του Αλέξανδρου Λασκαράτου
Γεν. Γραμματέα των ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
“Η γνώμη σας μετράει”. Έτσι λένε συνήθως όταν θέλουν να τιμήσουν (και να κολακέψουν) τον ερωτώμενο, και να δώσουν την εντύπωση ότι από αυτόν περιμένουν ν’ ακουστεί κάτι ουσιαστικό στο ερώτημα που του βάζουν. Στη σημερινή τηλεόραση, και ειδικότερα στην ΕΡΤ από την οποία περιμέναμε πολλά, αυτό δεν ισχύει, γιατί (οι περισσότεροι τουλάχιστον) ξέρουμε από πριν, τη γνώμη που θα εκφράσει ο ερωτώμενος. Το ξέρουμε με βάση την κομματική του προέλευση, και η (τάχα μου) ερώτηση γίνεται μόνο και μόνο για να πεισθούν όσοι, ελάχιστοι, από τις αγέλες των οπαδών δεν έχουν ακόμη γνώμη. Έτσι, θα μπορούν να λένε “είδες; Το είπε και ο τάδε επώνυμος (κομματικό στέλεχος, βουλευτής, πρώην ή νυν υπουργός)!.”
Στην ουσία δεν ζητάμε γνώμη αλλά ζητάμε να εκφραστεί, για άλλη μια φορά, η κομματική γραμμή! Με ύφος περισπούδαστο, λοιπόν, ο ερωτώμενος κάνει πως σκέφτεται, και στη συνέχεια μας πετάει κατάμουτρα την κομματική γραμμή που του έχουν δώσει. Θα μου πείτε ότι πάντα ήταν έτσι, όμως τώρα το πράγμα έχει παραγίνει. Και αυτό πονάει, πονάει πολύ. Κυρίως που τώρα στην κυβέρνηση δεν έχουμε ούτε την “επάρατη δεξιά”, ούτε το “αμαρτωλό κέντρο”, αλλά μια “αριστερά” θεωρητικά απαλλαγμένη από τέτοιους αυτοματισμούς.
Στο θέμα της κλήρωσης για την επιλογή του σημαιοφόρου ακούστηκαν διάφορα ευτράπελα, με κορυφαίο αυτό του υπ. Άμυνας, Πάνου Καμμένου, ο οποίος είπε ότι έτσι δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλους, μια και όλοι θα υπηρετήσουν κάποια στιγμή στις Ε.Δ. Ξέχασε, βέβαια, ο υπουργός, ότι στην Ελλάδα η υποχρεωτική στράτευση ισχύει μόνο για τους άντρες. Τέτοια, και άλλα τέτοια, διαμάντια ακούστηκαν…
Στο θέμα της τοποθέτησης του κ. Στέλιου Παππά, πατέρα του υπ. Επικρατείας Νίκου Παππά, στην ηγεσία του ΟΑΣΘ, ακούστηκαν επίσης ωραία πράγματα. Όπως ότι είναι “γνήσιος αριστερός”, “αγωνιστής”, “εξαιρετικά ικανό άτομο”, κλπ. Κανείς από την κυβερνητική παράταξη δεν βρέθηκε να πει ότι και ο ικανότερος για τη θέση αυτή να είναι ο κ. Στ. Παππάς (που σίγουρα δεν είναι), λόγοι ηθικής τάξης, και μόνο, επέβαλαν να μην γίνει αυτός ο διορισμός που παραπέμπει σε νεποτισμό του χειρίστου είδους!
Είμαι σίγουρος πως όσοι διαβάζουν αυτές τις γραμμές, έχουν και άλλα παραδείγματα, ίσως και καλύτερα, να αναφέρουν. Τέτοια είναι η, θλιβερή, κατάντια μας. Και όταν αυτή έρχεται από τον μόνο πολιτικό χώρο που δεν είχε μέχρι τώρα ασκήσει εξουσία, την αριστερά, η απογοήτευση είναι διπλή και τριπλή…