Του Αλέξανδρου Λασκαράτου
Γεν. Γραμ. Των Πράσινων Αλληλεγγύη

ΤΙ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΩ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΑΣ

Τί νὰ τὰ κάνω τὰ τραγούδια σας
ποτὲ δὲ λένε τὴν ἀλήθεια
ὁ κόσμος ὑποφέρει καὶ πονᾷ
κι ἐσεῖς τὰ ἴδια παραμύθια

Τί νὰ τὰ κάνω τὰ τραγούδια σας
εἶναι πολὺ ζαχαρωμένα
ταιριάζουν σὲ σοκολατόπαιδα
μὰ δὲ ταιριάζουνε γιὰ μένα

Πέθανε σε ηλικία 89 ετών ο Ντίνος Χριστιανόπουλος ένας επαναστάτης ποιητής, ένας εξεγερμένος και αντικομφορμιστής ποιητής σε μικροαστική αμφίεση. Κανένα από τα τυπικά σημάδια του “επαναστάτη” διανοούμενου. Αντίθετα με αυτά, κοντό μαλλί, γραβάτα, πουλόβερ σε σχήμα V κάτω από το σακάκι, ότι πιο μικροαστικό δηλαδή σε ότι αφορά στην αμφίεση. Σαν να ήθελε να μας ξεγελάσει. Από την άλλη η ποίησή του ένας ορμητικός χείμαρρος αντικομφορμισμού. Παρά τις εκάστοτε σειρήνες, δεν εγκατέλειψε ποτέ την αγαπημένη του Θεσσαλονίκη με την οποία ταυτίστηκε όσο λίγοι.

Ομοφυλόφιλος και έντονα ερωτικός δεν δίστασε να ταράξει τα νερά του “καθωσπρεπισμού” τόσο σε επίπεδο πολιτικό όσο και σε επίπεδο προσωπικό. Ένα στοιχείο που διατρέχει την ποίησή του είναι η μοναξιά: Λέει: «Η ποίηση είναι μια μορφή εξομολόγησης που ανακουφίζει και λυτρώνει τον άνθρωπο».

Πιο κάτω λέει στο συγκλονιστικό του ποίημα
“Ενός λεπτού σιγή”

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν’ ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

Και αλλού, πάνω στο θέμα του Θανάτου
“Η κακιά στιγμή”
«Τα μάθατε; Ο τάδε το και το».
Έτσι μια μέρα θα ’ρθει κι η σειρά μας∙
μια αστοχία, μια κακιά στιγμή,
και κουρελιάζεσαι για όλη τη ζωή σου.

Θεέ μου, φύλαγε απ’ την κακιά στιγμή,
κάνε ν’ αργήσει η αναπόφευκτη στιγμή,
που η νέμεση χαρίζεται στους κουτσομπόληδες
και κάνουν γλέντι την καταστροφή μας.