως στο προσκήνιο: αυτόνομα, διακριτά, δυνατά. Κανένα από τα σημερινά κοινοβουλευτικά κόμματα, άλλωστε, δεν μπόρεσε να ενσωματώσει τις πράσινες προτάσεις και τις αναγκαίες θεσμικές αλλαγές, παρά τις κατά καιρούς διακηρύξεις τους. Το μεγάλο πολιτικό κενό στη σημερινή Ελλάδα είναι η απουσία των πράσινων προτάσεων, των μόνων που μπορούν να ενισχύσουν την κοινωνική ισότητα, που προσφέρουν βιωσιμότητα στην ειρήνη και την ελευθερία, που προασπίζουν την κοινή ευημερία ανθρώπων, ζώων και φύσης.

Η Ελλάδα οφείλει να βρει βιώσιμες λύσεις για να προστατεύσει αποτελεσματικά την κοινωνία και το μέλλον της. Χρειαζόμαστε προτάσεις που να αντιμετωπίζουν τις διάφορες αλληλένδετες κρίσεις (κλιματική, οικολογική, υγειονομική, προσφυγική, κοινωνική, δημοκρατίας), τη στρεβλή μας αγορά και τις κοινωνικές ανισορροπίες.

Καμία χώρα δεν είναι σε θέση να δώσει μόνη της πλήρεις απαντήσεις. Γι’ αυτό, στο κοινό μας πρόγραμμα δίνουμε έμφαση στο ευρωπαϊκό όραμα αλλά και στην πράσινη ατζέντα: ιδιαίτερα στη δίκαιη πράσινη μετάβαση και τη χρήση της ως μοχλό προόδου, με συνολικές προτάσεις που είναι προς όφελος όλης της κοινωνίας.

Προχωράμε στη συγκρότηση μιας πολύμορφης και δυναμικής συμμαχίας:

– Για να αλλάξουμε την πολιτική στις κοινότητες, την πατρίδα και τον κόσμο μας!

– Για να είμαστε η φωνή και αυτών που δεν έχουν φωνή!

– Για να ανανεώσουμε τη δημοκρατία σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο!

Ενώνουμε τις δυνάμεις μας στη συμμαχία ΠΡΑΣΙΝΟ & ΜΩΒ.

Απευθύνουμε αυτή την πρόσκληση

σε όσες και όσους συμμερίζονται τις πολιτικές μας αρχές και θέσεις, 

για να συμπορευτούμε σε ένα μεγάλο πολιτικό κίνημα για την κοινωνία και τη φύση.