Κατά τη διάρκεια της επίθεσης στα Εκπαιδευτήρια Μ. Ν. Ράπτου, όλοι οι “παίκτες” της τοπικής πολιτικής (αιρετοί στο Κοινοβούλιο ή στους ΟΤΑ) κλήθηκαν να απαντήσουν σε ένα απλό δίλημμα: “Τι θα μου κοστίσει περισσότερο πολιτικά;

να δυσαρεστήσω τρεις-τέσσερις ισχυρούς παράγοντες της πόλης ή

να τινάξω στον αέρα την οικογενειακή ζωή και την ψυχική ηρεμία των παιδιών 1,000 οικογενειών μεσοστρωμάτων, επαγγελματιών, επιστημόνων, στρατιωτικών κ.λπ. που μάλιστα σε μεγάλο βαθμό είναι και ψηφοφόροι μου;”

Το ενδιαφέρον είναι πως ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, Δεξιοί, Αριστεροί και Κεντρώοι, κατέληξαν ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ στο συμπέρασμα πως η δυσαρέσκεια των τριών-τεσσάρων πολιτικών παραγόντων “μετράει” περισσότερο!

Λοιπόν, αυτό είναι ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, που μάλιστα δεν αφορά κυρίως τους τρεις-τέσσερις ισχυρούς παράγοντες (που στο κάτω-κάτω τη δουλειά τους κάνουν), αλλά ΕΜΑΣ, ΤΙΣ ΧΙΛΙΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ! Αποδείχθηκε πως οι πολιτικοί που ψηφίζουμε μας θεωρούν “πελάτες” που ό,τι κι αν συμβεί με ευκολία την κατάλληλη στιγμή θα μας “μαζέψουν” με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και θα μας επιστρέψουν στο “μαντρί”. Αποδείχθηκε πως έχουμε εκμηδενίσει την πολιτική μας δύναμη μετατρεπόμενοι σε πολιτικά “χάπατα” ή σε κομματικούς οπαδούς του ενός ή του άλλου, θεωρώντας την ψήφο μας “εισιτήριο” για την ένταξή μας σε ένα δίκτυο πατρωνίας/προστασίας, αδιαφορώντας ή απέχοντας. Κοντολογίς, έχουμε καταλήξει να ΜΑΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΑΒΟΥΛΟΥΣ, ΑΜΕΛΗΤΕΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥΣ!

Είναι προφανές πως αυτή η στάση μας πυροδοτεί έναν ΦΑΥΛΟ ΚΥΚΛΟ: γιγαντώνεται ανενόχλητα ένα πολιτικό-επιχειρηματικό σύμπλεγμα που κάνει κουμάντο στη θέση των πολιτών, που σταδιακά, νιώθει -και είναι- έτοιμο να υπεξαιρεί περιουσίες, να καταπατά οφθαλμοφανώς (ή να χειρίζεται κατά το δοκούν) τους νόμους, να επιβάλλει σιωπητήριο στους λίγους και αυτολογοκρισία στους πολλούς. Μόνη πιθανή κατάληξη αυτής της πορείας είναι η μετατροπή της δημοκρατίας σε εθελοδουλία.

Παρ’ όλα αυτά, φάνηκε πως υπάρχουν αντιστάσεις. Η αυθόρμητη συμπαράσταση των πολιτών στα Εκπαιδευτήρια Μ. Ν. Ράπτου εκφράζει ακριβώς τη διάθεση πολλών να αντισταθούν στην υπερδιόγκωση της εξουσίας των ολίγων ισχυρών, αλλά να δραστηριοποιηθούν πολιτικά, για να σπάσει ο ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ. Το κρίσιμο για την Πόλη και για τη Δημοκρατία σε αυτή τη συγκυρία είναι εάν αυτή η διάθεση ΕΚΦΡΑΣΤΕΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, με ΘΕΤΙΚΟ τρόπο, στις επόμενες Δημοτικές Εκλογές!

Το αν θα συμβεί αυτό, είναι προφανώς υπόθεση συλλογικών λειτουργιών, δεν εξαρτάται από το “ενδιαφέρον” του ενός ή του άλλου για τη “Δημαρχία”. Κριτήριο για το αν θα προχωρήσει αυτή η πολιτική προοπτική είναι να εμφανιστεί ένα κίνημα πολιτών, αποφασισμένων να υπερασπιστούν μία ΛΑΡΙΣΑ-ΑΝΟΙΚΤΗ ΠΟΛΗ, και να αντισταθούν στη ΛΑΡΙΣΑ-ΔΙΚΤΥΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ που μας ετοιμάζουν.

Χρειαζόμαστε μία νέα “φουρνιά” ενεργών πολιτών που θα αναμειχθούν στα κοινά και θα ανανεώσουν την τοπική πολιτική ζωή. Είναι απαραίτητο αυτό το κίνημα να είναι διακομματικό -διακομματική εξάλλου είναι και η σύσταση του πολιτικού-επιχειρηματικού συμπλέγματος που μας απειλεί. Όπως είναι “οριζόντια” τα αλισβερίσια πολιτικών και συμφερόντων στην πόλη, έτσι “οριζόντια” οφείλει να είναι και η απάντηση των Πολιτών σε αυτά.

Το επόμενο Σάββατο 15/10/2022, έρχονται στην πόλη μας τρεις σπουδαίοι ομιλητές για να συζητήσουν μαζί μας το πώς και το γιατί απειλείται η Δημοκρατία στην Ελλάδα (https://fb.me/e/3Jarr99XC). Ανεξάρτητα εάν συμφωνούμε ή διαφωνούμε με τις τοποθετήσεις τους (εξάλλου, σκοπός της εκδήλωσης αυτής είναι ο διάλογος) θα είναι σημαντική “εκδήλωση ενδιαφέροντος” της κοινωνίας για τη συνέχεια εάν το Χατζηγιάννειο γεμίσει ασφυκτικά.

Θα ακολουθήσει άλλη μία συνάντηση και στη συνέχεια μία μεγάλη συνέλευση πολιτών για να δούμε τα επόμενα βήματά μας.

Όλα είναι ακόμα ανοικτά, αλλά όλα τα προπαρασκευαστικά βήματα θα πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέσα στον Νοέμβριο.