Σήμερα πρέπει να βρούμε λύσεις για:

– αυτούς που η επιχείρησή τους δεν δουλεύει ακόμα και αν είναι ανοικτή, πόσο περισσότερο αν είναι και τυπικά κλειστή, αλλά τα κόστη τρέχουν,

– τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που δεν θα έχουν αύριο, σε λίγες μέρες, χρήματα ούτε για τα βασικά, το φαγητό τους, ή τις ανάγκες των παιδιών τους,

– τους ηλικιωμένους και τα άτομα με αναπηρία που χρειάζονται και υπηρεσίες και υλικά και δεν θα μπορούν να τα καλύψουν,

– τους ελεύθερους επαγγελματίες που δεν είναι επίσημα άνεργοι αλλά στην πραγματικότητα είναι και άνεργοι και χωρίς βασικό εισόδημα,

– τους άστεγους που δεν μπορούν να μείνουν …σπίτι γιατί απλούστατα …δεν έχουν σπίτι!

– τους πρόσφυγες που είναι σε άθλιους καταυλισμούς και δεν μπορούν να τηρήσουν τα μέσα προστασίας, καθαριότητας και υγιεινής,

– τους ανθρώπους με χρόνια προβλήματα.

Ο κοροναϊός αποκαλύπτει πόσο ανυπεράσπιστη είναι η σημερινή κοινωνία απέναντι σε μεγάλης κλίμακας κρίσεις (αλλά ίσως και σε μικρότερης κλίμακας), πολύ περισσότερο που είμαστε στην αρχή και μιας επόμενης κρίσης, αυτής που προκαλείται από την κατάρρευση του κλίματος. 

Χρειάζεται να προωθήσουμε από σήμερα αλλαγές σε όλα τα επίπεδα. Ας ακούσουμε πρώτα μερικές ιδέες που αποκτούν άλλη διάσταση μέσα στην πανδημία, αλλά πρέπει να τις επεξεργαστούμε τώρα με στόχο να τις αναπτύξουμε (για) την επόμενη μέρα:
– βασικό εισόδημα για όλους/ες (πώς θα το πετύχουμε?)
– πράσινη συμφωνία / Green Deal την εποχή του κοροναϊού και πώς πρέπει να την προσαρμόσουμε για να κάνουμε την οικονομία πιο ανθεκτική και λιγότερο εξαρτημένη από μεγάλες εισαγωγές ενέργειας, πρώτων υλών κ.ά. παράλληλα με την προεργασία για να περιορίσουμε την επόμενη μεγάλη κρίση που έρχεται και είναι πιο βίαιη από τον κοροναϊό, την κλιματική κατάρρευση / κρίση,
– κοινωνικές δομές / υποδομές που ανταποκρίνονται, είναι προσαρμοσμένες, στις ανάγκες αυτών που τις χρειάζονται, όχι σε ένα γραφειοκρατικό και ομοιόμορφο σύστημα, που αφήνει έξω και μόνους/ες πολλούς/ές

και πολλά άλλα