Ο πλούτος της Ηπείρου είναι πράσινος, όχι μαύρος

Οι Πράσινοι κάνουν μια εκστρατεία ενημέρωσης και επαφής με φορείς, πρωτοβουλίες και πολίτες στην Ήπειρο, από 3 ως 12 Ιουλίου 2020, εστιάζοντας στον αγώνα ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων σε μια περιοχή που έχει κρατήσει μεγάλο μέρος του φυσικού της περιβάλλοντος αλώβητο και με πλούσια αρχαιολογική κληρονομιά.

Οι Πράσινοι θέλουν να επηρεάσουν τη ζωή και να αλλάξουν τις πολιτικές. Η καμπάνια είναι ένα πρώτο δείγμα μιας πολιτικής αντίληψης για ενεργό σχέση με την κοινωνία και εντάσσεται στο πλαίσιο των ενεργειών ανατροπής των νέων δεδομένων που έφερε ο πρόσφατος περιβαλλοντικός νόμος.

Η αντίθεση των Πράσινων στα ορυκτά καύσιμα τους διαφοροποιεί από το σύνολο σχεδόν των πολιτικών δυνάμεων. Θέλουμε να βάλουμε φρένο στο κλιματικό χάος, την καταστροφή του περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων, την υποβάθμιση της τοπικής οικονομίας, των προϊόντων και των δραστηριοτήτων, της υγείας των κατοίκων και της φύσης αλλά και της δημοκρατίας, ενάντια στην υπονόμευση του μέλλοντος, στην κερδοσκοπική βουλιμία, στις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις των κυβερνήσεων και τις αυθαιρεσίες των εταιρειών.

Αξίζει στην Ήπειρο ένα μέλλον μαύρο όπως το πετρέλαιο;

Τι σημαίνουν οι εξορύξεις υδρογονανθράκων για την Ήπειρο

Οι εξορύξεις φέρνουν κέρδη για τις πολυεθνικές αλλά αποκλείουν την παραγωγή πιστοποιημένων τοπικών (αγροτικών και αλιευτικών) προϊόντων, ρυπαίνουν τη θάλασσα, αποτρέπουν τον τουρισμό, μειώνουν την αξία των ακινήτων, οδηγούν σε νέα εσωτερική και εξωτερική μετανάστευση, αυξάνουν τους κινδύνους για πολεμικές εμπλοκές, ενισχύουν τους στρατιωτικούς ανταγωνισμούς και την οικονομική αιμορραγία από τον εξαναγκασμό για συνεχή αγορά νέων οπλικών συστημάτων. Αυτό που βλέπουμε με την Τουρκία την τελευταία περίοδο, είναι η καλύτερη απόδειξη στα αναφερόμενα.

Την έρευνα και την εξόρυξη πετρελαίου σε μία έκταση 4.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στην Ήπειρο, η οποία περιλαμβάνει ποτάμια, προστατευόμενες περιοχές και εθνικά πάρκα, έχουν αναλάβει οι πολυεθνικές εταιρείες Repsol και η En-ergean. Απειλούνται οι ποταμοί Καλαμάς, Άραχθος και Βοϊδομάτης, οι προστατευόμενες περιοχές και ζώα που κινδυνεύουν με εξαφάνιση όπως ο λύγκας και η βίδρα. Επιπλέον, απειλείται ο τουρισμός που βασίζεται στη φύση και τα πολιτιστικά μνημεία, ενώ η παραγωγή ντόπιων προϊόντων κινδυνεύει από τη ρύπανση του νερού και του εδάφους.

Οι Πράσινοι στηρίζουν τις Πρωτοβουλίες πολιτών, το κίνημα κατά των εξορύξεων τοπικά και σε όλη τη χώρα.

Κάνουν λάθος όσοι βλέπουν τις εξορύξεις σαν μια κάποια λύση στην οικονομική υπανάπτυξη της Ηπείρου, η οποία, με βάση το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ), θεωρείται η φτωχότερη περιφέρεια της Ελλάδας και της ΕΕ.

Είναι όμως αλήθεια ότι η εξορυκτική βιομηχανία υδρογονανθράκων αποτελεί μέσο αύξησης του τοπικού ή του εθνικού ΑΕΠ; Αν κόψουμε όλα τα δέντρα της Ηπείρου και τα πουλήσουμε για ξυλεία, το ΑΕΠ θα απογειωθούν. Ποιο θα είναι όμως το μέλλον του τόπου;

Πλήθος μελετών και παραδείγματα από όλον τον κόσμο αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι οι εξορύξεις αυτές προκαλούν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία των κατοίκων, καταστροφή του περιβάλλοντος και καταστροφή των τοπικών οικονομιών. Έχει καταγραφεί συχνά μεταβολή της νομοθεσίας προς όφελος των ιδιωτικών εταιρειών εξόρυξης, παράνομη υπερεκμετάλλευση των φυσικών πόρων, φοροδιαφυγή, μείωση των θέσεων εργασίας στις περιοχές εξόρυξης αλλά και εθνική και κοινωνική ανισότητα.

Το αμαρτωλό παρελθόν των εταιρειών

Είναι πολύ διαφωτιστικό να δούμε την ιστορία εξορυκτικών εταιρειών όπως της ισπανικής Repsol που έχει αναλάβει μέρος των εξορύξεων στην Ήπειρο. Το 2000 η εταιρεία είχε εμπλακεί σε σκάνδαλο χρηματισμού πολιτικών στην Αργεντινή, ωστόσο κατάφερε να αποσπάσει από την κυβέρνηση της χώρας ένα τεράστιο ποσό ως αποζημίωση για την εκδίωξή της. Το 2015 αποσύρθηκε από τα Κανάρια νησιά της Ισπανίας μετά από κύμα έντονων διαμαρτυριών. Στη Βολιβία το 2003 ήρθε αντιμέτωπη µε λαϊκές αντιδράσεις με αποτέλεσμα το θάνατο 80 ανθρώπων. Στο Περού και στο Εκουαδόρ οι επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων και στο περιβάλλον από τη δραστηριότητα της εταιρείας έχουν φτάσει σε δραματικά επίπεδα. Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση της Total, υπεύθυνη για µια από τις μεγαλύτερες πετρελαιοκηλίδες στη σύγχρονη ιστορία της Γαλλίας, η οποία κατέστρεψε τις ακτές της Βρετάνης. Το 2001 καταδικάστηκε για την έκρηξη στο χημικό εργοστάσιο της θυγατρικής της στην Τουλούζη και είναι υπεύθυνη για τη «μεγαλύτερη φωτιά στην Ευρώπη σε καιρό ειρήνης», µε 43 τραυματίες στο Χέρτφορντσαϊρ της Βρετανίας. Επίσης έχει κατηγορηθεί για σκάνδαλα χρηματισμού πολιτικών στην Ιταλία, τη Μάλτα, το Ιράν και το Ιράκ καθώς και για τη συνεργασία της µε την αιμοσταγή χούντα της Μιανμάρ.

Οι απαρχαιωμένες απόψεις και ο πραγματικός πλούτος

Η άποψη ότι οι εξορύξεις υδρογονανθράκων μπορούν να συμβάλλουν στη βελτίωση της τοπικής οικονομίας στην Ήπειρο, βασίζονται σε απαρχαιωμένες αντιλήψεις και στηρίζονται σε μεθόδους όπως η μέτρηση του ΑΕΠ. Όμως ακόμα κι ο ΟΗΕ δεν θεωρεί το ΑΕΠ αξιόπιστο στοιχείο και στη θέση του χρησιμοποιεί τον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης ο οποίος υπολογίζει δεδομένα όπως το επίπεδο εκπαίδευσης, η υγεία, η δυνατότητα επιλογών, η κοινωνική ανισότητα, η ανθρώπινη ασφάλεια και η ασφάλεια διατροφής.

Οι σύγχρονες αντιλήψεις για την ευημερία των ανθρώπων και της κοινωνίας δεν στοχεύουν σε αύξηση του ΑΕΠ αλλά στη βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών μιας περιοχής, π.χ. στην πρόσβαση στο καθαρό περιβάλλον και σε κοινούς πόρους όπως το δάσος, το βουνό, το νερό, ο αέρας, στη σχέση μισθού και κόστους ζωής, στην καλλιέργεια και την ανάδειξη του πολιτισμού κ.ά.. Όλα αυτά τα στοιχεία ευημερίας τα διαθέτει σε αφθονία η Ήπειρος! Η υπέροχη και αμόλυντη φύση, η έλλειψη βιομηχανικής δραστηριότητας και η χαμηλή και αραιή δόμηση με φυσικά υλικά, που κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν στοιχεία «υπανάπτυξης», είναι τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Ηπείρου· αποτελούν τα καλύτερα εφόδια για ήπιο τουρισμό και την παραγωγή ποιοτικών προϊόντων διατροφής, οικονομικές δραστηριότητες που, όπως έχει αποδειχτεί, μπορούν να φέρουν οικονομική ευημερία.

Ωστόσο, όλα αυτά τα πλεονεκτήματα απειλούνται ευθέως από την εξόρυξη πετρελαίου, η οποία, όπως μας διδάσκει η μέχρι τώρα εμπειρία, δεν πρόκειται να φέρει καμία βελτίωση στην τοπική οικονομία. Αντίθετα, η ανάπτυξη της εξορυκτικής δραστηριότητας θα επιδεινώσει την υγεία των κατοίκων, την καλή κατάσταση του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων, θα επιφέρει σοβαρή μείωση της τουριστικής οικονομίας και υποβάθμιση της ποιότητας και της ποσότητας της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής.

Ο πραγματικός πλούτος της Ελλάδας δεν βρίσκεται κάτω από το έδαφος, στα κοιτάσματα υδρογονανθράκων και μετάλλων, αλλά πάνω σ’ αυτό. Είναι το καθαρό περιβάλλον, οι καθαρές θάλασσες, η ομορφιά της φύσης και ο πολιτισμός.

Ο πλούτος της Ηπείρου είναι πράσινος, όχι μαύρος. Οι εξορύξεις δεν μπορεί να γίνουν χωρίς να θυσιαστεί ένα μεγάλο μέρος από αυτόν τον πλούτο, μαζί με την υγεία μας και την ευημερία των τοπικών κοινωνιών. Οι εξορύξεις σε όλον το κόσμο συνοδεύονται από καταστροφή του περιβάλλοντος, διαφθορά και φτωχοποίηση.

Οι επιπτώσεις που έχουν οι εξορύξεις

Οι εργασίες εξόρυξης λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο, διαταράσσοντας τα πάντα: τον αέρα, το έδαφος, τη φύση, τα ζώα και την ανθρώπινη υγεία. Οι εγκαταστάσεις εξόρυξης αλλάζουν τελείως το τοπίο με την διάνοιξη δρόμων, τη δημιουργία γηπέδων, την κίνηση βαρέων οχημάτων. Αυξάνουν τη διάβρωση του εδάφους και κατακερματίζουν τους οικοτόπους. Οι διαρροές πετρελαίου, μεθανίου, τοξικών χημικών και σκόνης είναι πολύ συχνές και αναμενόμενες και ρυπαίνουν διαρκώς τον αέρα της περιοχής εξόρυξης καθώς και τους υπόγειους υδροφορείς. Σε όλον τον κόσμο η εξόρυξη υδρογονανθράκων έχει συνδεθεί με την αύξηση των αναπνευστικών νόσων και με κρίσεις άσθματος στα παιδιά.

Οι επιπτώσεις από τις εξορύξεις υδρογονανθράκων στο θαλάσσιο περιβάλλον της χώρας μας θα είναι το ίδιο ή περισσότερο επικίνδυνες. Σε πολλά σημεία σχεδιάζεται να γίνουν σε πρωτόγνωρα βάθη χιλιάδων μέτρων με άγνωστες συνέπειες καθώς δεν υπάρχει ακόμα η κατάλληλη τεχνολογία που θα διασφαλίσει ότι ουδέποτε θα συμβεί το «ατύχημα». Ήδη από το στάδιο των σεισμικών ερευνών η ζωή στις θάλασσές μας, τα δελφίνια, οι φάλαινες φυσητήρες αλλά και οι θαλάσσιες χελώνες κινδυνεύουν θανάσιμα. Εκτός αυτού, η οικονομία της χώρας μας που στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη μικρή και μεσαία επιχειρηματικότητα του τουρισμού και της αλιείας απειλείται ευθέως από τα πολύ συχνά ατυχήματα διαρροών πετρελαίου στη θάλασσα που είναι απολύτως βέβαιο ότι θα συμβαίνουν και από τη λειτουργία των πλατφόρμων εξόρυξης πετρελαίου από το Ιόνιο μέχρι τα νότια της Κρήτης. Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι είναι πολύ μεγάλη η πιθανότητα μιας μεγάλης οικολογικής καταστροφής με ανυπολόγιστες συνέπειες στη θάλασσα και στις ακτές…

Τα οικονομικά των εξορύξεων

Στην πραγματικότητα, τα εκμεταλλεύσιμα αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο υπέδαφος της χώρας μας είναι μικρά και δεν πρόκειται να αποφέρουν κάποιο σημαντικό έσοδο. Αλλά και γειτονικές χώρες με μεγαλύτερα κοιτάσματα όπως η Αλβανία και η Ρουμανία, δεν έχουν καλύτερες οικονομικές επιδόσεις. Οι εξορύξεις συνήθως δεν οδηγούν σε ανάπτυξη και ευημερία και αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η δραστηριότητα αυτή γίνεται με ειδικές συμφωνίες με τις μεγάλες πετρελαϊκές εταιρείες, σε βάρος άλλων πιο προσοδοφόρων οικονομικών δραστηριοτήτων όπως ο τουρισμός, η γεωργία, η κτηνοτροφία, η αλιεία, ακόμα και η βιομηχανία. Ασφαλώς υπάρχουν κι εξαιρέσεις σε αυτόν τον κανόνα όπως η Νορβηγία, ωστόσο εκεί η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων έγινε από το κράτος κι όχι από ιδιωτικές εταιρείες, οι επιπτώσεις στο περιβάλλον ήταν επίσης σοβαρές και τώρα η χώρα βρίσκεται σε διαδικασία απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα.

Τα πιθανά οικονομικά οφέλη από τις εξορύξεις μπορεί να έχουν ένα ενδιαφέρον για τις εταιρείες υδρογονανθράκων ώστε να δικαιολογήσουν το ρίσκο τους να επενδύσουν αλλά θα είναι πολύ μικρά έως μηδαμινά για το ίδιο το ελληνικό κράτος και την κοινωνία. Τα δικαιώματα επί της παραγωγής που θα καταβάλουν οι εταιρείες εξόρυξης είναι της τάξης του 2%-4%. Επίσης, θα πληρώνουν μικρότερο φόρο εισοδήματος σε σχέση με ότι ισχύει για τις άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας. Από αυτόν τον φόρο, μόνο το 1/5 θα πηγαίνει στην περιοχή όπου γίνεται η εξόρυξη. Σημαντικό είναι επίσης να γνωρίζουμε ότι οι εταιρείες εξόρυξης υδρογονανθράκων έχουν τεράστιο ιστορικό φοροδιαφυγής και διαφθοράς ανά την υφήλιο!

Αν οι εξορύξεις πετρελαίου έφερναν ευημερία, τότε οι άνθρωποι στο Νίγηρα, στο Ιράκ, στο Ιράν, στο Κουβέιτ, στη Μέση Ανατολή, στην Σαουδική Αραβία, θα ζούσαν πάμπλουτοι και ευτυχείς, όπως προσπαθούν να μας πείσουν τα φερέφωνα των πετρελαϊκών. Όμως δεν μας λένε ότι οι εταιρίες πετρελαίου και φυσικού αερίου λαμβάνουν τεράστιες κρατικές ενισχύσεις και επιστρέφουν ελάχιστα στις κοινωνίες. Οι 7 μεγάλες πολυεθνικές της ενέργειας ελέγχουν μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πλούτου, αλλά στις χώρες εξόρυξης οι άνθρωποι υποφέρουν από φτώχεια, βία και πολέμους.

Για να μιλήσουμε και για την περιοχή μας, η Energean που λαμβάνει μέρος στην έρευνα και εξόρυξη πετρελαίου στην Ήπειρο ζητάει κρατική ενίσχυση ύψους 75 εκατομμυρίων ευρώ γιατί έχει πληγεί, όπως ισχυρίζεται, από τον κορωνοϊό. Είναι πολύ πιθανό, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την εξόρυξη πετρελαίου στον Πρίνο από την Energean ως «πράσινη» για να μπορέσει να δώσει την ενίσχυση (όχι δάνειο) στην επιχείρηση για να καλύψει ανάγκες της και …λειτουργικά της κόστη για το 2020 και το 2021.

Επομένως, τα αναμενόμενα οφέλη από τις εξορύξεις έχουν μάλλον αρνητικό πρόσημο, ιδιαίτερα αν τα συγκρίνουμε με την υποχώρηση της τοπικής οικονομίας, την απώλεια θέσεων εργασίας από τον τουρισμό, τη γεωργία, την κτηνοτροφία και άλλες δραστηριότητες, με το κόστος των δημόσιων υποδομών που συνδέονται με τις εξορύξεις, με το κόστος των επιπτώσεων στην υγεία των κατοίκων, με το κόστος της διαρκούς περιβαλλοντικής υποβάθμισης ή ακόμα και μιας -πολύ πιθανής- μεγάλης οικολογικής καταστροφής.

Ορυκτά καύσιμα και κλιματική αλλαγή

Η καύση των υδρογονανθράκων όπως ο λιγνίτης, το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, για την κίνηση των μηχανών, για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και για τη θέρμανση, οδηγεί στην απελευθέρωση διοξειδίου του άνθρακα, που μαζί με άλλα αέρια όπως το μεθάνιο (το κύριο συστατικό του φυσικού αερίου, 84 φορές πιο επιβλαβές) και το υποξείδιο του αζώτου, συγκεντρώνονται στην ατμόσφαιρα και είναι υπεύθυνα για την επιδείνωση του φαινομένου του θερμοκηπίου, την υπερθέρμανση του πλανήτη και την κλιματική κρίση που είναι σε εξέλιξη. Όσο το κυρίαρχο οικονομικό σύστημα συνεχίζει να επενδύει στα ορυκτά καύσιμα, τόσο απομακρυνόμαστε από το στόχο να διατηρήσουμε την αύξηση της μέσης παγκόσμιας θερμοκρασίας της Γης κάτω από το «ασφαλές» όριο του περιορισμού της αύξησης της μέσης θερμοκρασίας κάτω από 1,5°C σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή. Αν δεν επιτευχθεί αυτός ο στόχος, οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στο περιβάλλον και στις ζωές μας θα είναι καταστροφικές, οι διεθνείς οργανισμοί και η συντριπτική πλειοψηφία μιλάνε πλέον για τον κίνδυνο εξαφάνισης του πολιτισμού μας μέσα στις επόμενες γενιές. Αν όμως επενδύσουμε στην εξοικονόμηση ενέργειας, σε ενέργεια από ανανεώσιμες πηγές -με σωστό χωροταξικό σχεδιασμό και συναπόφαση από κοινού με τις τοπικές κοινωνίες, χωρίς τις ακρότητες με τις οποίες έχουμε έρθει αντιμέτωποι- αλλά και με συμμετοχή των πολιτών στις επενδύσεις και σε μια οικονομία με λιγότερη κατανάλωση φυσικών πόρων, μπορούμε να αφήσουμε τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων για πάντα στη θέση τους στο υπέδαφος. Εξάλλου, σύμφωνα με την Διεθνή Υπηρεσία Ενέργειας (IEA), θα πρέπει να παραμείνουν ανεκμετάλλευτα περισσότερα από τα δύο τρίτα των υπόλοιπων γνωστών αποθεμάτων ορυκτών καυσίμων προκειμένου να έχουμε μια πιθανότητα μόλις 50% να περιορίσουμε την αύξηση της πλανητικής θερμοκρασίας κάτω από τους 2°C.

Ασφαλώς δεν μπορούμε να περιμένουμε να παράγονται ενέργεια και πρώτες ύλες για τις πόλεις, την παραγωγή αγαθών και τις μεταφορές χωρίς επιπτώσεις στο περιβάλλον. Ούτε μπορούμε να περιμένουμε ότι με την εφαρμογή κάποιων περιβαλλοντικών όρων θα περιοριστούν αισθητά αυτές οι επιπτώσεις. Ωστόσο πρέπει να αποφασίσουμε για ποιο σκοπό και τι είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε και να θέσουμε τα όρια. Λαμβάνοντας υπόψη τις ταχείς και δραματικές επιπτώσεις της κλιματικής κατάρρευσης (ήδη 1000 περιφέρειες, πόλεις και ορισμένες χώρες έχουν κηρύξει κατάσταση κλιματικής κρίσης), την εξάντληση των μη-ανανεώσιμων φυσικών πόρων, την διαρκή υποχώρηση της βιοποικιλότητας και την τεράστια αποδάσωση σε όλο τον πλανήτη γίνεται αντιληπτό ότι αν συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό οδηγούμαστε στον αφανισμό του πολιτισμού, όχι απλώς του περιβάλλοντος. Αν στην καταστροφή του περιβάλλοντος προσθέσουμε την ολοένα και μεγαλύτερη συγκέντρωση του πλούτου στα χέρια λίγων, την επιδεινούμενη κατάσταση των συνθηκών εργασίας με ταυτόχρονη συμπίεση των μισθών και την επικράτηση αυταρχικών κυβερνήσεων καθεστώτων σε όλον τον κόσμο, γίνεται φανερό ότι υπάρχει επιτακτική ανάγκη να αλλάξει το σημερινό οικονομικό σύστημα, όπως και οι αντιλήψεις μας για το πως εννοούμε τον πολιτισμό και την οικονομία.

Ενώ η «ισπανική» RESOL, η «γαλλική» ΤΟΤΑL ή η «ιταλική» ΕΝΙ αναλαμβάνουν τον έλεγχο μεγάλων περιοχών της χώρας μας (μάλιστα για 99 χρόνια!) για έρευνα και εξορύξεις υδρογονανθράκων, στις χώρες αυτές υιοθετούνται αυστηροί νόμοι για το κλίμα που οδηγούν στην έξοδο από τα ορυκτά καύσιμα και σε μια κλιματικά ουδέτερη οικονομία, στη βάση του Νόμου για το Κλίμα σε ευρωπαϊκό επίπεδο που αναμένεται να παρουσιαστεί μέχρι τα τέλη του 2020. Π.χ. ο νέος Νόμος για το Κλίμα που αναμένεται να ψηφίσει η ισπανική βουλή απαγορεύει πλέον όλα τα έργα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Ήδη το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συζητάει πολύ πιο φιλόδοξους στόχους για μείωση της κατανάλωσης ενέργειας μέχρι το 2030-2040, πολλές χώρες υιοθετούν την έξοδο από τα ορυκτά καύσιμα πριν το 2050 όπως είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε και εμείς ως χώρα με βάση την Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα και την ευρωπαϊκή στρατηγική για το κλίμα.

Ποιος «τρελός» επενδύει ακόμα στην «μαύρη οικονομία» και τα ορυκτά καύσιμα, όταν μεγάλες επιχειρήσεις, κινήματα πολιτών, πανεπιστήμια και ιδρύματα αποσύρουν τα χρήματά τους από μετοχές και ομόλογα επιχειρήσεων που σχετίζονται με ορυκτά καύσιμα, όταν μεγάλες εταιρίες στέλνονται στα δικαστήρια για τα πληρώσουν τεράστιες αποζημιώσεις για την συμμετοχή τους στην καταστροφή του κλίματος και όταν η ανάκαμψη σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά ιδιαίτερα στην Ευρώπη συνδέεται απολύτως με ένα πράσινο σχέδιο για την οικονομία, με την Πράσινη Συμφωνία και όταν αυτό είναι προϋπόθεση για τα 50 δις Ευρώ που θα λάβει η χώρα από το Ταμείο Ανάκαμψης και άλλες ευρωπαϊκές πηγές για ανάκαμψη και αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της;

Η Ήπειρος ευτυχώς διατηρεί ακόμα σε καλή κατάσταση τον πράσινο πλούτο της, το φυσικό περιβάλλον, τη βιοποικιλότητα, τα τοπία, τα ποτάμια, τα γεφύρια, τα χωριά, τους οικισμούς, τον πολιτισμό πλούτο της. Πάνω σε αυτόν το πλούτο αναγνωρίζουν όλο και περισσότεροι ότι βρίσκεται η πραγματική βιώσιμη ευημερία πλέον. Δεν πρέπει να κάνουμε κάρβουνο αυτό τον πλούτο στη βάση ψεύτικων υποσχέσεων ότι θα γίνουμε …Σαουδική Αραβία. Αντιθέτως η Ήπειρος μπορεί να ακολουθήσει πετυχημένα μοντέλα περιοχών με παρόμοιο φυσικό και πολιτιστικό πλούτο που ευημερούν σήμερα, όπως το Αμπρούτσο. Αλλαγή πολιτικών χρειαζόμαστε, το παλιό πολιτικό προσωπικό δεν έχει ιδέα πώς μπορεί να διατηρήσει αυτόν τον πράσινο πλούτο και να συμβάλλει να ζουν όλοι καλύτερα και πιο δίκαια. Ας μην ξηλώσουμε το νήμα του φυσικού και πολιτισμικού πλούτου της Ηπείρου, ας ξηλώσουμε όσους έχουν δείξει ότι δεν μπορούν να εκπροσωπήσουν τις νέες, πράσινες πολιτικές για την Ήπειρο και τη χώρα.

Μετά από όλα αυτά και με υπευθυνότητα οι Πράσινοι δηλώνουν πως θέλουν την Ήπειρο πράσινη, καθαρή και έτοιμη να πετύχει μια βιώσιμη ευημερία για όλους και όχι μια δήθεν ανάπτυξη, που θα την καταστρέψει.

Στηρίξτε οικονομικά την εκστρατεία:
Επικοινωνήστε στο prasinoi2019@gmail.com ή στα τηλέφωνα 6983843925, 6976448442.

Στηρίξτε επικοινωνιακά την εκστρατεία:
https://www.facebook.com/events/911363822674081/