του Φώτη Ποντικάκη
Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Πράσινων
που συμμετέχουν στη συμμαχία «Πράσινο και Μωβ»
Φαλάσαρνα, Λαφονήσι, Μπάλος, Σταυρός αλλά κι όλες οι παραλίες των Χανίων αποτελούν στολίδια πολύτιμα που πρέπει να προστατέψουμε. Αποτελούν μνημεία της φύσης και του πολιτισμού, πολύτιμη πηγή ζωής για τα Χανιά που δεν πρέπει να χαθεί.
Η αναμενόμενη αύξηση του τουρισμού δημιουργεί ασφυκτικές πιέσεις στους κατοίκους των Χανίων (πχ αδυναμία εξεύρεσης στέγης) αλλά και στο περιβάλλον και ιδιαίτερα στις παραλίες των Χανίων. Από την ανεξέλεγκτη επέκταση ομπρελοκαθισμάτων και κάθε λογής εμπορευματικών δραστηριοτήτων στις ακτές χωρίς την τήρηση νόμων και κανόνων, μέχρι τα σχέδια για μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις που απειλούν τις ακτές μας.
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι διάφοροι επίδοξοι μεγαλο-επενδυτές θα ξοδέψουν δικά τους χρήματα (κι όχι κρατικές κι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και δάνεια), πάλι έχουμε υποχρέωση να πάρουμε θέση. Πρόκειται για παρεμβάσεις σε απαράμιλλου κάλλους περιοχές, προστατευόμενες από το ευρωπαϊκό δίκτυο οικοτόπων NATURA 2000 (με την εξαίρεση του Σταυρού που πρέπει να ενταχθεί, καθώς εξαιρέθηκε παλιότερα λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων της εποχής). Πρόκειται για κοινή φυσική και πολιτιστική κληρονομιά όλων μας, κληρονομιά που πρέπει να αφήσουμε και στις επόμενες γενιές.
Η κατασκευή ολόκληρων τουριστικών χωριών μέσα και δίπλα στις ακτές και τις προστατευόμενες περιοχές πχ για 800 άτομα δημιουργεί κατευθείαν προβλήματα όπως:
α) τι θα γίνεται με τα σκουπίδια,
β) τι κατανάλωση νερού θα υπάρχει και πώς θα φτάσει ως εκεί και μάλιστα σε μια περίοδο που μιλάμε για πρόβλημα λειψυδρίας το καλοκαίρι λόγω κλιματικής κρίσης,
γ) τι θα γίνει με την αποχέτευση των νέων τουριστικών χωριών,
δ) προστίθενται κατευθείαν 800 τουλάχιστον άτομα σε παραλίες που ήδη έχουν πληθώρα κόσμου το καλοκαίρι
ε) τι επιπτώσεις θα έχουν όλες οι παραπάνω παρεμβάσεις στο φυσικό περιβάλλον των παραλιών.
Αν πραγματικά θέλουμε να προστατέψουμε τις παραλίες μας για μας και για τις επόμενες γενιές, θα πρέπει να δημιουργηθούν δημόσιοι φορείς διαχείρισης σε κάθε προστατευόμενη περιοχή με τη συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης της περιοχής, περιβαλλοντικών οργανώσεων, του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, των πανεπιστημίων και αρμόδιων υπηρεσιών.
Ο πραγματικός πλούτος της Κρήτης είναι το φυσικό και πολιτιστικό της περιβάλλον και τα μνημεία της. Αρκεί να τα προστατέψουμε αυτή την μοναδική κοινή μας κληρονομιά και να τη φροντίσουμε. Δε χρειαζόμαστε νέα τουριστικά χωριά. Ας αναστηλώσουμε μνημεία και παραδοσιακούς οικισμούς, ας επενδύσουμε στην προστασία κι όχι στην καταστροφή της φύσης.