Οι ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ καλούν τους πολιτικούς και τα κόμματα που είχαν “αγκαλιάσε锨τον Ρ. Κάραζιτς να ζητήσουν συγνώμη από τους πολίτες, μετά και την επίσημη καταδίκη του για εγκλήματα πολέμου.

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης για τα εγκλήματα στην πρώην Γιουγκοσλαβία (International Tribunal for the Prosecution of Persons Responsible for Serious Violations of International Humanitarian Law Committed in the Territory of the Former Yugoslavia since 1991) έκρινε ένοχο τον Ράντοβαν Κάραζιτς για εγκλήματα πολέμου, γενοκτονίας,  εκτοπίσεων, θηριωδιών κα και τον καταδίκασε σε 40 χρόνια φυλακή.

Το δικαστήριο τον δίκασε για:

• Πέντε κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητα
• Δύο κατηγορίες για γενοκτονία (μια για την Σρεμπρένιτσα 1995, και μία για άλλες περιοχές όπως Vlasenica, Foca, Zvornik, Bratunac, Prijedor, Kljuc, Sanski Most το 1992)
• Τέσσερις κατηγορίες για παραβίαση των «νόμων» και της «ηθικής» του πολέμου.

Το  Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο της Χάγης τον θεώρησε ένοχο για τις διώξεις, την εξόντωση, τις απελάσεις, τη βίαιη μεταφορά και τις δολοφονίες που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της εκστρατείας σερβικών δυνάμεων για την εκδίωξη Βόσνιων Μουσουλμάνων και Κροατών από τα χωριά κατά τη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου της χώρας από το 1992 έως το 1995. Απέφυγε την καταδίκη για γενοκτονία σε επτά βοσνιακές πόλεις, αλλά κρίθηκε ένοχος στην περίπτωση αυτή με μειωμένη ευθύνη στην εξόντωση. Επιπλέον, ο Ράντοβαν Κάραζιτς βρέθηκε ένοχος σε σχέση με την κατηγορία για επιθέσεις με ελεύθερους σκοπευτές και με οβίδες που τρομοκρατούσαν τον άμαχο πληθυσμό του Σεράγεβο, την πρωτεύουσα της Βοσνίας. Καταδικάστηκε, επίσης, για την ομηρία των στελεχών των Ηνωμένων Εθνών τους οποίους χρησιμοποίησε ως “ασπίδα” για να παρεμποδίσει τις αεροπορικές επιθέσεις του ΝΑΤΟ για την προστασία των πολιορκημένων Βόσνιων Μουσουλμάνων πολιτών.

Ο Ράντοβαν Κάραζιτς είχε σημαντικό ρόλο:

• Στην δολοφονία 8.000 Βόσνιων Μουσουλμάνων, κυρίως ανδρών και αγοριών, στην Σρεμπρένιτσα, το 1995, μέσω οργανωμένων και προσχεδιασμένων μαζικών εκτελέσεων.
• Στις εθνοκαθάρσεις (130.000 ανθρώπων) κι εξαναγκασμό σε προσφυγιά  (3.000.000 αμάχων).
• Στην λειτουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης και στην αιχμαλωσία δεκάδων χιλιάδων Βόσνιων Μουσουλμάνων και Κροατών της Βοσνίας, κάτω από συνθήκες διαβίωσης που αποσκοπούσαν στην εξόντωσή τους.
• Στις επιθέσεις σε σχολεία και νοσοκομεία
• Στην ισοπέδωση ολόκληρων χωριών μέσω τρομοκρατίας, στους βιασμούς γυναικών για εξευτελισμό (πάνω από 60.000 γυναίκες βιάστηκαν στην διάρκεια του πολέμου)
• Στην πολιορκία του Σεράγεβο και άλλων πόλεων (Απρίλιος 1992 έως Νοέμβριο 1995) που είχε ως αποτέλεσμα 12.000 θύματα, πολλά από τα οποία δολοφονήθηκαν από ελεύθερους σκοπευτές και επιθέσεις με βαρέα πυροβόλα. Μεταξύ των θυμάτων ήταν πολλά παιδιά (1.601 παιδιά νεκρά μόνο στο Σεράγεβο) και νέοι. Στους λόφους του Σεράγεβο βλέπει κανείς τους τάφους με χιλιάδες νέους ηλικίας μεταξύ 18-25 ετών.

Επίσης, με εντολή του συνελήφθησαν και κρατήθηκαν ως όμηροι στελέχη του ΟΗΕ και Κυανόκρανοι, που χρησιμοποιήθηκαν ως «ανθρώπινη ασπίδα» για να αποτραπούν οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί.

Στο πλευρό των Σέρβων εθνικιστών (και σε σφαγές όπως αυτή στην Σρεμπρένιτσα) συμμετείχαν κι έλληνες ακροδεξιοί και νεοναζί («Ελληνική Εθελοντική Φρουρά»), πολλοί από τους οποίους βρίσκονται σήμερα στη Χρυσή Αυγή.

Στις μαύρες σελίδες της ιστορίας καταγράφεται η υποστήριξη από το σύνολο, σχεδόν, της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας και των κομμάτων στους εγκληματίες Μιλόσεβιτς, Κάραζιτς και Ράτκο Μλάντιτς που κατέστρεψαν και την ίδια τη χώρα τους, ενώ δεν έλειψαν και οι “αδελφοποιήσεις” και οι εκδηλώσεις υποστήριξής τους εν μέσω πολέμου. Πολλοί θα δηλώσουν σήμερα ότι «αγνοούσαν» τα εγκλήματα που διέπραξε ο Κάραζιτς. Θα τολμήσουν να βγουν δημόσια και να ζητήσουν συγνώμη έστω και τώρα;

Οι τρεις, τότε, «ηγέτες» της Γιουγκοσλαβίας που οδήγησαν τη χώρα στην διάλυση δεν ζουν σήμερα. Ο Μιλόσεβιτς πέθανε το 2006 κατά την διάρκεια της δίκης, ενώ ο Τούτζμαν (ηγέτης των Κροατών) και ο Ιζετμπέγκοβιτς (ηγέτης της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης) πέθαναν πριν ολοκληρωθεί η διαδικασία σύνταξης του κατηγορητηρίου.  Ο ακροδεξιός Σέσελι ζει ακόμα, αν και αφέθηκε ελεύθερος λόγω «καρκίνου», αλλά σύντομα θα εκδοθεί η απόφαση του κατηγορητηρίου και για αυτόν. Ο “στρατηγός” Ράτκο Μλάντιτς που ήταν ο στρατιωτικός αρχηγός του Κάραζιτς  στην διάρκεια των πολέμων, δικάζεται χωριστά.