PRESS PUBLICA
http://www.presspublica.gr
3 Ιουλίου 2015
Του Νίκου Χρυσόγελου
Συμπροέδρου των ΠΡΑΣΙΝΩΝ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Πρώην ευρωβουλευτή των Πράσινων
www.chrysogelos.gr
www.facebook.com/nikos.chrysogelosb
Η επόμενη μέρα θα έχει πολύ πόνο και χάος όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Γιατί έχουμε μπει σε μια μεγάλη περιπέτεια χωρίς να συζητάμε πολιτικά. Για άλλη μια φορά δεν θα συζητήσουμε πολιτικά ως κοινωνία αλλά θα ψηφίσουμε με βάση το συναίσθημα, οργή (ΟΧΙ), φόβος (ΝΑΙ). Καμία ουσιαστική συζήτηση, πλήρης απουσία στρατηγικής, ιδιαίτερα από την κυβέρνηση που έχει και την ευθύνη των πρωτοβουλιών.
Η χώρα αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα και πριν τα Μνημόνια. Η κρίση δεν ξεκίνησε το 2009. Ήδη το 2007-2008 είχε προστεθεί ένα τεράστιο έλλειμμα και επιπλέον χρέος 30 δις μέσα σε ένα χρόνο. Το ασφαλιστικό σύστημα πήγαινε για κατάρρευση το 2011, αλλά οι πολιτικές δυνάμεις αποφάσισαν να αποκρύψουν το γεγονός. Οι υποσχέσεις ότι λεφτά υπάρχουν κάλυψαν οποιαδήποτε άλλη φωνή μιλούσε για την εντεινόμενη κρίση.
Η χώρα είχε πραγματικά προβλήματα – όχι μόνο δημοσιονομικά αλλά και παραγωγικού μοντέλου, αναποτελεσματικού κράτους, αποτυχημένου κοινωνικού συστήματος, καταστροφικής ως προς το περιβάλλον πολιτικής και πριν το 2009. Έπρεπε να τα αντιμετωπίσει.
Οι κυρίαρχες δυνάμεις επιδίωξαν να συμμαζέψουν τα δημοσιονομικά εκτοξεύοντας το κοινωνικό και οικονομικό / οικολογικό χρέος. Ανεργία στο 27%, ύφεση πάνω από 25%, κατάρρευση της διοίκησης, υποβάθμιση του κοινωνικού συστήματος που ήταν έτσι κι αλλιώς αναποτελεσματικό και άδικο. Η πολιτική που ακολουθήθηκε με ευθύνη της τρόικα και με ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων ήταν καταστροφική και βασίζονταν σε λάθος υποθέσεις και προκάλεσε τεράστιες παρενέργειες, όπως διαπίστωσε και το Ευρωκοινοβούλιο με 2 εκθέσεις τους στις 13/3/2014. Έπρεπε να αλλάξει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να αντισταθεί στα μέτρα αλλά δεν αντέτεινε ένα διαφορετικό σχέδιο για την αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων. Γι αυτό φτάσαμε στο ίδιο καταστροφικό αποτέλεσμα αν και είχαν κυριαρχήσει τα συνθήματα ενάντια στην λιτότητα. ΚΑΙ η νέα κυβέρνηση δεν προετοίμασε ένα εναλλακτικό, διαφορετικό σχέδιο αλλά δημιούργησε ψευδαισθήσεις ότι η κατάργηση της λιτότητας θα γίνει στη βάση των συνθημάτων.
Το αποτέλεσμα είναι ότι το σχέδιο της κυβέρνησης ήταν εξίσου καταστροφικό και βασίζονταν στην υπερ-φορολόγηση, στις ιδιωτικοποιήσεις και οδηγούσε σε μεγαλύτερη ύφεση. Δεν θα πέρναγε από τη Βουλή και γι αυτό πήγαμε στο “δημοψήφισμα”.
Τώρα κινδυνεύουμε να επανέλθουμε στα δημοσιονομικά προβλήματα (έλλειμμα, χρέος, έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου) και να γίνουν τρομακτικά ΚΑΙ τα οικονομικά – κοινωνικά προβλήματα που δημιουργήθηκαν λόγω λιτότητας. Κάθε βδομάδα που περνάει προσθέτει την ανάγκη για μέτρα 4 δις Ευρώ / βδομάδα, άρα μέτρα ύψους πλέον πάνω από 20 δις, όταν στις αρχές του χρόνου μιλούσαμε για μέτρα ύψους 1 δις. Αλλά στο μεταξύ η ανεργία θα εκτοξευθεί, οι κλειστές για μήνες τράπεζες θα προκαλέσουν κατάρρευση της οικονομίας. Η χώρα κινδυνεύει είτε με ΟΧΙ είτε με ΝΑΙ θα οδηγηθεί σε χάος.
Το ΟΧΙ θα οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη μέσα σε 1 μήνα. Εκπροσωπείται από δυνάμεις που κάποτε ήταν ανταγωνιστικές μεταξύ τους, τώρα όμως στο ίδιο μπλοκ είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΑΝΑΡΣΥΑ, η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, το ΕΠΑΜ, οι ΑΝΕΛ και μέρος των αναρχικών.
Το ΝΑΙ δεν είναι η εύκολη απάντηση στην διάλυση της χώρας, γιατί δεν έχει συμφωνηθεί τι πρέπει να γίνει για να βγούμε από την κρίση. Δεν είναι εύκολο γιατί με αυτό συντάσσονται και δυνάμεις που ευθύνονται ΚΑΙ για την κρίση ΚΑΙ για την χρεοκοπία της χώρας.
Προϋπόθεση για να βγούμε από την κρίση, με πολύ επώδυνο έτσι κι αλλιώς τρόπο, είναι ένα διαφορετικό ΝΑΙ, που σημαίνει ΝΑΙ στις αλλαγές που απαιτούνται στη βάση ενός οικολογικού, οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού σχεδίου. Ένα ΝΑΙ για να σαρωθεί και όλο το παλιό πολιτικό σύστημα, από την δεξιά μέχρι την αριστερά, για να φέρει στο προσκήνιο νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις. Γι αυτό όμως δεν γίνεται λόγος στην κοινωνία και στην πολιτική.
Σε κάθε περίπτωση μπαίνουμε σε μια πολύ μεγάλη περιπέτεια από την οποία δεν θα βγούμε εύκολα αφού η ζημιά στην οικονομία θα είναι τεράστια επιστρέφοντας στο σημείο συναγερμού από όπου ξεκίνησε η ραγδαία απαξίωση της χώρας αλλά και η κοινωνία θα είναι βαθιά διχασμένη, με το μίσος να κυριαρχεί. Η όποια συμφωνία δεν θα ολοκληρωθεί πριν τον Σεπτέμβριο αφού κανένα κοινοβούλιο δεν θα συνεδριάσει με καλή διάθεση μέσα στο καλοκαίρι για να ψηφίσει ένα νέο πακέτο ύψους 40-50 δις Ευρώ κατ’ ελάχιστο. Ποιος πιστεύει λοιπόν ότι είτε με το ΝΑΙ είτε με το ΟΧΙ θα είναι εύκολα τα πράγματα; Απλώς με το ΟΧΙ ενισχύουμε τα επιχειρήματα όσων πράγματι θέλουν πλέον να μας πετάξουν έξω.
Αν η κυβέρνηση είχε κάποιο καλύτερο σχέδιο θα το παρουσίαζε, δεν θα μπαίναμε στην περιπέτεια μεγαλύτερου διχασμού για κάτι που δεν υπάρχει (γιατί προφανώς το σχέδιο που έχει μπει στο δημοψήφισμα δεν υπάρχει). Δεν φαντάζομαι να είναι θέμα δημοψηφίσματος το αν είμαστε ή όχι περήφανος λαός!
Πάντως, αν έχει ακόμα κάποια σημασία, ως ΠΡΑΣΙΝΟΙ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ λέμε ένα διαφορετικό ΝΑΙ στις αλλαγές που απαιτούνται στη χώρα.