Του Νίκου Χρυσόγελου
πρώην ευρωβουλευτή ΠΡΑΣΙΝΟΙ/EFA
30 χρόνια διεθνείς διασκέψεις για το κλίμα αλλά στην πραγματικότητα λίγα έχουν αλλάξει, αλλά στο κλίμα σίγουρα προς το χειρότερο:
– Αυτά τα 30 χρόνια, οι εταιρίες ορυκτών καυσίμων ευθύνονται για την προσθήκη στην ατμόσφαιρα πάνω από 885 δις τόνους διοξειδίου του άνθρακα (CO2). Από το 1850 μέχρι το 2019, περίπου 2.400 δις τόνοι CO2 είχαν παραχθεί από την ανθρώπινη δραστηριότητα. Από αυτή την ποσότητα 950 δις τόνοι είχαν προστεθεί στην ατμόσφαιρα, ενώ η μεγαλύτερη ποσότητα απορροφήθηκε από τους ωκεανούς ή το έδαφος και τα δάση.
– To 1950 οι παγκόσμιες εκπομπές CO2 ήταν 6 δις τόνοι. Το 1990 είχαν σχεδόν τετραπλασιαστεί, φτάνοντας τους 22 δις τόνους. Μόνο για λίγο διάστημα, 2014-2016, οι εκπομπές σταθεροποιήθηκαν αλλά μετά αυξήθηκαν ραγδαία. 28 χρόνια μετά οι εκπομπές είχαν ξεπεράσει τους 34 δις τόνους ετησίως. To 2019, οι εκπομπές έφτασαν τους 43.1 δις τόνους CO2 από ανθρώπινες δραστηριότητες. Αυτές οι εκπομπές θα μπορούσαν να σχηματίσουν ένα τεράστιο “κύβο CO2” που η κάθε πλευρά του θα ήταν 30 χλμ.
– Η συγκέντρωση των αερίων που αλλάζουν το κλίμα στην ατμόσφαιρα αυξήθηκαν από 275 μέρη ανά εκατομμύριο (ppm) πριν τη βιομηχανική επανάσταση σε πάνω από 410 ppm το 2020. Μια αύξηση κατά 50%.
– Η μέση θερμοκρασία του πλανήτη έχει ήδη αυξηθεί κατά 1,1 – 1,2 βαθμούς Κελσίου, ενώ η σημερινή τάση οδηγεί σε αύξηση κατ’ ελάχιστον 2,3-2,8 °C μέσα στον αιώνα (τελευταία εκτίμηση του ΟΗΕ) ή 3,7 °C κατά άλλους ή και πάνω από 5 βαθμούς.
– Η αύξηση κατά 1,5 βαθμό Κελσίου θα είναι πραγματικότητα μέχρι το 2030 σύμφωνα με διάφορα μοντέλα
-Τα ακραία καιρικά φαινόμενα έχουν πολλαπλασιαστεί και σε συνδυασμό με τις υποδομές που δεν έχουν σχεδιαστεί για παρόμοιες πιέσεις προκαλούν μεγάλες καταστροφές. Το
οικονομικό κόστος από τα κύματα καύσωνα που οφείλονται σε ανθρώπινη επίδραση στο κλίμα ανέρχεται (από το 1990 μέχρι σήμερα) σε
16.000.000.000.000 (16 τρις) δολάρια σύμφωνα με
έρευνα που υπολογίζει τις επιπτώσεις σε υποδομές, γεωργία, παραγωγικότητα, ανθρώπινη υγεία κ.ά. Έχουμε υποτιμήσει (και) το οικονομικό κόστος της κατάρρευσης του κλίματος… Και βέβαια το κόστος μοιράζεται άνισα μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών, 1,5% απώλειες ΑΕΠ ετησίως στην Ευρώπη και Β. Αμερική, ενώ οι χώρες όπως η Ινδία και η Ινδονησία έχουν απώλειες 6.7% ΑΕΠ ετησίως.
– Εκατοντάδες χιλιάδες επιπλέον θάνατοι ετησίως που συνδέονται με την κλιματική αλλαγή. Το κύμα καύσωνα στην Ευρώπη το 2003 προκάλεσε 14 802 επιπλέον θανάτους (excess deaths) στη Γαλλία (National Institute of Public Health Surveillance, 2003), 2045 επιπλέον θάνατοι στη Βρετανία και 2099 στην Πορτογαλία. Χιλιάδες επιπλέον θάνατοι καταγράφηκαν και το καλοκαίρι του 2022 στην Ευρώπη λόγω του κύματος καύσωνα. Όμως οι καύσωνες προκαλούν χιλιάδες πρόωρους θανάτους σε πολλές περιοχές του κόσμου, όχι μόνο στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.
– Η Γη έχασε 36 τρισεκατομμύρια τόνους πάγου και μέχρι το 2050 το 1/3 των παγετώνων θα έχει λιώσει.
Τέρμα τα μπλα-μπλα και οι ψεύτικες υποσχέσεις. Πρέπει να δράσουμε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα και όχι μόνο μεταξύ διαφόρων διαλειμμάτων από άλλα …σοβαρά προβλήματα.
Οι περισσότερες κυβερνήσεις χρησιμοποιούν και θυμούνται την κλιματική κρίση μόνο ως δικαιολογία μετά από καταστροφές, μετά την ξεχνάνε και είναι οι καλύτεροι λομπίστες των μεγάλων πετρελαϊκών εταιριών (και φυσικού αερίου).