Μπορεί να γίνει η Αθήνα μια πόλη βιώσιμη, όμορφη, πράσινη, καθαρή, καινοτόμα, ανθεκτική στις κρίσεις, φιλική στο κλίμα, ανοιχτή, ασφαλής για όλες και όλους, χωρίς νεοναζί και βία;

Αυτό το ερώτημα καλούνται να απαντήσουν με την ψήφο τους οι πολίτες της Αθήνας τον Οκτώβρη. Εφόσον η απάντηση είναι θετική θα  δώσουν την διακυβέρνηση της πρωτεύουσας στην παράταξη ΑΘΗΝΑ ΤΩΡΑ με υποψήφιο δήμαρχο τον καθηγητή Χάρη Δούκα και ένα σημαντικό επιτελείο στο οποίο έχω την τιμή να συμμετέχω και εγώ ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος.

Η Αθήνα χρειάζεται να αντιμετωπίσει τις πολλαπλές κρίσεις που βιώνει εδώ και καιρό. Κάποιες σχετίζονται με τον τρόπο που αναπτύχθηκε η πόλη: υποβαθμισμένες γειτονιές, ρύπανση της ατμόσφαιρας από τις πιο υψηλές με μεγάλο κόστος στην υγεία και στην οικονομία, κακή διαχείριση σκουπιδιών και απελπιστική έλλειψη αποτελεσματικού συστήματος μείωσης, χψριστής συλλογής για επαναχρησιμοποίηση κι ανακύκλωση – κομποστοποίηση παρά τα τεράστια ποσά που υποτίθενται διατίθενται για αυτό, έλλειψη πρασίνου ιδιαίτερα σε πολλές φτωχικές γειτονιές.

Κάποιες κρίσεις της Αθήνας σχετίζονται με τα γενικότερα διαρθρωτικά προβλήματα της χώρας (οικονομική, στεγαστική κρίση, αδύναμες κοινωνικές δομές, απουσία πολιτικών κοινωνικής και επαγγελματικής ένταξης).

Κάποιες άλλες σχετίζονται με τα παγκόσμια προβλήματα (κλιματική και  ενεργειακή κρίση, βαθιές οικονομικές αλλαγές που επηρεάζουν την πόλη, όπως η μεγάλη μεταβίβαση περιουσιών, κτιρίων καθώς και η μετατροπή πολλών κτιρίων σε AirBnB.

H Αθήνα πλήττεται όπως και από ανασφάλεια και δημοκρατικό έλλειμμα στη λήψη αποφάσεων, θέματα που παίζουν ρόλο στη επιρροή των ακροδεξιών και των νεοναζί και οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε με οργανωμένο τρόπο κινητοποιώντας την κοινωνία και αποδομώντας συνολικότερα ότι εκτρέφει τη βία και τον νεοναζισμό, μεταξύ άλλων και τους παράγοντες που υποβαθμίζουν τη ζωή των πολιτών.

Οι άνθρωποι που κατοικούν στην Αθήνα είναι προφανώς αυτοί που επηρεάζονται περισσότερο από την κακή ποιότητα της πόλης, ιδιαίτερα στις γειτονιές. Όμως δεν είναι οι μόνοι αφού στην Αθήνα περνούν μέρος της ζωής τους επιπλέον εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι: φοιτητές, εργαζόμενοι, επισκέπτες, διερχόμενοι κα.

Οι πολίτες ενδιαφέρονται για λύσεις που κάνουν τη ζωή τους καλύτερη, ανεξαρτήτως της συνθετότητας των προβλημάτων. Θέλουν να βλέπουν αποτέλεσμα. Η διοίκηση του Δήμου οφείλει όμως να έχει συνεκτική στρατηγική και αποτελεσματική παρέμβαση για να μπορεί να βλέπει ο πολίτης βελτίωση της ζωής του ασχέτως αν τα ζητήματα έχουν ρίζες παγκόσμιες ή καθαρά τοπικές.

Μερικά παραδείγματα:

Η Αθήνα έχει δυσανάλογα λίγο πράσινο, σε σχέση με αυτό που έπρεπε να υπάρχει, ασύνδετο και μάλιστα θυσιάζεται εύκολα (κακό κλάδεμα, κόψιμο δέντρων στο πάρκο Δρακόπουλου και στην Ακαδημία Πλάτωνος).

Η μεγάλη αύξηση του πρασίνου σε συνδυασμό με σύνδεση των διάχυτων σημείων σε συνεχόμενες πράσινες ζώνες που ενώνουν για παράδειγμα φυσικές περιοχές, όπως το ρέμα του Ποδονίφτη με το Άλσος Προμπονά αλλά και με το Πεδίον Άρεως, το λόφο του Στρέφη, τον Λυκαβηττό, το Άλσος της Φιλαδέλφειας, τις πηγές του Κηφισού, το Άλσος Βεικου και το Αντ. Τρίτσης, μπορεί να έχει σημαντική θετική επίδραση στο δροσισμό των γειτονιών, των κτιρίων και της πόλης γενικότερα, στη βελτίωση και απόλαυση της καθημερινότητας, στην επιστροφή της φύσης στην πόλη, στη μείωση της ρύπανσης, στην ορθολογική κατανάλωση ενέργειας. Η Αθήνα υποφέρει ταυτοχρόνως από το φαινόμενο της θερμικής αστικής νησίδας (παγίδευση θερμότητας ανάμεσα σε τσιμεντένια κτίρια και άσφαλτο), από την απουσία της ευεργετικής δράσης της αύρας που κάποτε δρόσιζε την πόλη τα βραδιά (η θαλάσσια αύρα παγιδεύεται πλέον από τα υψηλά κτίρια και τους αυτοκινητοδρόμους στο ύψος του Φαλήρου και Χαϊδαρίου) και την αύξηση της διαρκείας και της συχνότητας των καυσώνων λόγω κλιματικής κρίσης.

Ο ολοκληρωμένος σχεδιασμός για πράσινη Αθήνα θα έχει θετική επίπτωση στην ποιότητα ζωής και στα οικονομικά νοικοκυριών και επιχειρήσεων, ενώ μπορεί να συνδυαστεί με μια γενικότερη περιβαλλοντική και ενεργειακή αναγέννηση της πόλης ξεκινώντας από αυτές τις πράσινες ζώνες.

Όμως μέχρι να ολοκληρωθεί ένα τέτοιο σχέδιο πρέπει ο πολίτης να βλέπει αποτέλεσμα: διάσωση πράσινων χωρών, όχι σφαγή δέντρων, φύτεμα 7-10 δέντρων ανά άτομο, σταδιακή ενοποίηση χωρών πχ ρέμα Ποδονιφτη, ΕΜΙ, Πάρκο Δρακοπούλου. Παρόμοια σχέδια μπορούν να υλοποιούνται σε κάθε γειτονιά ώστε βήμα βήμα να εφαρμόζεται στο έδαφος το μεγάλο σχέδιο.

Όραμα και ρεαλισμός χρειάζονται, όχι (μόνο) εργολαβίες, κινητοποίηση των πολιτών και συνεργασίες που κάνουν πράξη παρόμοια σχέδια στη γειτονιά. Δυστυχώς αυτή η κινητοποιήση των πολιτών, όπου υπάρχει, βρίσκει τη σημερινή διοίκηση του Δήμου όχι δίπλα αλλά απέναντι.

Ο δήμος με δικά του εργαλεία, με διεκδίκηση χρηματοοικονομικών και φορολογικών εργαλείων από την κεντρική εξουσία, με κίνητρα και αντικίνητρα μπορεί να ενεργοποιήσει  και να δικτυώσει πολίτες, φορείς, ακαδημαική κοινότητα και υπεύθυνες, κυρίως τοπικές, επιχειρήσεις για: καθαριότητα και μείωση-ανακύκλωση απορριμμάτων (χρέωση με βάση σύστημα «πληρώνω με βάση όσα πετάω ΠΟΠ»), φωτοβολταϊκά στη στέγη κατοικιών και επιχειρήσεων, δημιουργία και στήριξη ενεργειακών κοινοτήτων σε σχολεία-δημοτικά κτίρια, δημόσιες βρύσες, ανάπτυξη ανθεκτικών υποδομών απέναντι στα ακραία καιρικά φαινόμενα.

Η Αθήνα παραμένει μια πόλη με σοβαρά προβλήματα καθαριότητας, μείωσης και ανακύκλωσης που θα κάνει το κέντρο και τις γειτονιές καθαρές και θα συμβάλλει στη μείωση των τελών καθαριότητας για νοικοκυριά και επιχειρήσεις που μειώνουν και ανακυκλώνουν.

Η τεχνογνωσία, το νομοθετικό πλαίσιο και η πολιτική βούληση με δημοτική διοίκηση Δούκα υπάρχουν, να μια διαφορά που μπορεί να υπάρξει στη ζωή και στα οικονομικά των πολιτών.