Ο αγωγός μεταφοράς ορυκτού φυσικού αερίου East Med από την Αν. Μεσόγειο στην  Ευρώπη ΔΕΝ θα περάσει (αν ποτέ υπάρξει ) από την γειτονιά μας. Ήταν σχεδόν σίγουρο από την αρχή αλλά η προηγούμενη και η σημερινή κυβέρνηση “πουλούσαν” φύκια για μεταξωτές κορδέλες, Πρόκειται για άλλη μια χαρακτηριστική περίπτωση εντελώς λανθασμένων σχεδιασμών στρατηγικού μάλιστα χαρακτήρα.

Το σχέδιο να περάσει αυτός ο αγωγός από την Κύπρο, και την Κρήτη για να καταλήξει το φυσικό αέριο από την Αν. Μεσόγειο στην Ιταλία και στην Ευρώπη μας έλεγαν “ήταν τεράστιας στρατηγικής σημασίας για γεω-πολιτικούς και οικονομικούς λόγους”.

Απέκρυψαν βέβαια ότι θα ήταν ένα καταστροφικό για το κλίμα και το περιβάλλον σχέδιο αλλά και ότι δεν μπορούσε να είναι οικονομικά βιώσιμο (τεράστιο κόστος και με σοβαρά τεχνικά προβλήματα).

Όμως πάνω σε αυτό το ασταθές και υπερφίαλο “σενάριο” ξεκίνησαν οι αντιπαραθέσεις με την Τουρκία για την οριοθέτηση της ΑΟΖ. Και φτάσαμε ως χώρα να σχεδιάζουμε να αγοράσουμε όπλα και υπηρεσίες που θα φτάσουν ίσως τα 20 δις μέσα στα επόμενα χρόνια, σε μια περίοδο μάλιστα που η μείωση στο ΑΕΠ έχει φτάσει σε αδιανόητα επίπεδα λόγω της πανδημίας, ένα 30% των επιχειρήσεων δεν θα μπορούν να ανοίξουν γιατί δεν θα υπάρχουν οικονομικά εργαλεία για τηn διάσωσή τους και η ανεργία ίσως φτάσει στο 25%!!!! Κι όμως ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ για να αγοράσουμε αεροπλάνα, φρεγάτες, πυραύλους και ότι κυκλοφορεί στην πιάτσα!!!!!

Όμως Ισραήλ και Αίγυπτος προσγειώνουν το σχέδιο σε μεταξύ τους συνεργασία κι αφήνουν απέξω Ελλάδα και Κύπρο. Παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, γι αυτό το λόγο πάει εσπευσμένα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών στην Αίγυπτο. Οι δύο χώρες προσπαθούν να αξιοποιήσουν υπάρχουσες εγκαταστάσεις τους γιατί η κατασκευή νέων αγωγών και υποδομών δεν θα προλάβει να φέρει “ορυκτό φυσικό αέριο” στον αγωγό και θα είναι έτσι κι αλλιώς πολύ ακριβή υπόθεση.

Οι εξελίξεις στα θέματα του κλίματος και η πίεση να σταματήσει η ΕΕ να χρηματοδοτεί νέα έργα ορυκτών καυσίμων (12 από τα σχέδια που προωθεί η Ελλάδα μέσα στη λίστα των “Κοινοτικού Ενδιαφέροντος Έργων” αφορούν νέα έργα για ορυκτά καύσιμα και αυτά είναι πολύ πιθανόν να κοπούν στην επόμενη αναθεώρηση της λίστας, κάτι που σημαίνει στοπ και σε ευρωπαϊκούς πόρους για τα έργα αυτά.

Επιβεβαιώνεται ότι η χώρα μας (με ευθύνη όχι μόνο της σημερινής κυβέρνησης ΝΔ αλλά και της προηγούμενης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) ακολουθεί μια λανθασμένη στρατηγική ως αντίβαρο στις επιδιώξεις Ερντογάν. Πρώτα κάνει ότι είναι δυνατόν να βγουν στην επιφάνεια όλα τα σύνδρομα και οι φόβοι του Ερντογάν (για αποκλεισμό από τα “ενεργειακά σχέδια”, μέτωπο εναντίον του με – προσωρινούς – εχθρούς του κ.ά.), πραγματικοί ή ως δικαιολογία απέναντι στο εσωτερικό αλλά και το διεθνές ακροατήριο. Και μετά η χώρα βρίσκεται να έχει εξαντλήσει τα στρατηγικά της χαρτιά και να έχει βρεθεί απροετοίμαστη για κάτι που τουλάχιστον εμείς οι Πράσινοι το έχουμε τονίσει πολλάκις γιατί ήταν θέμα απλής λογικής.

Όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου συναίνεσαν στην προώθηση του Μαύρου Σχεδίου (έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων) αντί του Πράσινου Σχέδιο στην Αν. Μεσόγειο.

Πρώτα η Κύπρος, μετά και η Ελλάδα άνοιξαν το θέμα των ερευνών και εξορύξεων υδρογονανθράκων στην Αν. Μεσόγειο. Όμως ήταν φανερό ότι αυτό – χωρίς μάλιστα επίλυση του Κυπριακού και δημιουργώντας κοινό “μέτωπο” με άλλες χώρες που εκείνη την περίοδο είχαν κάκιστες σχέσεις με την Τουρκία, – θα εκνεύριζε τον Ερντογάν και την Τουρκία εκλαμβάνοντας το ως κίνηση απομόνωσης της χώρας του. Ένας εξαγριωμένος Ερντογάν είναι όμως ένας επικίνδυνος “αντίπαλος” γιατί θα διεκδικήσει αυτά που νομίζει ότι του ανήκουν με κάθε μέσο, και κυρίως με επίδειξη δύναμης, όπως και το έπραξε. Είχε κανείς αμφιβολία ότι η υπόθεση “υδρογονάνθρακες” θα δημιουργούσε επιπλέον θέματα ασφάλειας αντί να προωθήσει την ειρήνη και την ασφάλεια των κοινωνιών σε μια ταραγμένη περιοχή με ήδη πολλές εντάσεις και συγκρούσεις να αποτελούν το εύφλεκτο υλικό για την έκρηξη που ακολούθησε;

Η κλιμάκωση των κινήσεων ένθεν και ένθεν μας έφερε στα όρια πολεμικής κρίσης (ηθελημένα ή από ατύχημα).

Όμως τα δύο “μεγάλα κόμματα” κάνουν και ένα άλλο στρατηγικό λάθος, ο εχθρός του εχθρού μας δεν σημαίνει ότι είναι και ο καλύτερος φίλος μας. Ιδού τα προβλήματα στην δημιουργία της (αντι-τουρκικής ή ¨φιλελληνικής) συμμαχίας:

Η σύνδεση μάλιστα των εξορύξεων με γεω-στρατηγικά θέματα σε μια εποχή που οργανώνεται – το αργότερο ως το 2050 -η έξοδος συνολικά από τα ορυκτά καύσιμα και οι μεγάλες εταιρίες πετρελαίου και ορυκτού φυσικού αερίου κλονίζονται, αποδεικνύεται ως η εντελώς άστοχη στρατηγική. Το πιο πρόσφατο σοβαρό χτύπημα στα σχέδια αυτά έρχεται με την απόφαση του νέου Αμερικανού προέδρου να σταματήσει πλέον κάθε νέα εξόρυξη υδρογονανθράκων στο θαλάσσιο περιβάλλον. Παρόμοια προβλήματα όμως αντιμετωπίζουν και στην Ευρώπη οι αντίστοιχες εταιρίες (στην Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία κ.ά.)

Έστω και στο 12 παρά 5, η χώρας μας – μέσα από ένα σοβαρό πολιτικό διάλογο – πρέπει να διαμορφώσει μια ΝΕΑ στρατηγική τόσο για τα γεω-στρατηγικά της συμφέροντα όσο και για την προστασία του κλίματος, του περιβάλλοντος και των συμφερόντων των πολιτών της περιοχής που θα προωθεί την αντιμετώπιση των ελληνικο-τουρκικών σχέσεων μέσα στο πλαίσιο των Ευρω-Τουρκικών σχέσεων, με δεσμεύσεις και όρους για το πώς μπορεί να υπάρχει μια ενισχυμένη συνεργασία Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης. Θα μπορούσαμε να “εξηγήσουμε” στον Ερντογάν ότι μπορούμε να είμαστε οι καλύτεροι σύμμαχοι της χώρας του για την βελτίωση των σχέσεων αυτών υπό όρους

(α) σχέσεις καλής γειτονίας

(β) αποφυγή προκλήσεων έστω δοκιμαστικά για τα επόμενα 5 χρόνια και πάγωμα εκείνων των “επιθετικών” εξοπλιστικών προγραμμάτων που θα έκαναν την άλλη χώρα να θεωρεί ότι απειλείται

(γ) ενίσχυση των διερευνητικών συνομιλιών για επίλυση των διμερών ζητημάτων και δέσμευση ότι όπου δεν μπορούν να επιλυθούν διμερώς προσφεύγουμε στο Διεθνές Δικαστήριο

(δ) πάγωμα όλων των σχεδίων για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων στην Αν. Μεσόγειο και το Αιγαίο

(ε) Δημιουργία ενός Φόρουμ για ένα Πράσινο Σχέδιο για την Ανατολική Μεσόγειο όπου θα είναι υπό την αιγίδα της ΕΕ, του Προγράμματος του ΟΗΕ για το Περιβάλλον / Μεσογειακό Σχέδιο Δράσης (UNEP/MEP) και της Ευρω-Μεσογειακής ΄Ένωσης. Σε αυτό θα πρέπει να συμμετάσχουν όχι μόνο εκπρόσωποι των κυβερνήσεων αλλά και των κοινοβουλίων, της κοινωνίας των πολιτών, των πανεπιστημίων και των πράσινων επιχειρήσεων. Με στόχο ένα σχέδιο Δίκαιης Πράσινης Μετάβασης και Συνεργασίας που θα είναι win-win για όλα τα κράτη και τις κοινωνίες της περιοχής. Το Φόρουμ αυτό θα πρέπει να αντικαταστήσει το Φόρουμ για το (ορυκτό) Φυσικό Αέριο.

(στ) επίλυση του Κυπριακού στη βάση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και όσων έχουν συμφωνηθεί στο Κραν – Μοντανά (πριν την διακοπή των συνομιλιών)

Χρειαζόμαστε ένα ρεαλιστικό και αποτελεσματικό σχέδιο που θα υπερασπίζει τα ελληνικά συμφέροντα χωρίς να εξαγριώνει τον γείτονα ή να οδηγεί στην μία αποτυχία ή διάψευση μετά την άλλη, αλλά αντιθέτως θα τον δεσμεύει σε μια σχέση καλής γειτονίας μέσα από τις Ευρω-Τουρκικές Σχέσεις και συνεργασίες που στρέφονται  (πράσινη συμφωνία) και όχι προς ένα παρελθόν που έτσι κι αλλιώς καταρρέει

#EastMed #ειρήνη #greentransition #Ελλάδα #Τουρκία #Ερτνογάν #κυβέρνηση #Μητσοτάκης #Τσίπρας #ΝΔ #ΣΥΡΙΖΑ #ΠΡΑΣΙΝΟΙ #κλίμα #GreenDeal for #EastMediterranean