Όταν πριν από μερικά χρόνια οι επιστήμονες και οι οικολόγοι προειδοποιούσαμε ότι η κλιματική αλλαγή μετακινεί -μεταξύ άλλων – τις ζώνες των ασθενειών πολλοί θεωρούσαν ότι είναι “οι γνωστές κινδυνολογίες των οικολόγων”. Πολλοί διεθνείς οργανισμοί. μεταξύ των οποίων και η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (Π.Ο.Υ.),προειδοποιούν για τις σημαντικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην υγεία και στα δημόσια οικονομικά της υγείας, . Μία από τις προβλέψεις ήταν ότι στο δικό μας εύκρατο κλίμα θα μετακινηθούν ασθένειες όπως ο ιός του Δυτικού Νείλου, επειδή η θερμοκρασία ανεβαίνει και τα κουνούπια επιβιώνουν περισσότερο αλλά και – μέσω των αεροπορικών πτήσεων και των μετακινήσεων – εγκαθίστανται κοντά στα αεροδρόμια πρώτα και μετά εξαπλώνονται.

Ίσως δεν έχουν συνειδητοποιήσει πολλοί ότι μπαίνουμε σε μια εποχή αυξημένης επικινδυνότητας λόγω κλιματικής αλλαγής. Το θέμα της κλιματικής αλλαγής αλλάζει τα πάντα: οικονομία, υγεία, γεωργία, ενέργεια, κοινωνικές πολιτικές, τεχνικές υποδομές, μετανάστευση, περιβάλλον, δάση, υδατικοί και φυσικοί πόροι…

Στην ελληνική πολιτική σκηνή είναι όμως απλώς μια φτηνή δικαιολογία όταν συμβαίνει μια καταστροφή, που αμέσως μετά ξεχνιέται. Αντί να επανασχεδιάσουμε τα πάντα λαμβάνοντας υπόψη την κλιματική αλλαγή. Αντί να επισπεύσουμε την αλλαγή της οικονομίας που σήμερα δημιουργεί το πρόβλημα, αντί να αλλάξουμε το καταναλωτικό μοντέλο, αντί να προσαρμόσουμε τις υποδομές στην νέα πραγματικότητα αλλά και σε αυτά που έρχονται τα επόμενα χρόνια, διαχωρίζουμε την συζήτηση: φόβος για την “φύση που εκδικείται (ηλίθια αντίληψη πιστεύω, δεν είναι η φύση που εκδικείται αλλά ο άνθρωπος και οι επιλογές του που δημιουργεί το πρόβλημα και εισπράττει τις επιπτώσεις) από τη μία, και συνέχιση του ίδιου μοντέλου από την άλλη (σαν να μην συμβαίνει τίποτα). Το πιο χαρακτηριστικό είναι οι κατά καιρούς φούσκες της κυβέρνησης για την κλιματική αλλαγή, το γεγονός ότι ο Κ. Μητσοτάκης θυμάμαι (ανάλογα πως ξύπνησε) ότι ήταν στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής, ενώ ο τομέας ποιότητας ζωής και περιβάλλοντος του ΚΙΝΑΛ προτρέπει “γρήγορη εκμετάλλευση των υδρογοναθράκων πριν αναγκαστούμε να σταματήσουμε την εξόρυξή τους!!!!!!!”, ενώ κάμποσοι έχουν αναγάγει το κλίμα και τις ΑΠΕ ως την μεγαλύτερη “συνωμοσία του κεφαλαίου!

Ο Nicolas Hulot, N_Hulot παραιτήθηκε από υπουργός περιβάλλοντος και αλληλεγγύης στη Γαλλία γιατί θεωρούσε ότι δεν γίνονταν πολλά – αν και ο Γάλλος πρόεδρος έχει αναλάβει πρωτοβουλίες για το κλίμα – και ζήτησε να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις.

Δεν μπορώ να μην σχολιάσω – κατά αντιπαράθεση – τις δηλώσεις του Σωκράτη Φάμμελου (αναπλ υπουργός περιβάλλοντος, μου είναι συμπαθής κατά τα άλλα) ότι η Ελλάδα πρωτοστατεί στις περιβαλλοντικές συμφωνίες διεθνώς! Μήπως ζω/ζούμε σε άλλη χώρα που πρωτοστατεί στην ενεργειακή μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στην εξοικονόμηση και στις ΑΠΕ, στην ανακύκλωση, στην προστασία της βιοποικιλότητας, στην πράσινη οικονομία, στην προστασία των δασών, στην απεξάρτηση της γεωργίας από τα χημικά, στην ενθάρρυνση της μετακίνησης με μαζικά μέσα μεταφοράς- ποδήλατα, στην ενσωμάτωση τελικά της κλιματικής και οικολογικής διάστασης (και της κοινωνικής) σε όλες τις πολιτικές, και δεν το έχω καταλάβει;