Του Αλέξανδρου Λασκαράτου
Γενικού Γραμματέα των Πράσινων-Αλληλεγγύη
Η πρόσφατη παραδοχή του σκευοφύλακα του Παναγίου Τάφου στα Ιεροσόλυμα ότι η αφή του “Αγίου Φωτός” το Μ. Σάββατο δεν προέρχεται από κάποιο “θαύμα” αλλά ότι το ανάβει ο ίδιος με έναν απλό αναπτήρα(!) έχει προκαλέσει σάλο και έχει κάνει το γύρο του διαδικτύου https://www.iefimerida.gr/news/486287/salos-me-agio-fos-poio-thayma-anavo-me-anaptira-leei-skeyofylakas-toy-panagioy-tafoy.
Η αποκάλυψη της απλής και λογικής αυτής αλήθειας και η κατάρρευση της σχετικής απάτης ( https://www.protagon.gr/apopseis/editorial/i-apati-me-to-agio-fws-24216000000) δεν έφερε τα αποτελέσματα που θα ανέμενε κανείς. Οι “πιστοί” συνέχισαν να συρρέουν κατά χιλιάδες για να μοιραστούν το “Άγιο Φως” που μόλις ήλθε από το επιτελούμενο κάθε χρόνο “θαύμα”.
Γιατί αυτό; Απλούστατα γιατί έχουμε σαν άτομα βαθιά ανάγκη να ζούμε με (αυτ)απάτες, και ψέματα, τα οποία πιστεύουμε ότι προσδίδουν νόημα και ομορφαίνουν τη ζωή μας. Έχουμε ανάγκη τα δεκανίκια των μύθων γιατί μόνοι μας δεν μπορούμε να σταθούμε.
Την ανάγκη μας αυτή γνωρίζει πολύ καλά και η εκάστοτε πολιτική εξουσία και την εκμεταλλεύεται προκειμένου να μας χειραγωγεί. Έτσι η σημερινή “αριστερή” (τι απάτη κι’ αυτή…) κυβέρνηση έστειλε τον υφυπουργό Εξωτερικών με το κρατικό αεροσκάφος στα Ιεροσόλυμα να παραλάβει το “άγιο φως” και να το μεταφέρει στην Ελλάδα όπου έγινε δεκτό με τιμές αρχηγού κράτους!. Δεκαεπτά εσωτερικές πτήσεις ανέλαβαν το έργο της (γρήγορης για να προλάβουμε την Ανάσταση) προώθησής του σε κάθε γωνιά της χώρας. Σκοταδισμός χωρίς όρια. Ψηφαλάκια νάναι κι’ ας είναι ότι νάναι.
Πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια, η αδελφή μου με είχε καλέσει να περάσουμε την Ανάσταση μαζί. Θα ήταν και η πεθερά της που είχε έρθει από την επαρχία. Της είπα ότι θα αναλάμβανα να φέρω μαγειρίτσα από εστιατόριο της κεντρικής αγοράς που θα ψώνιζα το απόγευμα του Σαββάτου. Μου είπε ότι η πεθερά της δεν έτρωγε φαγητά από εστιατόρια. Τα σιχαινόταν. Απάντησα να μην ανησυχεί, το αναλαμβάνω εγώ. Όταν κάτσαμε στο τραπέζι μετά την Ανάσταση, είπα ότι τη μαγειρίτσα την είχε φτιάξει η γειτόνισσά μου του διπλανού μου διαμερίσματος για το σπίτι της και με φίλεψε μερικές μερίδες. Την βρήκε καταπληκτική και την καταβρόχθισε με βουλιμία. Έλεγε και ξανάλεγε “να παιδί μου, είδες πως φαίνεται το καλό σπιτικό φαγητό!”.
Μας αρέσει πολύ να ζούμε με (αυτ)απάτες.