Ανηφόρισα για Μόναχο μη χάσω το Oktoberfest. Φυσικά πήγα σαν άνθρωπος, όχι σαν το σπασίκλα τον Καιρίδη. Ταξίδεψα με το πάσο μου. Πήρα τραίνο για να δω την εξοχή. Και κατέληξα τύφλα ένα βράδυ με πικρή μπύρα και λουκάνικα, σε κάτι τουριστικά στενάκια. Έχουν κι οι Πυθίες το δικαίωμα να το ρίχνουν λίγο έξω νομίζω αυτές τις μεγάλες νύχτες του Βορρά.
Είδε Χριστιανοκοινωνιστές
Τώρα ο βουλευτής Καιρίδης, τι να πω. Σηκώνω τα χέρια ψηλά. Έκανε μονοήμερη Αθήνα-Μόναχο-Αθήνα, δεν ήπιε γουλιά μπύρα, και φυσικά την έβγαλε με τοστ είμαι σίγουρη. Έβγαλε και φωτογραφία πρωί-πρωί με το μετρό και τον προαστιακό στο αεροδρόμιο του Μονάχου. Πήγε για μια μέρα, φιλοξενούμενος από το Hanns Seidel Stiftung των Χριστιανοκοινωνιστών, για ανταλλαγή απόψεων λέει, για την πορεία της Ευρώπης μετά τις γερμανικές εκλογές.
Καταξοδεύτηκε ο Χριστιανοκοινωνιστής έχω να πω. Ο δε βουλευτής βορείων της ΝΔ, κατενθουσιασμένος βρήκε την ευκαιρία να μας θυμίσει γιατί δεν θα γίνουμε ποτέ Βαυαρία: «Η Βαυαρία κυβερνιέται από τον πόλεμο και μετά από τους συντηρητικούς Χριστιανοκοινωνιστές, το αδελφό κόμμα των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών. Αρχικά ήταν η πιο φτωχή και πιο αγροτική περιοχή της Δυτικής Γερμανίας. Σήμερα είναι το πλουσιοτερο κρατιδιο της. Η αντίστιξη με την πρώην Ανατολική Γερμανία παραμένει πολύ έντονη, παρά τα δισεκατομμύρια που επένδυσε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση στην ανατολή. Η Βαυαρία, που δεν κυβερνήθηκε ποτέ από την Αριστερά, πέτυχε περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Γερμανίας. Ελεύθερη αγορά με πλούσια χρηματοδοτούμενη, από την ανάπτυξη, κοινωνική προστασία. Το συμπέρασμα δικό σας...», έγραψε. Αν είναι να πηγαίνουμε Μόναχο αυθημερόν, χωρίς Oktoberfest, μη σώσουμε κύριε Καιρίδη μας να γίνουμε Βαυαρία.
Έρχεται η πράσινη Βούλα
Μένοντας στο Βορρά, όχι τον σνομπ του Μονάχου, το Βορρά των Πρασίνων που έχουν κεντρικό ρόλο στο σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία, ενημερώνω ότι αυτή την εβδομάδα έρχεται στην Αθήνα κλιμάκιο ευρωπαίων πρασίνων. Η Βελγίδα Evelyne Huytebroeck, συμπρόεδρος και η Βούλα Τσέτση, μέλος της Επιτροπής του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, καταφτάνουν την Παρασκευή στην πόλη που γέννησε τη δημοκρατία, για να δουν τι σώζεται, (αν σώζεται), από τον χώρο αυτό. Το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα ιδρύθηκε στη Ρώμη το 2004 και σήμερα που μιλάμε περιλαμβάνει επτά κόμματα (μεταξύ των οποίων σε Βέλγιο, Αυστρία, Ιρλανδία, Φινλανδία, Σκωτία) σε ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Και περιμένουμε Γερμανία. Φυσικά οι Γερμανοί Πράσινοι προϋπήρχαν και θαυματουργούσαν. Με το μικρό, αλλά δυναμικό 7% το 1998 μάλιστα, συγκυβέρνησαν με Σρέντερ, ενώ ο ηγέτης τους, Γιόσκα Φίσερ ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών. Ο ροκ 70’ αρης, ως Πυθία, το 2018 δήλωνε πως η Ευρώπη, πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι λόγω των διεθνών γεωπολιτικών ανακατατάξεων είναι μόνη, αφού η ευρω-ατλαντική τάξη πραγμάτων κλονίζεται. Κλείνει η παρένθεση.
Ποιους θα δει;
Το ερώτημα ποιους θα δει η Βούλα, πλανιέται στην υγρή ατμόσφαιρα της Αθήνας. Θα δει δύο σχήματα λοιπόν. Το ένα που κρατάει τυπικά την σφραγίδα των πάλαι ποτέ Οικολόγων Πράσινων, (οι δύο πρώην υπουργοί στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, κ.κ. Γιάννης Τσιρώνης και Γιώργος Δημαράς). Και τους Πράσινους: Γιάννης Παρασκευόπουλος, Νίκος Χρυσόγελος, Θανάσης Γούναρης, Κώστας Λουκέρης, Μιχάλης Τρεμόπουλος, Μαρία Καβούρη. Οι τελευταίοι έχουν υποβάλλει αίτημα να μπούνε μέσα στους Ευρωπαίους Πράσινους ως παρατηρητές. Επίσης έχουν προτείνει ένα Φόρουμ διαλόγου με την Πράσινη Αριστερά, το Κόμμα για τα Ζώα, αλλά και τους Οικολόγους Πράσινους (Τσιρώνης, Δημαράς κι ότι άλλο έχει μείνει).
Δημοσκοπήσεις
Στις δημοσκοπήσεις που κυκλοφορούν υπάρχει ένα μικρό, αλλά ευδιάκριτο 1,1% στο χώρο. Οπότε δημιουργούνται ελπίδες. Δίπλα σ’ αυτά, αλλά χωρίς την Βούλα, υπάρχει και το Πράσινο Κίνημα του Κώστα Καλογράνη και της Ρίας Ακρίβου που συνομιλεί με την Σοσιαλιστική Προοπτική (Γρηγόρης Ζαρωτιάδης) και την Πράσινη Αριστερά (Θράσσος Φωτεινός).