του Αλέξανδρου Λασκαράτου
Γενικού Γραμματέα των Πράσινων Αλληλεγγύη
Δύο ανεξάρτητα και αντίθετα περιστατικά, το ένα στα Βίλια της Αττικής, και το άλλο στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, στη Νέα Υόρκη, κέντρισαν το ενδιαφέρον μου στη σημερινή ειδησεογραφία. Δύο περιστατικά που υπογραμμίζουν τις αντιθέσεις της ανθρώπινης φύσης.
Το πρώτο, στα Βίλια-Μάνδρας Αττικής, όπου κάτοικοι, σε μία εκδήλωση μίσους, διαμαρτυρήθηκαν για την εγκατάσταση, από το Υπουργείο Μεταναστευτική πολιτικής, 90 προσφύγων από τη Συρία και το Ιράκ, σε ξενοδοχείο της περιοχής. Οι “διαμαρτυρόμενοι” κάτοικοι της περιοχής έσπασαν την είσοδο του ξενοδοχείου, εισέβαλαν σε αυτό, και τρομοκράτησαν πρόσφυγες που διαμένουν σε αυτό (https://www.nooz.gr/greece/1533267/bilia–antidraseis-gia-tin-egkatastasi-prosfygwn-se-xenodocheio-) Στις διαμαρτυρίες συμμετείχε και η δήμαρχος των Βιλίων. Πάντως υπήρξαν και κάτοικοι που πήραν το μέρος των προσφύγων. Τέτοια γεγονότα και εικόνες ντροπιάζουν τη χώρα μας (η ανταπόκριση στο βίντεο είναι από το CNN), αλλά αυτό είναι ίσως το μικρότερο κακό. Το χειρότερο είναι η καλλιέργεια του μίσους και της ξενοφοβίας, προθάλαμοι εγκλωβισμού μας σε μορφώματα όπως αυτό της Χ.Α. Αντί να μπούμε στη θέση αυτών των ανθρώπων (θέση στην οποία βρεθήκαμε σε προηγούμενες φάσεις της ιστορίας μας) και αντί να δούμε και τις θετικές πλευρές στην οικονομία μας από τον εμβολιασμό της κοινωνίας μας με νέους ανθρώπους (όπως κάνουν στη Γερμανία), καταφεύγουμε στα πιο ταπεινά φοβικά σύνδρομα.
Το δεύτερο, είναι το περιστατικό συμμετοχής ενός τυφλού, του Τόμας Πάνεκ, σε ημιμαραθώνιο στη Νέα Υόρκη με τη βοήθεια τριών σκύλων/οδηγών ράτσας λαμπραντόρ. Εδώ έχουμε την ακριβώς αντίθετη εικόνα με την προηγούμενη (https://www.nooz.gr/perierga/1533271/o-prwtos-tyflos-poy-termatise-ton-imimarathwnio-tis-n-yorkis-eiche-boithoys-tria-lamprantor). Εδώ έχουμε την αγάπη για ζωή και την απίστευτη δύναμη της ανθρώπινης ψυχής Η φωτογραφία του τυφλού δρομέα αγκαλιά με τον σκύλο του μετά τον τερματισμό τους, με το πλατύ χαμόγελο και τη χαρά που εκπέμπου και οι δύο, ξεπερνά οτιδήποτε θα μπορούσα να πω εγώ με λόγια.
Δύο περιστατικά, θεωρητικά ασύνδετα μεταξύ τους, πους όμως τελικά συνδέονται (αντιθετικά). Η ασχήμια και η μιζέρια από τη μια, και η ομορφιά και το μεγαλείο από την άλλη.