Του Κώστα Λουκέρη
μέλος της Γραμματείας των ΠΡΑΣΙΝΩΝ
Η πανδημία… η πανδημία λοιπόν έφερε τα πάνω-κάτω! Οικονομίες που καταρρέουν, κοινωνίες σε απόγνωση, «το κράτος» που έπρεπε να εξαϋλωθεί σύμφωνα με τον Τσελεμεντέ του νεοφιλελευθερισμού ξαφνικά… χρησιμεύει και ταυτόχρονα τα περιβόητα «έντονα καιρικά φαινόμενα» μας συνοδεύουν όπως η πυκνή κυκλοφορία στα κέντρα των πόλεων, σχεδόν καθημερινά.
Σήμερα η σύγκρουση λογικής και μεταφυσικής, επιστήμης και θρησκείας/πιστεύω αποκτούν μια νέα δυναμική. Ο φόβος, ο περιορισμός των ελευθεριών και η χρήση βίας «για το καλό της κοινωνίας» προσθέτουν κοφτερές γωνίες στη υπό δημιουργία πραγματικότητα.
Οι Πράσινοι όπου γης εδώ και δεκαετίες έχουν αναδείξει τα πραγματικά διλήμματα των σύγχρονων κοινωνιών με κυρίαρχο αυτό της μετατροπής της σχέσης του ανθρώπου με το περιβάλλον από αυτή του απόλυτου κυρίαρχου σε μια νέα, αυτή του συνοδοιπόρου και συνεργάτη με το περιβάλλον.
Οι Πράσινοι αντιτάχθηκαν κι αντιτάσσονται στον εθνικισμό! Όταν σχεδόν όλοι σήκωναν λάβαρα πατριωτικού μίσους το οικολογικό και πράσινο κίνημα πρότεινε συζήτηση, ενσυναίσθηση και συμβιβασμό βλέποντας προς το μέλλον κι όχι το παρελθόν.
Οι Πράσινοι αντιτάχθηκαν κι αντιτάσσονται στους εξοπλισμούς! Όπως δεν μας προστάτεψαν από επιβουλές στο παρελθόν έτσι και δε θα προστατέψουν και στο μέλλον!
Οι Πράσινοι είπαν όχι στο αναπτυξιακό μοντέλο του τσιμέντου, του μαζικού τουρισμού, του καταναλωτισμού και των θαλασσοδανείων! Κι ήρθε η οικονομική κρίση με τα Μνημόνια, που οδήγησαν στην άνοδο της Αριστεράς, η οποία με τη σειρά της αποδοκιμάστηκε, γιατί ακριβώς δεν έχει ολιστικό εναλλακτικό μοντέλο για τον 21ο αιώνα μ.Χ. !
Η εποχή μας ευνοεί την ενδοσκόπηση και την υιοθέτηση χειροπιαστών στόχων μέσα σ΄ ένα νέο πλαίσιο βιωσιμότητας, δημοκρατίας, λογοδοσίας κι ελευθερίας. Η αγωνία των συμπολιτών μας για το αύριο μεταφράζεται συχνά με την υιοθεσία ενός αδέσποτου, με την αγορά και χρήση ενός ποδηλάτου, την εθελοντική προσφορά, τη χορτοφαγία ή το βιγκανισμό. Οι φωνές όσων – όπως εμείς – βλέπουν πια το δάσος κι όχι μόνο το δέντρο πληθαίνουν!
Η πολιτική εμπειρία της κυβερνώσας Αριστεράς το διάστημα 2015-2019 φανέρωσε τις αγκυλώσεις της όπως στην ενέργεια και στην εξόρυξη υδρογονανθράκων, στο κυνήγι και ακόμα και στις βασανιστικές σφαγές ζώων με τις μεθόδους κόσερ ή/και χαλάλ.
Είναι πολιτική ευθύνη των Πράσινων να βρούμε κοινό βηματισμό με όσες κι όσους έχουμε παραπλήσιους προβληματισμούς! Είναι πολιτική μας ευθύνη να πείσουμε πως έχουμε την πιο ρεαλιστική πρόταση, γιατί τουλάχιστον ξεκινάμε πάντα υπολογίζοντας τη λιγότερη δυνατή ζημιά! Είναι πολιτική μας ευθύνη να εξηγήσουμε πως έχουμε πια την εμπειρία ως πολιτικός χώρος να εκπροσωπούμε τους/τις συμπολίτες μας όχι για να εκφράζουμε απλώς τη διαμαρτυρία τους ή την οργή τους μα για να συνδιαμορφώσουμε το μέλλον!