Του Αλέξανδρου Λασκαράτου

Γεν Γραμματέα των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Είναι μέρες που ήθελα να γράψω αυτές τις γραμμές, αλλά λίγο η καλοκαιρινή ραστώνη, λίγο η τεμπελιά μου, με πρόλαβαν τα γεγονότα της Βαρκελώνης με την απίστευτη επίθεση και αιματοχυσία στη λεωφόρο Ράμπλα.

Και όμως, το θέμα που ήθελα να θίξω και που θα θίξω, έχει άμεση σχέση με τους Καταλανούς και ειδικότερα με τους κατοίκους της Βαρκελώνης. Μιλάω για το κίνημα (έτσι νομίζω πως πρέπει να το αναφέρουμε από δω και εμπρός), “Tourists go home“ για το οποίο αναφέρθηκα πριν ενάμισι μήνα http://prasinoi.gr/tourist-go-home/. Πολλές οι αναφορές στο θέμα, τόσο στον ξένο όσο και στον ελληνικό έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο :

https://www.theguardian.com/commentisfree/2017/aug/16/dont-mean-ruin-your-holiday-but-europe-hates-tourists-with-good-reason-suzanne-moore?CMP=share_btn_link,

http://www.nooz.gr/world/ekei-pou-oi-touristes-einai-anepi8imitoi,

http://www.iefimerida.gr/news/354399/ispania-exegersi-kata-ton-toyriston-me-diadiloseis-kai-epitheseis-vinteo, http://www.matrix24.gr/2017/08/ispania-to-gar-poli-tou-tourismou-genna-parafrosini/

https://www.treehugger.com/travel/6-travel-tips-will-make-locals-hate-you-less.html

Σήμερα, πέρα από αυτήν καθαυτή την είδηση, θέλω να σταθώ λίγο στο περιεχόμενό της, σε αυτό που λέμε την σημειολογία της. Έχουμε λοιπόν σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης με έντονο τουρισμό όπως το Ντουμπρόβνικ, τη Ρώμη, τη Βενετία και κυρίως τη Βαρκελώνη, την εμφάνιση αντίδρασης των κατοίκων τους που διεκδικούν να “ξαναβρούν” τις “χαμένες” από τη λαίλαπα του μαζικού τουρισμού, πόλεις τους, να ξαναζωντανέψουν οι γειτονιές τους, να πάψουν να αισθάνονται ξένοι στην ίδια τους την πόλη. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτού του κινήματος είναι ότι το αίτημα που προβάλει δεν είναι οικονομικό, αλλά αίτημα για ποιότητα ζωής. Θυμάμαι παλιότερα σε διάφορες απεργίες του κλάδου μου όπου λέγαμε πως τα αιτήματά μας ήταν “θεσμικά”(μπούρδες, έτσι για να κοροϊδευόμαστε) και “οικονομικά, ενώ στην πραγματικότητα, ήταν μόνο το δεύτερο. Εδώ είναι ακριβώς το ανάποδο. Μου έλεγε φίλη τουριστικός πράκτορας “άμα φύγουν οι τουρίστες, οι πρώτοι που θα πεινάσουν είναι οι φίλοι σου που διαμαρτύρονται”. ‘Όχι βέβαια! Οι πόλεις (και οι χώρες) αυτές υπήρχαν και ζούσαν και πριν τον μαζικό τουρισμό και θα συνεχίσουν να ζούνε και μετά από αυτόν. Σίγουρα σε λιγότερα ξέφρενους ρυθμούς. Χωρίς όμως τα διάφορα αρπακτικά που νέμονται τις τοπικές κοινωνίες, στις οποίες και δεν ανήκουν, με τα υπερκέρδη τους να πηγαίνουν σε οικονομικούς κολοσσούς του εξωτερικού, χωρίς τη μερική και εποχική απασχόληση και τις αμοιβές πείνας http://prasinoi.gr/tourism-ak1/.

Στο κίνημα αυτό την πρωτοπορία έχουν η Βαρκελώνη και οι κάτοικοί της. Λαός με πλούσια δημοκρατική και αντιφασιστική παράδοση και, σε σημαντικό βαθμό, αντικαναλωτική νοοτροπία. Αυτόν τον λαό και αυτήν την πόλη διάλεξαν οι κήρυκες του μίσους να χτυπήσουν. Ας είναι αυτό το κείμενο ο δικός μου φόρος τιμής σε αυτόν τον αγαπημένο λαό.

Υ.Γ. Για όσους ενδιαφέρονται και έχουν την περιέργεια παραπέμπω στο “Ιδεολογικό στίγμα των Πράσινων Αλληλεγγύη” , όπου θα βρουν συγγένειες με την ουσία του ιδεολογικού υπόβαθρου του κινήματος “tourists go home” http://prasinoi.gr/ideologikostigma/