Green Tank για σχέδιο νόμου ΥΠΕΝ: Σύγχυση από τις ρυθμίσεις για τις ενεργειακές κοινότητες

Με το σχέδιο νόμου που θέτει σε δημόσια διαβούλευση το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) εκκινεί η διαδικασία εναρμόνισης του εθνικού δικαίου με τις Οδηγίες ΕΕ 2018/2001 και 2019/944. Πρόκειται για Οδηγίες που περιλαμβάνουν προβλέψεις για τη συμμετοχή των πολιτών στην ενεργειακή μετάβαση στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού νομοθετικού πακέτου «Καθαρή Ενέργεια για όλους», το οποίο ολοκληρώθηκε το 2019. Η εναρμόνιση, λοιπόν, των δύο Οδηγιών με το εθνικό δίκαιο, αν και έρχεται με καθυστέρηση, καθώς θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί έως 30.06.2021 για την Οδηγία 2018/2001 (Οδηγία για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), REDII) και έως 31.12.2020 για την Οδηγία 2019/944 (Οδηγία για την Εσωτερική Αγορά Ηλεκτρικής Ενέργειας, IEMD), αποτελεί ακόμα ένα αναγκαίο θεσμικό βήμα για τον τρόπο οργάνωσης και παρέμβασης των πολιτών στην ενεργειακή μετάβαση.

Η εναρμόνιση αυτή έρχεται να συμπληρώσει το εθνικό νομικό πλαίσιο για τη συμμετοχή των πολιτών στην ενεργειακή μετάβαση που θεσπίστηκε το 2018 με τον ν.4513/2018 για τις ενεργειακές κοινότητες. Το υφιστάμενο πλαίσιο έχει ήδη δώσει ένα ευρύ πλαίσιο ορισμού και εργαλεία για την ανάπτυξη των ενεργειακών κοινοτήτων, που έχουν οδηγήσει μέχρι σήμερα στην ίδρυση 1406 ενεργειακών κοινοτήτων στην επικράτεια. Αυτές συμμετέχουν με έργα 800MW στην αγορά ενέργειας των ΑΠΕ, ενώ παράλληλα υφίστανται μόλις 13.66MW εγκατεστημένης ισχύος έργων εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού από ενεργειακές κοινότητες αλλά και από άλλους φορείς (αγρότες, ΟΤΑ, νομικά πρόσωπα κοινωφελούς χαρακτήρα). Η αξιοποίηση του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων ειδικά για την κάλυψη ίδιων ενεργειακών αναγκών και όχι για την αποκόμιση κερδών, δεν στερείται προβλημάτων. Συνεπώς, η ενσωμάτωση των δύο Οδηγιών μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για την ενίσχυση του αναγκαίου υποστηρικτικού πλαισίου για την υγιή ανάπτυξη και την περαιτέρω ενδυνάμωση του ρόλου των τοπικών κοινωνιών στην ενεργειακή μετάβαση.

Το προτεινόμενο νομοσχέδιο περιλαμβάνει αρκετά θετικά στοιχεία, ιδίως όσον αφορά:

  1. Στη δυνατότητα χρήσης δημοσίων πόρων για την οικονομική ενίσχυση των έργων ενεργειακού και εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού και αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας,
  2. την ένταξη των ενεργειακών κοινοτήτων στον αναπτυξιακό νόμο ως διακριτή μορφή συνεταιριστικής οργάνωσης,
  3. τον περιορισμό του ποσοστού των κερδών που μπορούν να διαμοιραστούν στα μέλη, δεδομένου ότι ο βασικός στόχος του θεσμού των ενεργειακών κοινοτήτων δεν πρέπει να είναι η αποκόμιση κερδών,
  4. τη νομοθέτηση ηλεκτρικού χώρου έως 2 GW αποκλειστικά για έργα ενεργειακού και εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού,
  5. τη σύνδεση έργων εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού στο Δίκτυο Υψηλής Τάσης,
  6. την άρση της υποχρέωσης υπαγωγής στον ίδιο πάροχο για την εφαρμογή του εικονικού ενεργειακού συμψηφισμού,
  7. την επίλυση των προβλημάτων της αυτοπαραγωγής για τις πολυκατοικίες,
  8. την απαγόρευση των μεταβιβάσεων βεβαιώσεων παραγωγού και άλλων αδειών και
  9. την αυτόνομη διαχείριση κλειστών δικτύων από ενεργειακές κοινότητες.

Ωστόσο υπάρχουν προβληματικές προβλέψεις στον νόμο που χρήζουν τροποποίησης.

Posted on 27/02/2023 in Άρθρα, Διάλογος-απόψεις

Share the Story

Back to Top