του Αλέξανδρου Λασκαράτου
Γεν. Γραμματέα των Πράσινων Αλληλεγγύη
Η ιστορία της δεκαετούς κάθειρξης της καθαρίστριας που παραποίησε το πιστοποιητικό της 5ης Δημοτικού σε απολυτήριο Δημοτικού έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο, και βρίσκεται ευτυχώς στο δρόμο της διόρθωσης της κατάφωρης αδικίας και της πολύ αυστηρής ποινής που της επιβλήθηκε
(http://www.nooz.gr/greece/1520073/sygklonizei–i–katharistria—ithela–mono–na–megalwsw–ta–paidia–moy—dikigoros—einai–mia–irwida–tis–zwis)
Όμως, προκύπτουν διάφορα ερωτήματα σχετικά με τη λειτουργία της δικαιοσύνης και τον ρόλο των δικαστών: Είναι οι δικαστικοί λειτουργοί απλά δημόσιοι υπάλληλοι που το μόνο καθήκον που έχουν είναι να εφαρμόζουν “τυφλά” τους νόμους, όπως υποτίθεται πως πρέπει να είναι η δικαιοσύνη; Ακόμη και όταν πρόκειται για νόμο (για καταχραστές του Δημοσίου) που ψηφίστηκε πριν από 70 χρόνια όταν επικρατούσαν άλλες συνθήκες; Οι ίδιοι οι δικαστές αυτοδιαψεύδονται μια και άλλοτε εφαρμόζουν τον συγκεκριμένο νόμο (αλλά και τους υπόλοιπους) αυστηρά όπως στην περίπτωση της καθαρίστριας και άλλοτε πολύ ελαστικά όπως αποκαλύφτηκε σε περιπτώσεις παραποίησης πτυχίων ανώτατης εκπαίδευσης με παράνομες καταλήψεις θέσεων Δημοσίου, και το χειρότερο, μέχρι και θέσεις “γιατρών” χωρίς πτυχίο Ιατρικής!
Έχουν ευθύνη για όλα αυτά οι δικαστές; Και βέβαια έχουν. Οι δικαστές και η Δικαιοσύνη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας και είτε θα έπρεπε να εφαρμόζουν τον νόμο με την ίδια αυστηρότητα (ή επιείκεια) παντού και πάντοτε είτε θα έπρεπε, όπως στην προκείμενη περίπτωση, να επισημαίνουν στην Πολιτεία ότι ο συγκεκριμένος νόμος πρέπει να αλλάξει για να ανταποκρίνεται στα σημερινά δεδομένα της κοινωνίας.
Ας πάψουν λοιπόν οι δικαστές να υποκρίνονται. Ας καταλάβουν πως σε μία εποχή που, αργά ή γρήγορα, όλα βγαίνουν στο φως και όλα μαθαίνονται, δεν μπορούν να παριστάνουν τους εκτός κοινωνίας όταν τους βολεύει και από την άλλη να παρεμβαίνουν σκανδαλωδώς καλύπτοντας παρανομίες.
Kαι οι κριτές κριθήσονται!