Άρθρο του υποψήφιου ευρωβουλευτή Στέλιου Κυμπουρόπουλου
Στην καθημερινότητά μας αλλάζουν οι καταστάσεις που επηρεάζουν δυσμενώς τη ζωή μας. Αδυναμία εύρεσης εργασίας, μειωμένα ατομικά και οικογενειακά έσοδα και μια γενικότερη απαξίωση της κοινωνικής υπόστασης της ανθρώπινης προσωπικότητας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο κάθε ανθρώπινο δικαίωμα καταλύεται και δεν δίνεται καμία σημασία σε αυτή την ύπαρξη εξαιτίας της πολίτικης που ακολουθείται. Η πολιτεία απαξιεί τον άνθρωπο και ο άνθρωπος απαξιεί τα πάντα!
Το να ενδιαφερόμαστε για τη γη που πατάμε δεν είναι κάτι ξένο, δεν άφορα «αποκλειστικά» την οικολογία, άφορα το σπίτι μας. Και το σπίτι μας για ακόμα μια φορά δέχεται εσωτερική επίθεση. «Χάριν» εξυγίανσης ο υπουργός Οικονομικών κ. Στουρνάρας έδωσε προς διαβούλευση το σχέδιο νόμου με την ονομασία «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας» που ξεπουλά, για πολλοστή φορά, το φυσικό πλούτο που πρέπει να διατίθεται ελεύθερα στους πολίτες ενός έννομου κράτους. Η Ελλάδα μας έχει την ευλογία να διαθέτει περισσότερα από 9.500 νησιά και η έκταση της ακτογραμμής της, παρά το μικρό της μέγεθος, την κατατάσσει στη 10η θέση μεταξύ όλων των χωρών του κόσμου. Αυτό πραγματικά σημαίνει πως όλη η Ελλάδα βρέχεται από θάλασσα, όλη η Ελλάδα επηρεάζεται από την εφαρμογή αυτού του νόμου!
Πρακτικά κάθε κομμάτι γης που ακουμπάει το νερό της θάλασσας, της λίμνης, του ποταμιού μπορεί να αγοραστεί από ιδιώτη με τη δικαιολογία της ανάπτυξης και να καταστραφεί ο γεωφυσικός πλούτος του σημείου, απαγορεύοντας ταυτόχρονα την ελεύθερη χρήση και επίσκεψη του επισκέπτη, Έλληνα και αλλοδαπό. Έτσι, με καθαρά κερδοσκοπικές σκέψεις, το κράτος κάνει κινήσεις για να «ιδιωτικοποιηθεί» αφαιρώντας κάθε δημόσιο πλούτο και αγαθό από τους Έλληνες. Η πολιτική δείχνει το πρόσωπό της που γράφει στα ψιλά των ματιών της «Τα Πάντα για το κέρδος, τα Πάντα για τους λίγους».
Σε ένα τέτοιο σχέδιο νόμου, που παραχωρείται απλόχερα κάθε δικαιοδοσία του φυσικού πλούτου σε λίγα χέρια επί πληρωμή, που νομιμοποιούνται οι μέχρι πρότινος παράνομες κατοικίες, που δίδεται η δυνατότητα νόμιμης καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος από τεχνητά – τσιμεντένια εκτρώματα, που η απλή επαφή με τη φύση για μια οικογένεια θα κοστίζει όσο ένα καλό ακριβό κρασί της προηγούμενης δεκαετίας, πως γίνεται να συζητιέται η διαβούλευση; Πώς να μιλήσει κανείς για βελτίωση και αλλαγές όταν ο βασικός σκελετός αναδεικνύει την καταστροφή; Πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος, που θεωρείται ότι δεν έχει κάποια ψυχική διαταραχή, να παραδίδει και να προδίδει έτσι τους συνανθρώπους του, σε ένα κράτος που απουσιάζει εντελώς ο έλεγχος, η αξιοκρατία, η αξιολόγηση, η ανάπτυξη μιας κοινωνικής και ανθρωποκεντρικής προσέγγισης σε κάθε θέμα που προκύπτει… πες μου πως!
Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να κουβεντιάζεται η διαβούλευση, παρά μόνο η απόσυρση τόσο αυτού του χαρτιού όσο και αυτών των μυαλών. Για αυτό, ο πλέον παραγωγικός τρόπος σκέψης είναι ο Πράσινος, όχι γιατί είναι μόδα αλλά γιατί είναι ο άνθρωπος!
Περισσότερα για τον Στέλιο Κυμπουρόπουλο κάνε κλικ εδώ.