Του Ορέστη Κολοκούρη

Ο Ζακ Πολάνσκι, είναι από χθες ο νέος ηγέτης των Άγγλων και Ουαλών Πράσινων. Ένα άρθρο που γράφτηκε ελάχιστες μέρες πιο πριν ρίχνει φως στη διαδικασία που προηγήθηκε της εκλογής του.

Η επιτυχία του αγγλικού οικολογικού κόμματος: η επιλογή της ριζοσπαστικότητας; (αναδημοσιεύση από https://reporterre.net/Au-Royaume-Uni-l-ecopopuliste-Zack… )

Οι προκριματικές εκλογές του Πράσινου Κόμματος της Αγγλίας και της Ουαλίας αναστατώνονται από έναν «οικολαϊκιστή» υποψήφιο που να χτίσει αριστερά έναν υπολογιστή που μπορεί να ανταγωνιστεί την ακροδεξιά.

Ποτέ το Πράσινο Κόμμα της Αγγλίας και της Ουαλίας δεν είχε τόσο μεγάλη επιτυχία. Δεν αρκέστηκε στο να στείλει τέσσερις βουλευτές στη Βουλή των Κοινοτήτων, να έρθει δεύτερο μετά το Εργατικό Κόμμα σε περίπου σαράντα εκλογικές περιφέρειες και να κερδίσει δύο έδρες σε αγροτικές περιοχές που ιστορικά ανήκαν στους Συντηρητικούς, αλλά μετά τις τελευταίες τοπικές εκλογές. διαθέτει 859 εκλεγμένους σε 181 τοπικές αρχές . Οι καιροί που η Caroline Lucas, η πρώην ηγέτιδά του, έφτανε μόνη της στο Westminster για να υπερασπιστεί την οικολογική ατζέντα φαίνονται πλέον μακρινοί.

Αυτές οι καλές επιδόσεις, σύμφωνα με τις δύο συνηγέτες του κόμματος, οφείλονται στον επαγγελματισμό, την εμπειρία και τις πολύ στοχευμένες εκστρατείες τους στο πεδίο.

Ωστόσο, η ατμόσφαιρα στο οικολογικό κόμμα ενδέχεται να αλλάξει ριζικά: τα αποτελέσματα των προκριματικών εκλογών του Πράσινου Κόμματος, που έλαβαν χώρα το καλοκαίρι, θα ανακοινωθούν στις 2 Σεπτεμβρίου.

Για την ηγεσία του κόμματος αντιπαρατίθενται δύο πολύ διαφορετικές προσεγγίσεις. Από τη μία πλευρά, οι βουλευτές που εκπροσωπούν την κεντρική συναίνεση, Adrian Ramsay (ήδη συν-ηγέτης του κόμματος από το 2021) και Ellie Chowns. Από την άλλη, ο αναπληρωτής τους Zack Polanski, εκλεγμένος στη Συνέλευση του Λονδίνου, ο οποίος εκπροσωπεί μια πιο ριζοσπαστική τάση και σκοπεύει να ιδρύσει ένα «οικολαϊκο/ιστικό» κίνημα.

Τα παραδοσιακά κόμματα είναι σε δυσχερή θέση. Ενώ η κυβέρνηση των Εργατικών απογοητεύει και πέφτει στις δημοσκοπήσεις, ορισμένοι εκπλήσσονται που οι Πράσινοι δεν καταφέρνουν να προσελκύσουν ακόμη περισσότερους απογοητευμένους της αριστεράς, που είναι εξωργισμένοι από τη σκληρή στάση των Εργατικών απέναντι στη μετανάστευση, τις περικοπές στα κοινωνικά επιδόματα για άτομα με αναπηρία και ηλικιωμένους, καθώς και στην αργοπορία των υπουργών τους να καταδικάσουν τη γενοκτονία στη Γάζα. Ένα κενό που ο Zack Polanski σκοπεύει να εκμεταλλευτεί.

Ειδικά καθώς και τα άλλα κόμματα αντιμετωπίζουν δυσκολίες: οι νεότεροι ψηφοφόροι δεν έχουν συγχωρήσει τους Φιλελεύθερους Δημοκρατικούς για τον τριπλασιασμό των πανεπιστημιακών τελών μετά το 2010. Οι Συντηρητικοί, από την άλλη πλευρά, υποφέρουν από τις συνέπειες των δεκατεσσάρων ετών λιτότητας, του Brexit και του πολιτικού φιάσκου της διαχείρισης της πανδημίας Covid-19.

Ο μόνος που βγαίνει κερδισμένος είναι το Reform UK, το ακροδεξιό κόμμα υπό την ηγεσία του Nigel Farage, που σκοπεύει να γίνει η πραγματική αντιπολίτευση και πολλαπλασιάζει τις επικοινωνιακές του ενέργειες, ενθαρρύνοντας το αντιμεταναστευτικό συναίσθημα. Μεταξύ των άλλων στόχων του: οι στόχοι μηδενικών εκπομπών αερίων που αλλάζουν το κλίμα και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

«Οι Πράσινοι είναι μια προφανής λύση»

«Σε μια εποχή που η κυβέρνηση έχει μετακινηθεί προς το κέντρο και υπάρχει μια γενική απογοήτευση από τις πολιτικές της, υπάρχει πολύς χώρος να καλυφθεί στα αριστερά του Εργατικού Κόμματος. Προς ποιον να στραφούν; Οι Πράσινοι είναι μια προφανής λύση», παρατηρεί ο Neil Carter, καθηγητής περιβαλλοντικής πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του York. Και για αυτό, πρέπει η αριστερά να μιμηθεί την επιτυχία του Reform UK, όπως προτείνει ο εκλεγμένος βουλευτής του Λονδίνου;

Ενώ τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν την Τρίτη 2 (Σ τελικά εκλέχθηκε ο Ζακ Πολάνσκι) τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης απολαμβάνουν αυτές τις διαιρέσεις. «Σας αρέσει ο [Zack Polanski];» ρώτησε ένας παρουσιαστής του καναλιού LBC τον Adrian Ramsay, ενώ ο αντίπαλός του βρισκόταν απέναντί ​​του στο πλατό. «Μου αρέσει… να δουλεύω μαζί του.» «Αουτς! Εγώ τον Adrian τον συμπαθώ πολύ», λέει ο Polanski με γκριμάτσα.

Κύμα προσχωρήσεων

Περισσότερο από μια εκστρατεία με βάση το περιεχόμενο — οι υποψήφιοι συμφωνούν στις μεγάλες πολιτικές προτάσεις για μια επιλογή στυλ. Το Πράσινο Κόμμα, όπως το φαντάζονται ο Adrian Ramsay και η Ellie Chowns, συχνά θεωρείται «υπερβολικά ευγενικό», «υπερβολικά καλό» και δυσκολεύεται να ακουστεί στα μέσα ενημέρωσης και σε ένα πολιτικό σύστημα που ευνοεί τα μεγάλα πολιτικά κόμματα.

Ο Zack Polanski, με την ελκυστική καμπάνια του («Back Zack», ή «Υποστηρίξτε τον Zack») και τα προσεγμένα βίντεο, θέλει να «απευθυνθεί στην οργή των ανθρώπων» με ένα άμεσο και αντιελιτικό στυλ και ένα «πιο τολμηρό» μήνυμα που αφορά την οικονομία και τις ανισότητες όσο και το περιβάλλον – ακόμη και αν αυτό. να δανειστεί από τους κώδικες του λαϊκισμού.

Το προφίλ του είναι εντυπωσιακό: Εβραίος, ομοφυλόφιλος, βίγκαν, υπήρξε ηθοποιός και υπνοθεραπευτής, με πρώτη πολιτική εμπειρία στους Φιλελεύθερους Δημοκρατικούς πριν ενταχθεί στους Πράσινους.

Σύμφωνα με το Novara Media, από τη στιγμή ο Zack Polanski που την υποψηφιότητά του, στις αρχές Μαΐου, μέχρι τον Ιούνιο, ο αριθμός των μελών του Πρασίνου Κόμματος αυξήθηκε κατά 8%. «Είμαι ενθουσιασμένος», παρουσιάζεται ο Chris Shaw, ερευνητής στο Working Class Climate Alliance, ο οποίος όμως είχε αποστασιοποιηθεί από τους Πράσινους εδώ και αρκετά χρόνια.

Ένας υποψήφιος που έρχεται «στην κατάλληλη στιγμή».

«Ο Πολάνσκι έρχεται σε μια στιγμή που το κίνημα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής βρίσκεται σε αμυντική θέση», εξηγεί ο ερευνητής. Πιστεύαμε ότι στην Ευρώπη και με τη Συμφωνία του Παρισιού, όλοι είχαν συμφωνήσει στους στόχους για μηδενικές εκπομπές και στην ανάγκη να περιοριστεί η αύξηση της θερμοκρασίας στους 1,5 °C. Ωστόσο, με τον Ντόναλντ Τραμπ και την άνοδο των εθνικιστικών κομμάτων στην ΕΕ, το κίνημα πανικοβάλλεται και δεν ξέρει πώς να προχωρήσει».

Για τον ίδιο, η πρόταση του λαϊκιστή υποψηφίου είναι «καθησυχαστική» και μάλιστα «έρχεται την κατάλληλη στιγμή»: «Το να βλέπεις κάποιον να παίρνει το λόγο και να εκφράζει με σαφήνεια πώς πρέπει να προχωρήσουμε, ενώ ταυτόχρονα δεν κατανοεί πραγματικά τι σημαίνει η κλιματική αλλαγή για όλους. μας, σίγουρα με συγκινεί». Αν ο Πολάνσκι κερδίζει (όπως έγινε τελικά), ο ερευνητής δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να ενταχθεί στο κόμμα.

Για τον Chris Shaw, η τρέχουσα πρόταση του Πράσινου Κόμματος δεν είναι πλέον επαρκής. «Αυτό του είδους οι φιλοδοξίες, που έχουν ως στόχο να κατευνάσουν τους κεντρικούς και τους Συντηρητικούς στις αγροτικές περιοχές, έχουν ως αποτέλεσμα την αποπολιτικοποίηση της κλιματικής αλλαγής, μετατρέπονται σε ένα τεχνοκρατικό ζήτημα – μιλάμε για αντλίες θερμότητας, όχι για συγκεκριμένα θέματα που τους ανθρώπους».

Σε μια εποχή που η βρετανική ακροδεξιά έχει υποσχεθεί να «βάλει τέλος» στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ο Shaw πιστεύει ότι ο στόχος ενός οικολαϊκού/ ικιστικού κινήματος θα ήταν να «μετατοπίσει το παράθυρο του Overton» (δηλ. διεύρυνση ή μετατόπιση των ορίων της δημόσιας συζήτησης), που αντιπροσωπεύει το πεδίο του αποδεκτού στην πολιτική. «Δεν υπάρχει για την κλιματική αλλαγή χωρίς πιο ισότιμη κοινωνία, και επί του παρόντος δεν διατίθεται το κοινωνικό γεγονός για να λάβουμε λύση τις σωστές αποφάσεις. Πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στους πολίτες — στη στέγαση, στα παιδιά, στην υγεία, στην ισότητα — και στη συνέχεια να λάβουμε μέτρα για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής».

«Η αριστερά θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική αν ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο»
Αυτή η λαϊκή υποψηφιότητα, που εξέπληξε το κόμμα, εγείρει πολλά ερωτήματα: ο Πολάνσκι δεν είναι βουλευτής, δεν έχει έδρα στο Γουέστμινστερ και θα μπορούσε να βρεθεί σε αντίθεση με τους εκλεγμένους. βουλευτές – ιδίως όσον αφορά το κύριο σημείο διαφωνίας τους, καθώς προτείνει την έξοδο από το ΝΑΤΟ.

Επιπλέον, η λαϊκιστική του δεν πείθει όλους και θα μπορούσαμε να απομακρύνουμε ορισμένους παραδοσιακούς υποστηρικτές των Πρασίνων. «Η αριστερά θα πρέπει λοιπόν να είναι πολύ προσεκτική αν ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο, γιατί αυτό μπορεί να οδηγήσει σε επικίνδυνες κοινωνικές προτάσεις», προειδοποιεί ο Νιλ Κάρτερ.

καθώς και άλλοι έχουν ειδικούς εντοπιστεί το ίδιο κενό στα αριστερά και οι ψήφοι ενδέχεται να διασκορπιστούν. Ο πρώην ηγέτης του Εργατικού Κόμματος Τζέρεμι Κόρμπιν πρέπει να επισημοποιήσει το φθινόπωρο με την ίδρυση του νέου του κόμματος – ένας σχηματισμός τον οποίο ο Πολάνσκι έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί.

Το Πράσινο Κόμμα της Αγγλίας και της Ουαλίας ανανεώνει τον εγκέτη του κάθε δύο χρόνια, και οι προκριματικές εκλογές είχαν ήδη αναβληθεί λόγω των κοινοβουλευτικών εκλογών του 2024, μειώνοντας έτσι τον χρόνο που απομένει μέχρι την επόμενη προεκλογική εκστρατεία. Αυτό που θα επιτρέψει στα μέλη να κρίνουν, αρκετά νωρίς, εάν μια αλλαγή τόνου ήταν ή ευπρόσδεκτη.