Και πάλι, μια μεγάλη καταστροφή εκτυλίσσεται στη Συρία. Η ξαφνική ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ για την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη βόρεια Συρία έδωσε στον πρόεδρο της Τουρκίας Ερντογάν την ευκαιρία να στρέψει τις ένοπλες δυνάμεις του να εισβάλουν στη Συρία και να φέρουν έτσι στη χώρα και στην ευρύτερη περιοχή περαιτέρω χάος, αιματοχυσία και ανθρώπινη δυστυχία.
Αυτό δεν είναι μόνο ένα χαστούκι στο πρόσωπο του κουρδικού λαού, του οποίου οι δυνάμεις έχουν αποδειχθεί καθοριστικές για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους Daesch και οι οποίοι τώρα βρίσκονται σε άμεσο κίνδυνο, είναι επίσης εξαιρετικά επικίνδυνο για όλους τους κατοίκους της βόρειας Συρίας και τα 2 εκατομμύρια πρόσφυγες τους οποίους ο Πρόεδρος Ερντογάν απείλησε να στείλει πίσω στη Συρία.
Μπροστά στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την Τετάρτη 9 Οκτωβρίου, η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ Mogherini καταδίκασε έντονα τη στρατιωτική δράση της Τουρκίας στο όνομα όλων των κρατών μελών της ΕΕ. Υπάρχουν, επίσης, επικριτικές φωνές σε όλο τον κόσμο που καταγγέλλουν αυτή την μονομερή ενέργεια που έχει σημαντικές ανθρωπιστικές συνέπειες και επιπτώσεις στην ασφάλεια. Οι Υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ πρέπει να καταδικάσουν σθεναρά αυτή τη στρατιωτική επίθεση ως παραβίαση του διεθνούς δικαίου, να προειδοποιήσουν ενάντια στα σχέδια αναγκαστικής μετακίνησης πληθυσμού – που είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και να ζητήσουν την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων καθώς και να σχεδιάσουν τα απαραίτητα μέτρα που πρέπει να λάβει η ΕΕ κατά της Τουρκίας, που να είναι ανάλογα με τη σοβαρότητα αυτής της πράξης.
Ωστόσο, μόνο οι προειδοποιήσεις ή οι καταδίκες δεν θα εμποδίσουν τον Πρόεδρο Ερντογάν να παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο και να προκαλεί περαιτέρω χάος σε μια ερειπωμένη χώρα. Η ΕΕ πρέπει να χρησιμοποιήσει ολόκληρο το φάσμα των μέσων που διαθέτει, όπως διπλωματία, εμπορική και οικονομική συνεργασία για να αποφευχθεί αυτή η καταστροφή. Κατ’ αρχάς, η ΕΕ θα πρέπει να αναστείλει αμέσως την εξαγωγή όπλων και την παροχή βοήθεια σε θέματα ασφαλείας από τα κράτη μέλη της προς την Τουρκία.
Η ΕΕ έχει, επίσης, μεγάλη ευθύνη για τους Σύριους πρόσφυγες που βρίσκονται ακόμα στην Τουρκία, καθώς σχεδίασε τη συμφωνία κρατών μελών της ΕΕ με την Τουρκία με τρόπο ώστε να εμποδίσει την είσοδο των προσφύγων στο έδαφος της ΕΕ. Συνεπώς, οι πρόσφυγες της Συρίας παγιδεύονται στην Τουρκία, κι εξαρτώνται από την προστασία που προσφέρει η τουρκική κυβέρνηση. Η απειλή του Ερντογάν για αναγκαστική μεταφορά τους στη Συρία δείχνει ότι οι πρόσφυγες δεν μπορούν πλέον να βασίζονται στις τουρκικές αρχές. Βρίσκονται σε μια πολύ ευάλωτη και μη ασφαλή κατάσταση. Συνεπώς, η ΕΕ και τα κράτη μέλη της θα πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη τους και να διασφαλίσουν την προστασία των προσφύγων, ενισχύοντας τα μέτρα επανεγκατάστασης τους (resettlement) και μεταφοράς (evacuating) τους σε πραγματικά και βιώσιμα ασφαλείς τόπους. Δεν μπορούμε να περιμένουμε και να δούμε άλλη μία καταστροφή να συμβαίνει στη Συρία, αφήνοντας τους λαούς της Συρίας μόνους.