Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ εκφράζουν την αγωνία τους για το κλίμα μίσους και βίαιων επιθέσεων που καλλιεργείται μέσα σε τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας χρησιμοποιοώντας αυτή τη φορά το “Μακεδονικό” και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Μια σειρά βίαιων επιθέσεων σε θεσμικά πρόσωπα, όπως η επίθεση στον Δήμαρχο Θεσσαλονίκης, η δολοφονική επίθεση με κοντάρι σημαίας ενάντια στον γνωστό συγγραφέα Πέτρο Θεοδωρίδη (έναν ήπιο άνθρωπο), η βεβήλωση του μνημείου του ολοκαυτώματος, η επίθεση σε μετανάστες αλλά και σε συμμετέχοντες στο Pride δείχνουν ότι λογής-λογής φυλές τραμπούκων καλύπτονται πίσω από την κουρτίνα του πατριώτη, αλλά έχουν ευρύτερη αποδοχή σε απογοητεύμενους και οργισμένους πολίτες λόγω της γενικότερης κρίσης.
Οι επιθέσεις αυτές δεν έχουν καμία δικαιολογία. Δεν πρόκειται για ανθρώπους αγανακτισμένους που ξεφεύγουν των ορίων λόγω του “ξεπουλήματος της ιστορίας και της γλώσσας” στους γείτονες. Μόνο άνθρωποι που αγνοούν την ιστορία και την πραγματικότητα μπορεί να ερμηνεύουν έναν συμβιβασμό – επώδυνο και με ατέλειες ίσως αλλά η μόνη λύση – ως προδοσία. Αν πράγματι γνώριζαν ιστορία θα είχαν κατανοήσει ότι μόνο ένας συμβιβασμός μπορεί να επιλύσει το θέμα σε μια περιοχή με υπερβολική παραγωγή ιστορίας και εθνικισμών ένθεν κι ένθεν. ‘Ενας συμβιβασμός είναι πιο αποτελεσματικός από την διαιώνιση της σημερινής κατάστασης αφού σχεδόν όλες οι χώρες ονομάζουν τους γείτονες ως Μακεδονία και Μακεδόνες, η γλώσσα έχει καταγραφεί ως Μακεδονική, ενώ ακόμα και όλες οι αντιπαραθέσεις με τους γείτονες οδηγούσαν μέχρι σήμερα σε “λύσεις” που περιείχαν την λέξη Μακεδονία, όπως πχ ΠΓΔ Μακεδονίας.
Απόσπασμα επιστολής Παύλου Μελά προς τη σύζυγό του
Το πιο αρνητικό σημείο αυτής της συμφωνίας-συμβιβασμού, είναι ότι αυτή δεν προέκυψε από μία αυτόνομη αλλαγή στάσης προς το θετικότερο από τις δύο χώρες αλλά βασικά από μια “πιεστική” παρότρυνση των ΗΠΑ, κυρίως, (και της ΕΕ δευτερευόντως), να λυθεί το ονοματολογικό, προκειμένου να άρει η Ελλάδα το veto της και να ενταχθεί η ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ και ενδεχόμενα στην ΕΕ. Η ένταξη αυτή στο ΝΑΤΟ θα λειτουργήσει σαν ένα ακόμη λιθαράκι στη συνεχώς αυξανόμενη ένταση μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ.
Η Συμφωνία πρέπει να είναι στραμμένη προς το μέλλον και τις σχέσεις καλής γειτονίας κι εξάλειψης των εθνικισμών και του αλυτρωτισμού. Κι αυτό απαιτεί σαφή και ξεκάθαρη συζήτηση μέσα στην κοινωνία την δική μας όσο και την γειτονική.
Απόψεις του στυλ να μπούμε στα Σκόπια και να καταλάβουμε τη χώρα μέχρι ή να οδηγήσουμε σε διάλυση τη γειτονική χώρα με ασφυκτική πίεση είναι όχι μόνο εξωπραγματικές αλλά, αν κυριαρχούσαν, οι απόψεις αυτές θα βρισκόμασταν για άλλη μια φορά μπροστά σε μια εθνική καταστροφή. Δεν έμαθαν όσοι τις υποστηρίζουν από το πάθημα των Σέρβων εθνικιστών που αντί για τη μεγάλη Σερβία κατάφεραν να καταστρέψουν τη χώρα τους, δεν έμαθαν από το πραξικόπημα στην Κύπρο που άνοιξε το δρόμο στην τουρκική εισβολή και στην διαίρεση της Κύπρου.
Η αγάπη προς την πατρίδα σημαίνει αποδοχή των διαφορετικών απόψεων που υπάρχουν μέσα σε μια κοινωνία, αλλιώς η δήθεν αγάπη προς την πατρίδα είναι η κουρτίνα για να κρύβεται το μίσος και ο τσαμπουκάς γενικότερα. Η αντιμετώπιση της διαφορετικής άποψης με βία και ξυλοδαρμό δείχνει ανασφάλεια και φόβο, είναι η πραγματική απειλή για την κοινωνική συνοχή και την ευημερία της κοινωνίας.