Η εφημερίδα της γειτονιάς ή πώς βιώνει την καθημερινή ζωή μια μετανάστρια…

Η μεγάλη κυρία με το παπί και το σκυλάκι απεβίωσε,

και η κατοικία της βγήκε σε δημοπρασία.

Μια μητέρα με μαντίλα αποφάσισε να αποκαλύψει τα μαλλιά της-

μάλλον θα χώρισε με τον σύζυγό της.

Η γειτόνισσά μου απολύθηκε επειδή διαγνώστηκε με σύνδρομο αϋπνίας.

Το τραμ, λόγω έργων, σταμάτησε προσωρινά τη λειτουργία.

Το αγαπημένο ζαχαροπλαστείο Brother & Sister έκλεισε,

και έκτοτε δεν βρέθηκε κανένας αγοραστής·

μάλλον δεν υπάρχουν εξ´ αίματος αγοραστές, ούτε υποψήφιες αδελφές ψυχές.

Πιο πριν, άλλο ένα ζαχαροπλαστείο έκλεισε στη γειτονιά,

θύμα των αμφότερων σουπερμάρκετ της μικρής πλατείας.

Τα σχολεία 7 & 8 που ήταν σαν σιαμαία, χωρίστηκαν στα δυο,

τώρα δεν βλέπω πια τους γονείς του 7,

με αποτέλεσμα να λέω όλο και πιο λίγα bonjour.

Στην πολυκατοικία απέναντι,

ανακαλύπτω υποψηφιότητες οικογενειαρχών

με αστραφτερά χαμόγελα και ποδήλατα με παιδικά καθισματάκια,

που στις τοπικές εκλογές μοιράζουν στην αγορά φυλλάδια.

Σε δέκα χρόνια άλλαξα τρία σπίτια στον ίδιο δρόμο, μόνο που μερικούς αριθμούς πιο πέρα, μετονομάζεται George Bergmann.

Η Μαρί πέθανε και τη θρήνησα με ένα ποίημα,

αγαπάω τους γηραιούς της προηγούμενης πολυκατοικίας,

γιατί μόνο με εκείνους μιλούσα.

Η μόνη που δεν άλλαξε είναι η μικρή λαϊκή της Πέμπτης,

τα προϊόντα διαδέχονται τα ίδια προϊόντα,

και ούτε το σχήμα τους, ούτε το χρώμα, ούτε η γεύση,

προδίδουν την επαναλαμβανόμενη διαδοχή τους.

Για την ποιητική περιγραφή της καθημερινότητας

Ελεάνα Ζιάκου