Θα σας πω μια ιστορία εντελώς φανταστική, που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα:
Ήταν μια φορά ένας που λέγονταν Μπαταχτσής. Εκτός που ήταν επιχειρηματίας (
, αποφάσισε να γίνει και βουλευτής για να σώσει τη χώρα και τον τόπο του. Υποψήφιος με την ΠΑ (Παλιά Απολυταρχία). Δεν ήξερε ότι ως βουλευτής
δεν μπορει να κάνει αρπαχτές ή να έχει δραστηριότητες που έρχονται σε σύγκρουση με το ρόλο του. Έτσι χωρίς να έχει κακή πρόθεση, εντελώς τυχαία πήγε σε μια τράπεζα, που ήταν πολύ λογική και ανοικτή σε όλους τους επιχειρηματίες και του πρότειναν να πάρει ένα δάνειο κάπου 4.000.000 και η τράπεζα να του δώσει κόκκινα δάνειά της 60.000.000. Ο κ. Μπαταχτσής θα προσπαθούσε με ευγενικό τρόπο και στέλνοντας λουλούδια στους οφειλέτες να μαζέψει τουλάχιστον 50.000.000. Μια λογική απόδοση της επένδυσής του με την βοήθεια της τράπεζας, που είναι πάντα στο πλευρό ανάλογων επιχειρηματικών σχεδίων, όπως από μικρομεσαίες ή επιχειρήσεις κοινωνικής οικονομίας που μόλις απευθυνθούν σε κάποια τράπεζα όχι μόνο τους δίνουν το ποσό που ζητάνε αλλά πιέζουν και για κάτι παραπάνω.
Ο κ. Μπαταχτσής ως όφειλε κυνηγούσε τους μπαταχτζήδες για να εισπράξει τα χρέη. Κάποια στιγμή όμως φαίνεται να χρεοκόπησε και έτσι ζήτησε να ρυθμιστεί το χρέος του ( κάτι λέγεται για 25.000.000, ε, δεν ειναι σαφές γιατί έχει και κάτι οικονομίες σε κάποιες εξωχώριες εταιρίες).
Επειδή, όμως, ήταν βαθιά ηθικός άνθρωπος, χριστιανός στο θρήσκευμα και μεγάλος πατριώτης και ήθελε να σώσει τον τόπο του ξεκίνησε στο μεταξύ μια σταυροφορία για να διώξει κάτι κακούς ανθρώπους που άκουσον- άκουσον έμεναν σε κάτι ξενοδοχεία της περιοχής του, που προσπαθούσαν έτσι να επιβιώσουν μέσα στην κρίση.
Τελικά τα κατάφερε και ο καλός του φίλος Γλωσσαράκης του έκανε τη χάρη και διέκοψε την συνεργασία με τους ξενοδόχους. Εξάλλου και εκείνος ως καλός άνθρωπος έχει μαζέψει όλα τα λεφτά για αυτούς τους κακούς ανθρώπους που μας έχουν έρθει από διάφορες χώρες και για να αξιοποιούνται τα χρησιμοποιεί για να διορίζει ανέργους από το χωριό του αλλά και να στηρίζει αναξιοπαθούσες εταιρίες κατασκευών και σεκιούριτι. Και αν κανένας κακός δημοσιογράφος κάνει καμία κακή έρευνα αναλαμβάνει η καλή υπηρεσία και κάνει επισυνδέσεις, όχι δηλαδή θα αφήνουν έτσι ανεξέλεγκτους τους κακούς.
Δεν αληθεύει μέσα σε αυτή την φανταστική εταιρία ότι αυτό ήταν ένα σχέδιο για να χρεοκοπήσουν τα ξενοδοχεία – για να επανέλθουμε στο θέμα- και να αναγκαστούν οι ξενοδόχοι να τα πουλήσουν σε καλούς κι αγαθούς επιχειρηματίες που ήθελαν να επενδύσουν στα Γρεβδυό.
Και έτσι όλοι ζήσανε καλά και εμείς καλύτερα γιατί όπως σας είπα αυτή είναι μια φανταστική ιστορία και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Και μην αφήσετε την φαντασία σας να συνδέσει το παραμύθι αυτό με την περίπτωση του αξιοσέβαστου κυρίου
#Πάτση γιατί όπως καταλαβαίνετε δεν υπάρχει καμία ομοιότητα.
Ούτε συμβαίνουν τέτοια πράγματα στη χώρα μας. Είναι δυνατόν να αγοράζει ένα fund ή μια επιχείρηση ένα δάνειο στο 1/10 ή στο 1/15 της αξίας του και με εξώσεις και πλειστηριασμούς να εισπράτει το 70-150% του χρέους ή της εγγύησης που έχει βάλει? Είναι δυνατόν 3 κόμματα εξουσίας να είχαν συμφωνήσει σε μια τέτοια λεηλασία και να μην είχαν αναζητήσει ρεαλιστικές λύσεις, όπως αυτές που πράγματι ισχύουν σήμερα, να συνδεθούν δηλαδή οι περιουσίες σε ένα συνεργατικό σχήμα, να αποπληρώνουν τουλάχιστον το 50-90% του χρέους οι δανειολήπτες με κοινές επενδύσεις και να μπορούν αν θέλουν να εξαγοράσουν το ακίνητο κατά προτεραιότητα;
Αντιλαμβάνεστε ότι η φωτογραφία που συνοδεύει την ανάρτηση δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία μας, απλώς μου άρεσε το στυλ, βεβαίως, βεβαίως…
Ν.Χ. παραμυθάς