Απόφαση του Συμβουλίου 28.6.2023

Ένας απολογισμός της εκλογικής καθόδου με το Πράσινο και Μωβ. 

Προτάσεις για την επόμενη μέρα

1. Το συνολικό πολιτικό σκηνικό

Το εκλογικό αποτέλεσμα δείχνει ότι από τα τρία «κυβερνητικά» κόμματα ο μεγάλος νικητής είναι η Ν.Δ., που κατάφερε αυτοδυναμία με ένα 40%, παρόλο που μπήκαν στη Βουλή και τρία ακροδεξιά κόμματα, παρά τις πυρκαγιές, τις παρακολουθήσεις, τα σκάνδαλα, τα Τέμπη κ.ά. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει να αναγεννάται ενώ σε περιδίνηση μπαίνει μετά την ήττα τουγια 2^η φορά ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαφές ότι οι πολίτες προτίμησαν πιο σταθερές και μετριοπαθείς λύσεις, φοβήθηκαν νέες περιπέτειες και αποδοκίμασαν τη λογική των θολών συνεργατικών κυβερνήσεων. Οι ψηφοφόροι του μεσαίου χώρου μετακόμισαν από τον ΣΥΡΙΖΑ προς τη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ, από τα οποία είχαν μετακινηθεί κατά την έναρξη των μνημονιακών πολιτικών.

Η ελληνική κοινωνία αλλάζει. Ενώ στα πρώτα χρόνια της πολύπλευρης κρίσης ήταν έντονα εξοργισμένη με τους πολιτικούς και τις πολιτικές, σήμερα είναι τριχασμένη:

• ένα μεγάλο τμήμα δεν θέλει νέα πειράματα, αλλά σταθερότητα και ασφάλεια,
• ένα τμήμα νιώθει πάλι οργή, ανασφάλεια και εκτός συστήματος αλλά υπό την επιρροή ανορθολογικών απόψεων (επιστροφή σε μοντέλα εθνικισμού και περιχαράκωσης, παραεκκλησιαστικές οργανώσεις κ.α.),
• ένα τμήμα αντιλαμβάνεται τα μεγάλα προβλήματα της εποχής, και είτε επιλέγει την αποχή είτε φεύγει στο εξωτερικό είτε με κριτήριο την αποτελεσματικότητα επιλέγει κάτι άλλο, που εκλέγεται.

Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας απέχει συστηματικά από τις εκλογές γιατί δεν πιστεύει ότι οι αυτές μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Τυπικά το 47,2% δεν πήγε να ψηφίσεικαι η συμμετοχή στις 25.6 έπεσε από το 60,9% στις 21.5 στο 52,8%-λιγότεροι 411.212 ψηφοφόροι, με αύξηση της συμμετοχής μόνο για τα ακροδεξιά κόμματα. Περίπου 170.000 πρέπει να βγουν από τους καταλόγους για διάφορους λόγους, όμως οι υπόλοιποι -κάπου 2.000.000 και πλέον- είναι ενεργοί. Από αυτούς 600-700.000 άνθρωποι έχουν μεταναστεύσει λίγο-πολύ μόνιμα. Πολλοί μάλλον έχουν γυρίσει την πλάτη τους προς τη χώρα, παρακολουθούν αλλά δεν πιστεύουν ότι μπορούν να επηρεάσουν τις εξελίξεις. Στους εκλογικούς καταλόγους εξωτερικού για να ψηφίσουν γράφτηκαν για διάφορους λόγους μόνο 20.000 άτομα, ψήφισαν λιγότεροι. Πρόβλημα αποτελεί το γεγονός ότι το πιο δυναμικό και δημιουργικό κομμάτι της κοινωνίας απουσιάζει πλέον από τη διαμόρφωση του μέλλοντος της χώρας. Και πολλοί από αυτούς/ες αποτελούν εν δυνάμει πράσινους ψηφοφόρους.Ενδεικτικό και ενθαρρυντικό αποτελεί το ποσοστό 1,34% των ψηφοφόρων του εξωτερικού στο Πράσινο και Μωβ.

Βεβαίως, είναι σαφής η κυριαρχία της ΝΔ στα ΜΜΕ. Και όσο και αν μοιάζει εντυπωσιακό το ποσοστό της, δηλαδή κάτι πάνω από το 40%, στην πραγματικότητα, σε σχέση με τον συνολικό πληθυσμό ενηλίκων -χωρίς να υπολογίζουμε μάλιστα εκατοντάδες χιλιάδες που δεν έχουν δικαιώματα εκλέγειν και εκλέγεσθαι- το ποσοστό αυτό αντιστοιχεί σε κάτι παραπάνω από 20% των πολιτών.

Όμως, η ΝΔ προηγείται σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες. Και τα 2 μεγάλα κόμματα παίρνουν το υψηλό ποσοστό στην ηλικιακή ομάδα 65+ αλλά η Ν.Δ. σαρώνει με 52,5% και έπονται ο ΣΥΡΙΖΑ με 17,9% και το ΠΑΣΟΚ με 14,6%. Στις ηλικίες 35-54, η Ν.Δ. πιάνει το 41,3% και ακολουθούν ο ΣΥΡΙΖΑ με κάτω του εθνικού του μ.ο. 15,6% και το ΠΑΣΟΚ, με 9,8%. Το ΚΚΕ πιάνει το μεγαλύτερο του μ.ο. όρου του 8,1%. Στην ομάδα 55-64 ετών το 42,7% επέλεξε Ν.Δ.,ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει το 2^ο μεγαλύτερο ποσοστό του με 18,6%, το ΠΑΣΟΚ έχει 12,2%, το ΚΚΕ 9,2% (επίσης το 2^ομεγαλύτερο του ποσοστό)και ακολουθεί η Ελληνική Λύση με 4%.

Στην ηλικιακή ομάδα 17-34 ετών, το 27,67% επέλεξε τη ΝΔ (πολύ μικρότερο του μ.ο. όμως και πάλι προηγείται), ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί με 20% (το μεγαλύτερο ποσοστό του αλλά και πάλι πολύ μικρότερο του 2014, με ελάχιστη διαφορά από το ΠΑΣΟΚ (19,5%), το ΚΚΕ παίρνει 9,5%, ενώ οι Σπαρτιάτες σαρώνουν για τον μ.ο. όρο τους με 9,2%.

Είναι πολύ ανησυχητική η μετάλλαξη της οργής σε ακροδεξιά ψήφο. Ένα σημαντικό ποσοστό της νεολαίας, που γνώρισε μόνο την κρίση και τους αποκλεισμούς της πανδημίας, οι «αντισυστημικοί» και οι ευρωσκεπτικιστές ευρέως φάσματος συγκέντρωσαν πάνω από 13%, ενώ ένα άλλο μέρος ενίσχυσε το ΚΚΕ, το οποίο αρνείται ταυτόχρονα την κλιματική αλλαγή και στηρίζει τον λιγνίτη.

Η ακροδεξιά έχει κύριο πρόταγμα το προσφυγικό και την πολυπολιτισμική κοινωνία. Είναι μεγάλη η μερίδα ανθρώπων κάθε ηλικίας που δεν αντιλαμβάνονται τις κοινωνίες ως ένα ζωντανό κύτταρο που αλλάζει στο πλαίσιο μεγαλύτερης συμπερίληψης, αποδοχής και σεβασμού κάθε ζωντανού πλάσματος. Πιστεύουν πως τα «περισσότερα δικαιώματα για όλους» αποτελούν απειλή για τα ήθη, τα έθιμα και τις αρχές μας. Έτσι, η αποδοχή και η ορατότητα των ΛΟΑΤΚΙ τους φαίνεται ως απειλή των πατροπαράδοτων ρόλων άντρα -γυναίκα και της πυρηνικής οικογένειας. Τα δικαιώματα προς τους πρόσφυγες φαίνεται ως απειλή προς την εθνική καθαρότητα, η συμπερίληψη των τσιγγάνων ως εκτροπή προς το έγκλημα και η αποδοχή των μειονοτήτων ως απειλή των εθνικών συνόρων. Αυτό κάνει την ψήφο στο μυαλό όσων αποφασίζουν να στραφούν στα άκρα ως λογική και χρήσιμη διότι απλά δεν πιστεύουν πως είμαστε όλοι ίσοι, αφού δεν είμαστε ίδιοι.

Επιπλέον, το «σύστημα» το εκπροσωπεί στα μάτια πολλών η Δημοκρατία που έκλεισε στη φυλακή με την ελεγχόμενη Δικαιοσύνη της έναν ασυμβίβαστο αγωνιστή. Και με τη βοήθεια της υπερ-προβολής του από τα ΜΜΕ, η ακροδεξιά αντισυστημική αντίληψη στην κοινωνία έχει συσπειρωθεί γύρω από τον Κασιδιάρη.

Με δεδομένο ότι στη Βουλή θα υπάρχουν πια δεκάδες ακροδεξιοί βουλευτές, στην πιο κρίσιμη για πολλές αποφάσεις 4ετία φαίνεται ως μια τραγωδία η πολιτική συζήτηση και το είδος των πολιτικών πρωτοβουλιών που θα αναλάβει η κυβέρνηση. Αλλά και όταν θελήσει να προχωρήσει σε μεγάλες κινήσεις, όπως η αναθεώρηση του Συντάγματος, θα μπορεί να εξασφαλίζει υπερψήφιση σε συνεργασία είτε με τμήματα της ακροδεξιάς είτε με το ΠΑΣΟΚ.

2. Το αποτέλεσμα των εκλογών για το Πράσινο και Μωβ

Το αποτέλεσμα των εκλογών για τη συμμαχία Πράσινο και Μωβ, με 15.882 ψήφους και 0,30%, ήταν πολύ κακό και δίνει την εντύπωση ότι οι πράσινες προτάσεις και ο δικαιωματισμός απορρίφθηκαν από το εκλογικό σώμα. Γι’ αυτό και είναι σημαντικές οι δυσκολίες με τις οποίες ξεκινάει η επόμενη ημέρα.

Οι εκλογές κερδήθηκαν από μία κυβέρνηση που παρήγαγε συνεχώς σκάνδαλα τον τελευταίο 1,5 χρόνο, που χτύπαγε αντισυνταγματικά το περιβάλλον, τη δημοκρατία. Και με μία αντιπολίτευση που δεν έπειθε και δεν μπορούσε να συσπειρώσει γύρω της δυνάμεις.

Τεράστια ήταν και η δεξαμενή της αποχής και του άκυρου, που υπερβαίνουν τους 4.500.000 ψηφοφόρους. Αυτοί όλοι, όμως, δεν βρήκαν κανένα λόγο να πάνε στην κάλπη να ψηφίσουν την κυβέρνηση και τη γνωστή αντιπολίτευση αλλά και κανέναν λόγο να πάνε να ψηφίσουν το Π&Μ.

Οι εκλογές αυτές έδειξαν περίτρανα και πόσο εύκολο είναι για ένα κόμμα, όταν διαθέτει δίκτυο να βγει στον αέρα για έναν μήνα μόλις και να μπει στη Βουλή.

Ως Πράσινοι, αφιερώσαμε πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια για έναν πολύχρωμο συνεταιρισμό, κάνοντας σημαντικές εκπτώσεις στο πράσινο στίγμα, κυρίως γιατί η πανδημία εμπόδισε την αυτόνομη ανάπτυξή μας, σε στελεχιακό και οικονομικό επίπεδο. Επενδύσαμε στην ενότητα του χώρου αλλά δεν την πετύχαμε κυρίως λόγω της αναξιοπιστίας των Οικολόγων Πράσινων, που έφτασαν να αποδεχτούν όλες τις πολιτικές, προγραμματικές και οργανωτικές συμφωνίες και στο τέλος – μετά από πολλές παλινωδίες- να θέσουν ως προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους να είναι αρχηγός ο συμπρόεδρός τους και να αποχωρήσουν από τη συμμαχία Π&Μ τον Δεκέμβρη του 2022.

Το αποτέλεσμα ήταν ο χώρος της Πολιτικής Οικολογίας να κατεβεί στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις με τρία διαφορετικά σχήματα και να αθροίσει ένα ποσοστό 0,85% στις εκλογές του Μαΐου (Οικολόγοι Πράσινοι-Πράσινη Ενότητα, Πράσινο Κίνημα) και 0,70% στις εκλογές του Ιουνίου (ΟΠ-ΠΕ και ΠΜ). Και παρόλο που υπήρξε αποχή, οι 15.882 ψήφοι του ΠΜ δεν μπορούν να μη συγκριθούν με τους 14.147 ψήφους που έχασαν οι ΟΠ-ΠΕ στις 25.6 σε σύγκριση με τις 21.5. Τα νούμερα σε κάθε περίπτωση είναι πενιχρά ακόμη και αν προσθέσουμε τις ψήφους του Ευ (0,33% και 17.167 ψήφοι). Σε κάθε περίπτωση, απέχουν πολύ από:

• το 3,5% των ευρωεκλογών του 2009 (964 ψήφοι) ή
• το 2,53% των εθνικών εκλογών του 2009 (173.589 ψήφοι),
• ακόμα και το 1,1% των εθνικών εκλογών του 2007 (75.502 ψήφοι)
• και το 2,93% των πρώτων εθνικών εκλογών του 2012 (185.366 ψήφοι) και των δεύτερων εκλογών του 2012 (0,88%, 54.420 ψήφοι), την τελευταία φορά που ο ενιαίος πράσινος χώρος είχε κατεβεί αυτόνομα σε εθνικές εκλογές.

Η αδυναμία κοινής εκλογικής καθόδου του χώρου λειτούργησε απωθητικά για πολλά μέλη και ψηφοφόρους.

Σημαντικοί γενικοί λόγοι, όμως, για το αποτέλεσμα είναι και:

• Η απουσία μας επί 11 χρόνια από τις εθνικές εκλογές, που συνέβαλε στο να χάσουμε ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής επαφής με τους ψηφοφόρους μας και να διακοπεί η ανανέωση της εμπιστοσύνης τους εκλογικά. Το ίδιο συνέβη και με τις τοπικές περιβαλλοντικές οργανώσεις, που χωρίς ανάλογη κεντρική στήριξη, έχασαν ένα μέρος της δυναμικής τους και της κοινωνικής τους διείσδυσης.
• Το γενικότερο πολιτικό κλίμα και τα προβλήματα που συσσώρευσαν οι παρενέργειες του πολέμου, η ενεργειακή κρίση κλπ είχαν (και έχουν) ως αποτέλεσμα την πόλωση, αλλά και την «εκτόπιση» των οικολογικών οργανώσεων εκτός του ελληνικού πολιτικού κάδρου, μιας και σε περιπτώσεις κρίσεων το περιβάλλον θεωρείται «πολυτέλεια» που κοστίζει στη τσέπη.
• Για το «Πράσινο και Μωβ» υπήρξαν και προβλήματα αναγνωρισιμότητας. Το όνομα, που επιλέχτηκε για λόγους συμβιβασμού με το Βολτ, εμφανίστηκε για πρώτη φορά, δεν μπόρεσε να καθιερωθεί και μπέρδεψε αρκετό κόσμο. Δεν είναι λίγοι αυτοί που, ψάχνοντας στις πρώτες εκλογές ένα οικολογικό ψηφοδέλτιο, διάλεξαν τους Οικολόγους Πράσινους και στη δεύτερη εκλογή το επανέλαβαν, αγνοώντας ότι κατέβαινε το Πράσινο και Μωβ. Χαρακτηριστικό είναι το ζήτημα στην ΠΕ Κοζάνης: ενώ το Πράσινο και Μωβ είχε έναν πρώην Δήμαρχο και τα πιο αναγνωρίσιμα ονόματα της οικολογίας στο ψηφοδέλτιο του, πήρε μόλις 0.50% ενώ 0.30% πήρε μια άγνωστη υποψήφια των ΟΠ.
• Χάσαμε την ευκαιρία μιας έγκαιρης υποστήριξης από τους Ευρωπαίους Πράσινους λόγω της επιμονής των ΟΠ που συμμετείχαν στη συμμαχία να διεκδικήσουν το τίτλο των ΟΠ. Και στη συνέχεια, όταν την πήραμε, δεν αξιοποιήσαμε σχεδόν καθόλου την ευρωπαϊκή υποστήριξη, παρόλο που θα μας διαφοροποιούσε από τους ΟΠ. Ενώ στις πρώτες εκλογές είχαμε μηνύματα ευρωβουλευτών, που δεν προλάβαμε να παίξουμε, στις δεύτερες εκλογές επίσης δεν έπαιξε τίποτα, ούτε στη διακαναλική συνέντευξη. Κάποιοι της συμμαχίας πίστεψαν ότι η δική τους παρουσία θα έκανε τη διαφορά, κι ενώ δεν υπήρχε σταυρός, θα τους βοηθούσε.

Για τους Πράσινους ιδιαίτερη σημασία έχουν και τα εξής:

1.Απεμπολήσαμε το brandname των Πράσινων και το πεδίο του Περιβάλλοντος, που είναι το πολιτικά εύφορο έδαφος για να προσελκύσουμε ψηφοφόρους. Αποξενωθήκαμε από το ακροατήριό μας. Νοθεύσαμε το όνομά μας και αλλοιώσαμε το χρώμα μας. Ξεθώριασε και χάθηκε το εμβληματικό χρώμα, το οποίο υιοθετεί όλη η υφήλιος διότι έχει διείσδυση στις κοινωνίες και ειδικά στη νέα γενιά.

Τα περιβαλλοντικά ζητήματα ως σημείο αναφοράς για όλα τα κοινωνικά και οικονομικά ζητήματα χάθηκαν μέσα σε μια πολυφωνία βαβέλ. Δεν ήταν μόνο θέμα καμπάνιας αλλά και των καθημερινών παρεμβάσεων των υποψηφίων των διαφόρων εταίρων.

Όπως αποδείχτηκε, η πολυσυλλεκτικότητα των σχημάτων και των υποψηφίων δεν αντιστοιχούσε σε πολυσυλλεκτικότητα ψηφοφόρων, αλλά σε μια θολή και στρεβλή εικόνα, που μπέρδεψε ακόμη και τους αλγόριθμους του Facebook. Το Facebook σταμάτησε να δείχνει διαφημίσεις του Πράσινου και Μωβ σε ανθρώπους που τους είχε καταγράψει με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το περιβάλλον, διότι σταμάτησε να δίνει στο κόμμα περιβαλλοντικό προσδιορισμό. Το ότι πήραμε μικρότερο ποσοστό από τους σχεδόν διαλυμένους Οικολόγους Πράσινους, το αποδεικνύει.

2.Μπλέξαμε με πολιτικούς χώρους που, όχι μόνο ήταν ετερόκλητοι και αποπροσανατολιστικοί, αλλά και επιχειρησιακά και στρατηγικά ανώριμοι. Υπερμεγεθύναμε συνεργασίες με πολιτικούς χώρους με ανύπαρκτη συγκρότηση, δομική και ιδεολογική. Με τα χαρακτηριστικά αυτά, εμπεδώθηκε στο σχήμα εσωστρέφεια και τοξικότητα, ανταγωνισμός αντί συντροφικότητας, αντίρροπες ενέργειες αντί δυναμικής συνέργειας. Η εσωστρέφεια που ακολούθησε τον αποκλεισμό μας με ευθύνη κάποιων από τους συμμάχους, αντί για την ενδυνάμωση της φωνής μας και την ανάδειξη του αποκλεισμού μας ως στοιχείο αντιδημοκρατικών επιλογών, μας κόστισε πάρα πολύ. Δώσαμε μια εικόνα κάποιων που ούτε είναι σε θέση να ολοκληρώσουν μια διαδικασία αλλά ούτε -κυρίως- μπορούν να κινητοποιηθούν για τον αντιδημοκρατικό αποκλεισμό τους. Αντιθέτως η Κωνσταντοπούλου το αξιοποίησε και βγήκε στην επιφάνεια. Το πάγωμα της εκλογικής καμπάνιας για ένα μήνα (2/5 έως 2/6) και η πλήρης απουσία μας ακόμα και από ανακοινώσεις και ΔΤ μας έβαλαν στο περιθώριο και ξεκινήσαμε από σχεδόν μηδενική βάση. Οι όποιοι πιθανοί υποστηρικτές μας μάλλον επέλεξαν στις δεύτερες εκλογές είτε αποχή είτε κάτι άλλο. Χαρακτηριστικό είναι ότι αντί να ανέβουμε από το 1-1,5% που καταγράφονταν σε δημοσκοπήσεις πριν τον αποκλεισμό μας, εμείς πέσαμε στο 0,3% στις 21.6.

Οι υποψήφιοι του Volt και των Ζώων παρενέβαιναν προεκλογικά κυρίως για να αναδείξουν τα κόμματα τους (κάτι που δημιουργούσε ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση) και συχνά με θέσεις ξένες από τις Πράσινες (Ιδιωτικοποίηση του νερού, Άρθρο 16, πυρηνική ενέργεια, απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για τις πράσινες θέσεις -ακόμη και ηλίθιους μας χαρακτήριζαν για τη φορολόγηση των υπερεσόδων της ενέργειας-, συγχαρητήρια στον Μητσοτάκη, δηλώσεις πως είμαστε κεντρώο κόμμα κλπ). Επιζήμια ήταν και το φρενάρισμα-παραίτηση στη φάση του κλεισίματος των ψηφοδελτίων στις 21.5 αλλά και η δημόσια συμπεριφορά του επικεφαλής του Κόμματος για τα Ζώα, που δεν δίσταζε να βρίζει χυδαία τα στελέχη των Πράσινων και μετά να εκθειάζει τη συμμαχία.

Επίσης, η αναφορά στους ΟΠ ως συμμετέχοντες την πρώτη περίοδο ήταν μια τζάμπα διαφήμιση -ακόμη και ο ένας από τους συνεπικεφαλής ξεκίναγε τις τοποθετήσεις του στα ΜΜΕ αναφέροντας ότι εκπροσωπεί τους ΟΠ στο σχήμα- και όταν εμείς δεν κατεβήκαμε στις πρώτες εκλογές, προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση. Θεωρήθηκε ότι είμαστε όλοι μαζί και έτσι εύκολα ψήφιζαν οι πολίτες τους ΟΠ- Π.Ε, είτε λόγω απουσίας μας στις 21.5 είτε από σύγχυση στις 25.6.

Η κορύφωση ήρθε με το θέμα του Άρειου Πάγου, όπου πριν ακόμη συνειδητοποιήσουμε τι έγινε και πριν λήξει η προσπάθεια της αναίρεσης της απόφασης, είχαν βγει διάφοροι δημόσια και ζητούσαν συγνώμη για το λάθος μας, λέγοντας: «Την επόμενη φορά, αν υπάρξει, θα ήμαστε πιο προσεκτικοί».

Γενικά οι κομματικοί μηχανισμοί της Συμμαχίας αποδείχθηκαν σκόρπιες ομαδοποιήσεις, όπου ο καθένας εξέφραζε πολιτικές απόψεις. Δεν είχαν καν διαβάσει ή δεν έπαιρναν υπόψη τι είχαν υπογράψει.

Την κατάσταση επιδείνωσε και ο τρόπος λειτουργίας της Συντονιστικής Επιτροπής αλλά και οι εσωτερικές διαδικασίες και συσχετισμοί των κομμάτων. Ο άξονας που σχηματίστηκε ήδη πριν τις εκλογές του Μαΐου απέναντι στους Πράσινους και σημαντικά στελέχη τους, έφτασε να αμφισβητήσει την πρόβλεψη του οργανωτικού κειμένου για υποστήριξη μιας απόφασης της ΣΕ έστω και από έναν εκπρόσωπο από κάθε κόμμα, να επιδιώξει να επιβάλει με μονομερή κίνηση τα προνόμια του αρχηγού (ζήτημα που είχε ήδη αποφασιστεί) και τελικά να πάρει στα χέρια του την επικοινωνιακή και οργανωτική ευθύνη της συμμαχίας. Ακόμη και πρόταση των Πράσινων να προστεθεί ως υπότιτλος στο ΠΜ το «Οικολογία-Φιλοζωία-Δικαιώματα» απορρίφθηκε ασυζητητί από το Βολτ, ενώ σε προηγούμενη φάση είχε γίνει δεκτό από τους υπόλοιπους.

Η πραγματικότητα αυτή προσφέρει έδαφος για σκέψεις ότι μόνοι τους οι Πράσινοι θα είχαν καλύτερα ποσοστά. Θα πρέπει όμως να συνεκτιμήσουμε ότι γενεσιουργός αιτία για όλα αυτά ήταν η αμυδρή συλλογική κοινωνική παρέμβαση όλο το προηγούμενο διάστημα (ασχέτως αν υπάρχουν στελέχη που παρεμβαίνουν ενεργά όμως ως άτομα ή μέσα από άλλα σχήματα, αυτοδιοικητικά, κοινωνία πολιτών, κινήματα κα), η ένδεια στελεχών και η οικονομική δυσπραγία, που μας οδήγησαν σε αυτές τις επιλογές αλλά και στην ίδια τη συνεργασία. Δεν είχαμε οργανωθεί εγκαίρως ώστε να έχουμε επαρκή στελέχη για να συμπληρώσουμε πλήρη ψηφοδέλτια σε μια αυτόνομη κάθοδο (κάτι που τελικά καταφέραμε -έστω και στο παραπέντε- καλύπτοντας ένα μεγάλο ποσοστό των υποψηφίων με κοινωνικά ενεργά πρόσωπα και όχι με συγγενείς και φίλους για να συμπληρώσουμε απλώς ψηφοδέλτια), για να αναλάβουμε και να κατανείμουμε σοβαρό έργο και μέσα στη συμμαχία και για να εξασφαλίσουμε μια οικονομική επάρκεια. Οι Πράσινοι, βέβαια, στάθηκαν ο βασικός τροφοδότης με υποψηφίους της συμμαχίας στις εκλογές της 21.5 (σχεδόν τους μισούς από τους 249 υποψηφίους) αλλά και στις εκλογές της 25.6 και ενώ δεν υπήρχαν ούτε χρήματα -λόγω του αποκλεισμού από τον ΑΠ με ταυτόχρονη παρακράτηση των παραβόλων- ούτε διάθεση των μελών και των φίλων να συμμετέχουν ως υποψήφιοι μετά και την άδικη κατανομή των επικεφαλής των ψηφοδελτίων, οι Πράσινοι είχαν τον μεγαλύτερο αριθμό υποψηφίων. Αυτό αποδεικνύει δυστυχώς την πολύ μεγαλύτερη εκλογική ένδεια των υπόλοιπων συμμάχων αλλά κυρίως την υποτίμηση των δυνατοτήτων που είχαμε εμείς, αν δεν χάναμε άπειρο χρόνο σε αναλύσεις, συζητήσεις και αντιπαραθέσεις.

3. Προβλήματα επικοινωνίας και στρατηγικής

Σε μια εποχή που κυριαρχεί η επικοινωνία σε βάρος των προγραμμάτων και των λύσεων, ένα πολιτικό κόμμα κερδίζει ή αποτυγχάνει στο επίπεδο της ικανοποίησης των προσδοκιών και όχι της πραγματικότητας. Ανεξαρτήτως της πραγματικότητας υπάρχει η προσδοκία στην πλειοψηφία της κοινωνίας ότι μπορούν να επωφεληθούν από τη νέα πραγματικότητα (καταμερισμός εργασίας, επενδύσεις, ευρωπαϊκοί πόροι). Το σύνθημα του «Βάλε στη Βουλή τις ελπίδες, όχι τους φόβους σου» ήταν εν μέρει άστοχο γιατί οι φόβοι αφορούσαν το κομμάτι που στρέφεται στην ακροδεξιά (Νίκη, Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση αλλά και Πλεύση Ελευθερίας) και εκφράζει τη “ριζοσπαστικότητα” γι’ αυτό εξάλλου απέτυχε όλη η αριστερά και όχι απλώς ο ΣΥΡΙΖΑ. Η “ελπίδα” εκπροσωπήθηκε από τη ΝΔ, με την πίστη ότι όχι μόνο οι λίγες οικογένειες αλλά και πολλοί άλλοι – μικρομεσαίοι- θα επωφεληθούν από το χρήμα που πέφτει στην αγορά, τις πελατειακές σχέσεις κ.ά. Ακόμα και η κρίση της μεσαίας τάξης, που ξεκίνησε από την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και συνεχίστηκε και επί ΝΔ, δεν οδηγούσε πλέον σε αριστερή ριζοσπαστικοποίηση αλλά σε αναζήτηση διαχειριστή που τουλάχιστον θα διασφάλιζε ασφάλεια και κανονικότητα. Το μήνυμα της ΝΔ ήταν πετυχημένο, με διαφορετικό τρόπο επικοινωνούσε το «όχι άλλο πειραματισμό». Το μόνο κοινό που στρέφεται στην πλήρη ανατροπή δεδομένων και ριζοσπαστικοποιείται γιατί δεν εκπροσωπείται στο πλαίσιο των αλλαγών που συμβαίνουν, είναι προς μια συντηρητική ακροδεξιά πολιτικοποίηση. Το ποσοστό αυτό κατά καιρούς βρίσκει εκπροσώπηση στο ΛΑΟΣ, Χρυσή Αυγή, ΑΝΕΛ, Ελληνική Λύση, αλλά και εν μέρει στα συστημικά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ).

Σε μια εκλογική καμπάνια υπάρχει η ανάγκη να ακολουθείς μια συγκροτημένη στρατηγική, να έχεις αναλύσει την κοινωνική σύνθεση, να κινητοποιείς ανθρώπους, να έχεις χρόνο για να την αναπτύξεις, να φτάνει το μήνυμα παντού, να αποδεικνύεις ότι είσαι αποτελεσματικός και χρήσιμος, να δίνεις απαντήσεις για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία και στη σημερινή συγκυρία ότι μπορείς να συμβάλεις σε μια (νέα, διαφορετική) κανονικότητα και ασφάλεια αλλά και να προσαρμόζεις τη στρατηγική με βάση τα μηνύματα που λαμβάνεις από την κοινωνία.

Επιμέρους συνθήματα (θα εκπροσωπηθούν στη Βουλή τα ζώα, οι φιλόζωοι, βάλε τις ελπίδες σου όχι τους φόβους, βάλε χρώμα στη Βουλή), αποδείχθηκαν ανεπαρκή και δεν απευθύνονταν πραγματικά σε υπαρκτές κοινωνικές ομάδες. Το ότι κάποιος έχει έγνοια για τα ζώα ή είναι βίγκαν δεν σημαίνει ότι θα ψηφίσει με αυτή την ιδιότητα, μια και έχει πολλές άλλες. Όπως και έγινε ενώ και ο Μητσοτάκης απευθύνθηκε σε αυτό το ακροατήριο. Από την άλλη ο οικολογικός χώρος δεν είναι πλέον κάτι ενιαίο, υπάρχουν σε αυτόν από ελπιδοφόρες εναλλακτικές πρωτοβουλίες μέχρι φανατικοί πολέμιοι κάθε είδους ανεμογεννητριών και όχι ορθολογικά σκεπτόμενοι πολίτες που θέτουν ζητήματα χωροθέτησης και ενεργειακής δημοκρατίας. Μένει ανοιχτό το στοίχημα της σύνθεσης των κινημάτων αντίστασης με τις προωθητικές δυνάμεις για δίκαιες και βιώσιμες αλλαγές (πχ βιολογική γεωργία, οικο-κοινότητες κ.α.).

Απέναντι σε όλα αυτά, η συμμαχία είχε πολλές και αντικρουόμενες ταυτότητες. Υπήρχαν έντονες αντιθέσεις, μακριά από τα προβλήματα της κοινωνίας (φτώχεια, υγεία, απογοήτευση, τεράστια ανασφάλεια των νέων για το μέλλον) και τον προσανατολισμό των κινημάτων.

Ο λόγος της συμμαχίας ήταν άχρωμος, δυσνόητος και κουραστικός, με έντονο ελιτισμό, εν πολλοίς «κεντρώος» και δεν έπεισε. Ακόμα και η ονομασία «Πράσινο και Μωβ» ήταν προϊόν συμβιβασμού, που εξαφάνιζε τους Πράσινους. Οι ΟΠ με την ανύπαρκτη και ψευδεπίγραφη «Πράσινη Ενότητα» κατάφεραν να πείσουν για κάτι που εμείς προσπαθούσαμε επί δυο χρόνια να πετύχουμε ενώ αυτοί ήταν που το κατέστρεψαν.

Επιπλέον, ο χώρος των social media είναι πολύ δύσκολος, απατηλός και δεν τον γνωρίζουμε, χρειάζεται ειδικούς και χρήμα. Δεν καταφέραμε να εμπνεύσουμε ούτε τα μέλη μας, αφού το 90% των μελών δεν έκανε ούτε ένα like.

Η συμμαχία δεν πέτυχε να πλασαριστεί ως χώρος σύνθεσης των δυνάμεων που εκπροσωπούνται στο ευρωκοινοβούλιο με τους Greens-EFA αλλά ως μια μη πειστική ευκαιριακή συρραφή κομμάτων, που δεν κατάφεραν τελικά να πείσουν ούτε τους φίλους τους ούτε καν τα μέλη τους για να εμπνευστούν και να προσφέρουν στην προσπάθεια.

Ερμηνείες τεχνικού/επικοινωνιακού τύπου για την αποτυχία έχουν βάση αλλά έστω και με καθυστέρηση υπήρξε σημαντική προβολή του ΠΜ στα μεγάλα ΜΜΕ (10λεπτα, διακαναλική, συνεντεύξεις, συζητήσεις), που απλώς επιβεβαίωσαν ένα προφίλ που δεν ήταν ελκυστικό και χρήσιμο για τους πολίτες. Βέβαια μόνο μια ισχυρή παρουσία μας την τελευταία στιγμή που θα μας έκανε ορατούς ως πράσινους μπορούσε να είχε κάποιο αποτέλεσμα εκλογικά, όμως αυτό δεν έγινε δυνατό και δεν συμβολίστηκε ακόμα από την διακαναλική και το δεκάλεπτο, δεν φαίνονταν κάποια συνέχεια και οι δεκάδες αγώνες και τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να σημαδοτήσουν μια τέτοια συνέχεια και συνέπεια αξιών. Μείναμε μόνο στα «κόμματα» που σε τελευταία ανάλυση δεν είχαν παρά ένα περιορισμένο κύκλο στελεχών και περιορισμένη πολιτική και κοινωνική παρέμβαση.

4. Προτάσεις για την πολιτική μας ταυτότητα και την επόμενη ημέρα

Σίγουρα ένα χαμηλό αποτέλεσμα δεν είναι το καλύτερο για το ξεκίνημα και τη συνέχεια της συμμαχίας. Αλλά αυτό το «πείραμα» έδειξε ότι θα πρέπει να έχει κυρίαρχες τις πράσινες απόψεις και προτάσεις. Επίσης, ότι μπορεί η διεύρυνση να γίνει μεταξύ πράσινων και άλλων κομμάτων σε ένα σταθερό άξονα απόψεων και δράσεων. Και εφόσον επιβιώσει ως σχήμα, να συσπειρώσει και άλλες πολιτικές δυνάμεις.

Χρειαζόμαστε αναγέννηση με σύγχρονο περιεχόμενο. Βασική προϋπόθεση, στόχος και έργο: ο εμπλουτισμός με νέα πρόσωπα και νέους. Ριζοσπαστικός στις αλλαγές που προτείνουμε αλλά κατανοητός λόγος και προτάσεις χωρίς λαϊκισμό πάνω στα μεγάλα προβλήματα. Καλλιέργεια ισχυρής πράσινης κοινωνικής ταυτότητας.

Παρόλα αυτά, η ανάγκη να ανασυνταχθούμε είναι μεγαλύτερη από ποτέ, ειδικά μετά από αυτό το εκλογικό αποτέλεσμα. Με ενότητα, συντροφικότητα και αλληλεγγύη, μπορούμε να συμβάλλουμε καθοριστικά στην ανασυγκρότηση. Και να δούμε την προοπτική για ένα συνέδριο ανασυγκρότησης τον Νοέμβριο, έχοντας όμως πετύχει πρώτα κάποια αποτελέσματα στις αυτοδιοικητικές εκλογές και έχοντας διευρύνει την οργανωτική και πολιτικής μας εμβέλεια.

Προφανώς και ο δικός μας χώρος #πράσινοι πρέπει να δει κάποια θέματα στρατηγικού χαρακτήρα, και ποια είναι η κοινωνική του βάση, όχι μόνο θέματα καλύτερης οργάνωσης. Η Ελλάδα είναι πλέον η μόνη ευρωπαϊκή χώρα χωρίς ισχυρό στον ένα ή στον άλλο βαθμό Πράσινο κόμμα. Αυτό έχει συνέπειες στην οικονομία, τις κοινωνικές υποδομές και το περιβάλλον.

Η επόμενη μέρα απαιτεί συζήτηση σε βάθος και νέα μοντέλα πολιτικής και κοινωνικής κινητοποίησης. Η “σταθερότητα” είτε θα επιτευχθεί πραγματικά αντιμετωπίζοντας τα πολλά προβλήματα είτε θα είναι εικονική, με το να χώνονται αυτά κάτω από το χαλί, όπως έγινε τη δεκαετία που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.

Θα πρέπει να αναζητήσουμε όσους ψήφισαν πράσινα, επιμένοντας και εμμένοντας οικολογικά, και να τους ζητήσουμε να έλθουν κοντά μας, ώστε να πετύχουμε από κοινού την ανανέωση σε στρατηγικές επιλογές, σε πολιτικές πρακτικές και σε πρόσωπα.

Πιο συγκεκριμένα:

• Σε πρώτη φάση πρέπει να παρουσιάσουμε μια συνεκτική πράσινη πρόταση, όχι σκόρπιες ιδέες, πιάνοντας τα κεντρικά θέματα και αναπτύσσοντας περαιτέρω τις θέσεις μας
• Να συνδεθούμε με κοινά που κατανοούν τον πολιτικό λόγο και την πολιτική μας πρόταση,
• Να είμαστε κοινωνικά ενεργοί, και να πρωτοστατήσουμε και σε κινήσεις στήριξης της δημοκρατίας σε επίπεδο γειτονιάς, Δήμου, περιοχής, χώρου δουλειάς,
• Να οργανώσουμε τα δικά μας δίκτυα πληροφόρησης και επικοινωνίας,
• Να δείξουμε με ορατό τρόπο σε όλα τα επίπεδα: δημοτικό, περιφερειακό και εθνικό – ευρωπαϊκό τη χρησιμότητα και το ρεαλιστικό της δικής μας εναλλακτικής πρότασης, που θα πρέπει να είναι πράσινη, με πρόβλεψη όμως για το πώς δεν θα επιβαρύνει την κοινωνία και τους πολίτες η πράσινη μετάβαση.

Οι επόμενοι στόχοι, όμως, είναι οι αυτοδιοικητικές και ευρωπαϊκές εκλογές.

5. Ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών

Βασική αιτία του αποτελέσματος, της ποιότητας της συμμαχίας, του επεισοδίου με τον Άρειο Πάγο, της αδυναμίας διάχυσης των ιδεών μας και της απεμπόλησης του ονόματος των Πρασίνων, είναι η ένδεια στελεχών και μέσων. Θα πρέπει, λοιπόν, να αλλάξουμε αντιλήψεις και μεθόδους.

Στρατηγική του κόμματος πρέπει να είναι ο εμπλουτισμός του με στελέχη, η ένταξη νέων στελεχών, η δημιουργία ενός νέου πολιτικού αφηγήματος των πράσινων προτάσεων και η δημιουργία ενός πανελλαδικού δικτύου μελών και η ανάπτυξή του, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους:

• Πρώτο βήμα η Τοπική Αυτοδιοίκηση
• Δεύτερο βήμα τα Πανεπιστήμια και οι νέοι
• Τρίτο βήμα η επέκταση στους χώρους δουλειάς.
• Τέταρτο βήμα επέκταση στα κινήματα, τις ΜΚΟ και τον ακτιβισμό

Οι εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελούν μεγάλη ευκαιρία ένταξης στους πράσινους ανθρώπων που ήδη έχουν ευαισθητοποιηθεί και ανησυχούν για τα κοινά και τη διαχείριση των κοινών πόρων και το περιβάλλον. Τη δουλειά την κάνουν για μας οι υποψήφιοι δήμαρχοι. Ανιχνεύουν εδώ και ένα χρόνο την τοπική τους κοινωνία και βρίσκουν άτομα που είναι κέντρα επιρροής και έχουν διάθεση να ασχοληθούν με τα κοινά. Το facebook μας επιτρέπει να τα εντοπίσουμε, να δούμε τις απόψεις τους και να τα προσεγγίσουμε.

Η ανάπτυξη μιας πλατφόρμας Πράσινης Πόλης (με την κοινωνική της διάσταση) αποτελεί ένα προνομιακό εργαλείο στον δημόσιο αυτοδιοικητικό διάλογο. Η υιοθέτησή της θα μπορούσε να εξασφαλίσει για τους/τις υποψήφιους/ες μια ανακοίνωσή μας σε τοπικό επίπεδο. Μια τέτοια συμφωνία θα εξασφαλίσει τοπική δημοσιότητα στο όνομα των Πρασίνων και των θέσεών τους. Παράλληλα θα μας εξασφαλίσει και στη συνέχεια μια σειρά θεματικών εκδηλώσεων σε τοπικό επίπεδο, έτσι ώστε να εμπλουτίσουμε την οργανωτική και πολιτική ανάπτυξη.

• Η αρχή πρέπει να γίνει με τον ορισμό ενός υπευθύνου ατόμου σε κάθε μία από τις 59 Περιφερειακές Ενότητες.
• Η δημιουργία μιας εξειδικευμένη πλατφόρμας θέσεων και υποδοχής – εγγραφής και η ανίχνευση στο facebook.
• Από σήμερα μέχρι τις εκλογές πρέπει να συμβάλλουμε με σεμινάρια και με διημερίδα (μέσα Σεπτεμβρίου) για τις Πράσινες Πόλεις και την αυτοδιοίκηση, με συμμετοχή ως ομιλητών αυτοδιοικητικών από το ελληνικό και το ευρωπαϊκό δίκτυο πράσινων αυτοδιοικητικών και όλων των υποψηφίων που θα υποστηρίζουμε.

Μετά τις εκλογές θα πραγματοποιήσουμε ένα Συνέδριο Πράσινης Αυτοδιοίκησης για να αποτιμήσουμε το έργο μας.

Αφού ολοκληρώσουμε αυτόν τον κύκλο, προχωράμε στα Πανεπιστήμια με δύο παράλληλες τροχιές. Διείσδυση στο φοιτητικό κίνημα με πράσινες καμπάνιες και στον καθηγητικό κόσμο. Συνεχείς καμπάνιες για τη προσέλκυση φοιτητών και συνεχείς συνεργασίες και συναντήσεις για την προσέγγιση καθηγητών.

Το χρονοδιάγραμμα λέει ότι με την κορύφωση του δεύτερου κύκλου θα πρέπει να βρισκόμαστε στο μέσο της προεκλογικής περιόδου των ευρωεκλογών, που θα πρέπει να έχει ξεκινήσει παράλληλα από αρχές Ιουλίου και θα αλληλοσυμπληρώνεται. Εκεί θα αποτιμήσουμε τα αποτελέσματα της νέας Στρατηγικής.

Για τη νέα Στρατηγική απαιτείται η συγκρότηση ενός οργάνου που θα έχει εξουσιοδότηση από το Συμβούλιο. Το Εκτελεστικό όργανο θα αναλάβει να φέρει σε πέρας την αποστολή ανασυγκρότησης:

• Θα αναθέσει γεωγραφικές αρμοδιότητες
• Θα εντοπίζει υποψήφιους δημοτικούς συμβούλους
• Θα τους προσεγγίζει και θα τους κάνει την πρόταση
• Θα τους εντάσσει στους Πράσινους ως μέλη
• Θα αναλάβει να γράψει την πλατφόρμα θέσεων από κοινού με ενεργούς στην αυτοδιοίκηση η οποία θα εγκριθεί από το Συμβούλιο και θα αποτελεί τη βάση για υποστήριξη των διαφόρων υποψηφίων από τους πράσινους
• Θα αναλάβει την επικοινωνιακή πολιτική του κόμματος ως προς την αυτοδιοίκηση μέχρι τον Οκτώβριο, η οποία θα πρέπει να βρίσκεται σαφώς μέσα στο άξονα των δημοτικών εκλογών και της πράσινης ατζέντας, μη ασχολούμενη αυτή με τα θέματα της κεντρικής πολιτικής επικαιρότητας.
• Θα αναλάβει να στήσει την ψηφιακή πλατφόρμα υποδοχής
• Θα αναλάβει να διοργανώσει το Αυτοδιοικητικό Συνέδριο
• Θα αναλάβει να οργανώσει σειρά θεματικών σεμιναρίων και της διημερίδας τον Σεπτέμβριο και εκδηλώσεις για την πράσινη πόλη κι αυτοδιοίκηση, πριν τις εκλογές σε όλη την Ελλάδα.

Το όργανο αυτό θα έχει τόσα μέλη όσα και οι αρμοδιότητες τους με απόλυτη αντιστοιχία και ανάθεση. Κάθε μέλος θα έχει μια συγκεκριμένη αρμοδιότητα με προσωποπαγή θέση και έτσι θα παραμένει ανοιχτό. Όποτε παρουσιαστεί μια νέα ανάγκη, το Όργανο Ανασυγκρότησης θα μπορεί να διευθύνεται αυτοβούλως. Εννοείται ότι κάθε μέλος θα μπορεί να συγκροτήσει επιτροπή συνεργατών για τη συγκεκριμένη αρμοδιότητα.

Ένα αντίστοιχο όργανο θα συγκροτηθεί αμέσως μετά τις εκλογές για τον χώρο των Πανεπιστημίων και των νέων.

Είναι απαραίτητο να αποφασίσουμε συλλογικά και όχι με ατομικές κινήσεις για τη στάση μας σε διάφορες περιοχές στα δημοτικά και περιφερειακά, προτάσσοντας είτε αυτόνομα είτε μέσα από συμμαχίες την αυτόνομη πράσινη ταυτότητά μας και να στηρίξουμε όλοι μαζί τις επιλογές που θα γίνουν. Ατομικές επιλογές χωρίς συλλογική απόφαση μπορεί να μείνουν σε αυτό το επίπεδο. Ίσως αξίζει να δούμε και συνεργασίες στις μεγάλες περιοχές και προβολή ατόμων από τους Πράσινους που θα επιδιώξουμε να εκλεγούν σε δήμους και περιφέρειες ώστε να έχουμε τον Οκτώβρη 20-30 εκλεγμένους πράσινους αυτοδιοικητικούς. Σε περιοχές όπου επιλεγεί να υπάρχει αυτόνομο πράσινο ψηφοδέλτιο ή ψηφοδέλτιο με πράσινους επικεφαλής θα πρέπει να δοθεί μεγάλη υποστήριξη.

6. Οι ευρωεκλογές του 2024

Ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου του 2024, θα πρέπει να υπάρξει έγκαιρη προετοιμασία. Συγκεκριμένα, θα πρέπει:

– Συγκροτούμε άμεσα μια ομάδα εκλογικής προετοιμασίας για τις ευρωεκλογές που θα τρέχει τα θέματα από αρχές Ιουλίου

– Να δουλέψουμε με κύκλους ειδικών από τον ευρύτερο χώρο μας και μέλη για την περαιτέρω ανάπτυξη των πολιτικών προτάσεων μας. Επίσης, να δούμε δυνατότητες συνεργασίας με το πράσινο προσωπικό στο Ευρωκοινοβούλιο και στελέχη πράσινων κομμάτων για εξειδίκευση πολιτικών προτάσεων που αφορούν το Ευρωπαϊκό επίπεδο. Να δουλέψουμε ως σκιώδης κυβέρνηση και να καταθέτουμε κριτική αλλά και προτάσεις ανά υπουργείο, ώστε να υπάρχει ανάπτυξη και εξειδίκευση των θέσεων μας αλλά και ορατότητα για τις δυνατότητές μας και τη χρησιμότητά μας – μια καλή αρχή που είχαμε κάνει αλλά εγκαταλείφθηκε στην πορεία λόγω της συμμαχίας.

– Να πάρουμε μαθήματα από τη Γερμανία για το πώς θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε πρακτικές που ακολουθούν οι ακροδεξιοί και οι αρνητές του κλίματος ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε την πολύ μεγάλη αμφισβήτηση της κλιματικής κρίσης που εκφράστηκε και στα εκλογικά αποτελέσματα. Οι ακροδεξιοί (και οι Φιλελεύθεροι) ανεβάζουν τα ποσοστά τους (οι Φιλελεύθεροι τα συγκρατούν) επιτιθέμενοι με Fakenews και παραπληροφόρηση για το κόστος στους πολίτες από την πράσινη μετάβαση χρησιμοποιώντας κάθε μέσο, όπως διαρροή αποσπασματικών στοιχείων, την κερδοσκοπία στην αγορά από την κατακόρυφη αύξηση του κόστους προϊόντων (πχ αντλίες θερμότητας, φωτοβολταϊκά κ.α.) ή την έλλειψη κατάλληλων στελεχών από τη μαζική στροφή στα προϊόντα και υπηρεσίες

– Να ανοίξουμε ως πράσινοι σε νέο κόσμο (επώνυμους και “ανώνυμους”) στοχευμένα και να αναπτυχθούμε οργανωτικά σε πανελλαδικό και τοπικό επίπεδο αλλά μέσα από κοινωνική δράση, όχι απλώς στα χαρτιά. Αυτό σημαίνει και ανάπτυξη δικών μας μέσων επικοινωνίας, πληροφόρησης, εκπαίδευσης με σεμινάρια, εγγραφή υποψηφίων ως μέλη που δεν είναι μέλη αλλά και άλλων που μας συμπαθούν τόσο στην Ελλάδα όσο και στο υπόλοιπο ευρωπαϊκό επίπεδο. Η συνεργασία με το Ευρωπαϊκό Πράσινο Ίδρυμα και ίσως και με εθνικά κόμματα για εκπαίδευση, υποδομές και πόρους θα πρέπει να είναι στις προτεραιότητές μας

– Μέχρι αρχές Ιουλίου πρέπει να συμμετέχοντα σχήματα να έχουν δεσμευτεί ξεκάθαρα, ανοιχτά και έντιμα για την ενιαία συμμετοχή στις ευρωεκλογές ως ΠΡΑΣΙΝΟ και ΜΩΒ, αλλιώς από αρχές Ιουλίου πρέπει να ξεκινήσουμε μια αυτόνομη καμπάνια για τις ευρωεκλογές ως Πράσινοι. Δεν θα πρέπει πάλι να είμαστε όμηροι διαφόρων αναβολών, παιχνιδιών που κατέστρεψαν την εκλογική καμπάνια και δημιούργησαν μεγάλη σύγχυση. Πρέπει να αλωνίσουμε τη χώρα, να δημιουργήσουμε δεσμούς με ομάδες και άτομα και να κάνουμε ορατή μια ομάδα που διεκδικούμε να εκλεγεί στο Ευρωκοινοβούλιο. Μακάρι να υπάρξει αλλαγή στο νόμο και να επιλεγεί η λίστα, αλλά υπάρχει ο κίνδυνος να τεθεί πιο ψηλά το όριο, στο 5%.

Η εκλογική καμπάνια θα πρέπει να έχει εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά:

• σαφές πράσινο στίγμα
• μεγάλη διάρκεια, από αρχές Ιουλίου δηλαδή και όχι μετάθεση μετά το καλοκαίρι ή πολύ χειρότερα τέλος της χρονιάς ή αρχές της επομένης,
• συγκεκριμένοι ρόλοι και άτομα που θα δεσμευτούν σε ρόλο συντονισμού επιμέρους πλευρών (εκλογικά καμπάνια, επικοινωνία, οργανωτικά, οικονομικά, ευρωπαϊκές επαφές κ.ά.) πάνω σε ένα συμφωνημένο άμεσα πλαίσιο.
• greenteam με μια δυάδα για την κορυφή της λίστας (είτε αλφαβητικά είτε πραγματική λίστα που θα έχουμε αποφασίσει το αργότερο αρχές Σεπτέμβρη)
• διερεύνηση για τα πράσινα άτομα που θα τεθούν επικεφαλής στην εκλογική καμπάνια και θα στελεχώσουν τη λίστα για τις ευρωεκλογές είτε αυτόνομα είτε στο πλαίσιο του Πράσινο και Μωβ..

Είναι κρίμα που ένα μεγάλο σύγχρονο ευρωπαϊκό πολιτικό ρεύμα, όπως είναι οι Πράσινοι, με ισχυρή παρουσία στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν εκπροσωπείται δυναμικά στην Ελλάδα. Και θα πρέπει να το επιδιώξουμε με σοβαρότητα, αξιοπιστία και καθαρά μηνύματα.