του Νίκου Χρυσόγελου

συμπροέδρου των ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Έχει μεγαλώσει πολύ ο κατάλογος των σημαντικών ανθρώπων, φίλων και πραγματικά πράσινων που έφυγαν από κοντά μας τα τελευταία χρόνια. Σήμερα έκλεισε ένας χρόνος από τότε που έφυγε η Κάτια Λεμπέση (4/9/2015). Πριν λίγες μέρες έκλεισαν οι 40 μέρες από την ξαφνική απώλεια του Μιχάλη Μπονατάκη – ακόμα δεν μπορούμε να το πιστέψουμε. Τον Γενάρη του 2015 είχε φύγει η Μαρία Καλλή και την ίδια χρονιά ο Νίκος Τζένος και ο Νίκος Λαλώτης. Τα τελευταία χρόνια, όμως, χάσαμε, πάλι απρόσμενα, τον Σπύρο Σγούρο, ενώ έφυγε και ο Κωστής Σπανόπουλος.

Δεν μπορώ να μην αναφέρω όμως σήμερα δυο λόγια για την Κάτια Λεμπέση που ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Πάλεψε γενναία και στη ζωή και για τη ζωή της – με είχε εντυπωσιάσει το κουράγιο της – αλλά κυρίως αυτό που με είχε κάνει να εκτιμήσω στην καλή αυτή φίλη ήταν η ανιδιοτέλεια και  η προσφορά της για το κοινό καλό που δεν περισσεύουν στην εποχή μας. Πράγματι συνέδεσε την πορεία της ζωής της με νέες ιδέες όπως το φεμινιστικό και η οικολογία αλλά και με τα γράμματα, τις τέχνες, την λογοτεχνία, τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ αλλά και με μια κριτική προσέγγιση της πολιτικής, περνώντας συνειδητά στην κριτική αριστερά, το φεμινιστικό κίνημα και αργότερα στην οικολογία και στους πράσινους.

Να θυμίσω αυτά που είχαμε πει τότε, τον Σεπτέμβρη του 2015:

«Είχε σπουδάσει και στο Goddard College στο Vermont των ΗΠΑ, ένα μικρό προοδευτικό κολλέγιο με οικολογικό προσανατολισμό. Ίδρυσε τις εκδόσεις Κύτταρο που εξέδωσαν τα πρώτα φεμινιστικά βιβλία στην Ελλάδα αλλά οι περισσότεροι την γνωρίζουν από την εξαιρετική δουλειά της με τον ΚΕΔΡΟ.

Είχε βαθιές αξίες για τη ζωή, την κοινωνία, τη δημοκρατία – την ουσιαστική κι όχι τυπικά – τους ανθρώπους. Παρά την αρρώστια της τα τελευταία χρόνια είχε το κουράγιο και τη δύναμη να αποτελεί παράδειγμα και για τους άλλους, συνέχιζε να δίνει χωρίς να ζητάει, να παρακολουθεί τις εξελίξεις, να θέλει να ενημερώνεται. Έδειχνε μέχρι την τελευταία στιγμή απίστευτο κουράγιο και αγάπη για τη ζωή, τη μουσική, τις εξελίξεις που προκαλούσε έκπληξη σε όσους κι όσες ήξεραν τον αγώνα που έδινε για την ίδια τη ζωή της.

Παρά την προσωπικότητα και την ακτινοβολία της δεν εξαργύρωσε ποτέ τους αγώνες της, αναδεικνύοντας ένα σπάνιο για την εποχή μας ήθος. Συνέβαλε καθοριστικά στη γόνιμη εποχή της άνθησης των Οικολόγων Πράσινων, με την ενεργοποίησή της τον Σεπτέμβριο 2007 κι έφυγε μόνο όταν συνειδητοποίησε ότι εξελίσσονταν δυστυχώς σε ένα σχήμα που δεν κάλυπτε τις αξίες και τα οράματα ανθρώπων που ενδιαφέρονταν για την κοινωνία και την οικολογία, όχι για το προσωπικό τους βόλεμα. Συμμετείχε στην δημιουργία των ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ  το 2014 και ήταν υποψήφιά των ΠΡΑΣΙΝΩΝ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ για τις ευρωεκλογές, παρά το γεγονός ότι έδινε τη δική της σκληρή, ανθρώπινη μάχη.

Δυστυχώς ενώ χρειαζόμαστε στη δύσκολη εποχή μας πολλά άτομα σαν την Κάτια Λεμπέση, η απώλειά της είναι πολύ βαριά και μάλιστα σε συνέχεια της απώλειας μέσα στο 2015 κι άλλων σημαντικών προσωπικοτήτων του πράσινου χώρου. Μακάρι νέοι άνθρωποι να αναλάβουν την σκυτάλη που παρέδωσαν αυτές οι προσωπικότητες στην προσπάθεια για να αλλάξουμε πορεία ως κοινωνία, ως ήπειρος, ως πλανήτης».

Τι κρίμα που φεύγουν τόσο σημαντικοί άνθρωποι….