του Ζήση Αργυρόπουλου
χημικού περιβαλλοντολόγου
Θεωρώ ότι ο καθένας που εγκρίνει η απορρίπτει κάθε μέθοδο παραγωγής της Ενέργειας, μαζί με το όχι ή το ναι, να εξηγεί:
1. Πώς θα πάρουμε Ενέργεια και από που!
2. Πόσο απαραίτητος είναι ο συγκεντρωτικος τρόπος παραγωγής της και πόσες θυσιασμένες περιοχές απαιτεί.
3. Πόσο ηθικό είναι να παράγεται ενέργεια με ΑΠΕ με υψηλό κόστος κι αντίστοιχα με ορυκτά καύσιμα και χαμηλό κόστος αλλά επιβάρυνση του Περιβάλλοντος και της υγείας των ανθρώπων.
4. Πόσο ηθική είναι η αγορά ενέργειας από όμορφες χώρες, όταν αυτή παράγεται με διαδικασίες που εμείς αποκηρυσσουμε μετά βδελυγμίας (πχ πυρηνικά).
5. Αν μπορεί να υπάρχουν προνομιούχες περιοχές στη χώρα που απαλάσσονται από την παραγωγή ενέργειας, με οποιαδήποτε διαδικασία και άλλες, που παράγουν Ενέργεια πολλαπλάσια από τη δική τους κατανάλωση, σε βάρος του περιβάλλοντος, της υγείας, της βιοποικιλοτητας και άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων.
6. Αν κάποιοι πιστεύουν πραγματικά, και με το χέρι στην καρδιά, ότι μπορούμε ν’ αναχαιτίσουμε-μετριάσουμε την Κλιματική Αλλαγη, χωρίς υποχωρήσεις – συμβιβασμούς για την κατανάλωση ενεργειας, το πρότυπο ζωής ή ακόμα και την αισθητική μας.
7. Το ποιο είναι το πρόταγμα σημερα: το να συνεχίσουμε να παράγουμε ενέργεια από ορυκτά καύσιμα ή να απαιτήσουμε περισσότερη έρευνα και χρηματοδότηση για την εξεύρεση καινοτόμων λύσεων κατασκευής των ΑΠΕ και της αποθήκευσης της Ενέργειας;
8. Είμαστε σε θέση σήμερα να καλύψουμε τις ενεργειακές μας ανάγκες με ΑΠΕ; Προφανώς όχι! Τι απαιτούμε λοιπόν; ένα σταθερό ενεργειακό μίγμα, όπως έχει σήμερα, που θα αυξάνει τις εκπομπές CO2 στην ατμοσφαιρα ή μία διαρκή ερευνητική προσπάθεια με τους προαναφερθέντες στόχους, ώστε να μηδενίσουμε τις εκπομπές το 2050; προσωπικά θεωρώ ότι θα πρέπει να ρίξουμε όλη μας την προσπάθεια στο τελευταίο γιατί στο βάθος θα αναδειχθεί ως αδιαφιλονίκητη λύση η ατομική – πυρηνική ενέργεια! Και τότε θα διαπιστωσουμε όλοι μας με φρίκη το ποσό ασφαλής, δίκαιος και δημοκρατικός θα είναι ο κόσμος που θα προκύψει!
Photo Albert Hyseni via unsplash.com